Margo Carton wil zichzelf geen workaholic noemen, al doet deze bezige bij véél. Ze kan haar creatieve ei kwijt in haar fotografie. “Fotograferen is maar een van de vele vormen waarmee je mensen gelukkig kan maken.”
“Ik heb al altijd moeite gehad met keuzes maken, omdat ik zo veel interesses heb. Fotografie is wel altijd een constante gebleven. Toen ik 15 jaar was, had ik mijn eerste spiegelreflexcamera. Maar toen ik 18 was, durfde ik de stap nog niet te zetten om al de rest uit te sluiten. Ik koos voor kunst omdat dat een aangename aanvulling was op alles wat ik deed.”
“Mensen merkten mijn fotografie op doordat ik mijn werk online plaatste. Ik begon al snel met opdrachten te aanvaarden. Ik heb een grote zus met twee schattige kinderen. Wanneer ik een foto van hen op Facebook deelde, wilden er nog mensen zo’n fotoshoot (glimlacht). Ik voel wel nog altijd die angst, dat ik plots zonder werk zal zitten. Maar de opdrachten blijven binnenstromen en ondertussen moet ik nog maar 12 uur lesgeven.”
“Ik had snel door dat dat fotograferen ook een vorm was van mensen gelukkig maken. Als je hen blij kan maken met hen mooi op een foto te zetten, daar doe je het voor. Op vandaag doe ik heel wat huwelijken, portretten, evenementen, maar ook productfotografie. De meeste mensen zijn trouwens ‘cameraschuw’. Een groot deel van mijn tijd gaat naar mensen op hun gemak stellen. Dat is dan ook de manier waarop ik mijn fotografie omschrijf: een natuurlijke reportage, waarbij iedereen volledig tot zijn recht komt.”
“Familie is voor mij een van de belangrijkste dingen in mijn leven. Ik heb twee zussen: mijn jongere zus Louise (bekende atlete, red.) en mijn oudere zus Ann. Die zijn allebei supersportief; die genen hebben mij overgeslagen. (lacht) Maar we komen gelukkig alle drie heel goed overeen, ondanks het feit dat we zo verschillend zijn. We zien elkaar dan ook wekelijks. Doordat we onze papa een paar jaar geleden onverwacht hebben verloren, zijn we als gezin veel hechter geworden.”
“Toen ik ging studeren, leerde ik het studententheater in Gent kennen. Ik deed toen auditie en werkte altijd met dezelfde regisseur, jaar na jaar. Dat was zo’n toffe bende dat we ook na onze studententijd besloten om voort te doen. We richtten onze eigen groep op onder de naam Carrosserie Mortier. En misschien een beetje raar om van jezelf te zeggen, maar we zijn echt wel goed bezig.” (lacht)
“Nadat mijn papa overleed, ben ik gestopt met verre reizen. Drie dagen nadien stond er een reis van zes weken gepland naar Myanmar en Thailand. Die is uiteraard niet doorgegaan. Ik had toen minder zin om mijn thuis achter te laten. Maar ik mis het reizen enorm nu. Het begint echt te kriebelen. Mijn droomlanden? Nieuw-Zeeland, Argentinië, delen van Azië… Dat wil ik zeker nog doen voor ik aan kindjes begin, want daar droom ik ook wel van.”
“En weet je waar ik ook nog van droom? Dat klinkt misschien megasaai, maar een huis verbouwen en me volledig settelen. Mijn dromen zijn niet zo groot, als ik me er maar goed bij voel. Ik vind het belangrijk om mezelf te kunnen ontplooien en veel interesses te hebben. Maar mijn fotografie zou ik niet meer kunnen missen. Ik zou me onvolledig voelen.”
Wie is Marco Carton?
Margo Carton (26) is geboren in Oostende, waar ze nog altijd woont samen met haar vriend Arthur.
Margo studeerde plastische opvoeding in Gent, met de bedoeling om les te geven. Op vandaag geeft ze deeltijds les en is ze deeltijds zelfstandig aan de slag als fotografe.
In haar vrije tijd speelt ze toneel bij Carrosserie Mortier, een theatergroep in Gent.
(Gillian Lowyck – Foto’s Gillian Lowyck en Margo Carton)
Mijn Leven
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier