Andrea Bocelli wil dat hij nummers voor hem componeert, hij loopt de wereldberoemde Abbey Road Studios in Londen binnen zoals wij de supermarkt én toch doet de naam Patrick Hamilton bij het grote publiek geen belletje rinkelen. Tijd om de Loppemnaar uit de schaduw te halen. “Als een artiest zich voor de volle 90 procent geeft, is het mijn opdracht om daar als songwriter of producer 110 procent van te maken.”
Patrick Hamilton (54) scoorde al vier nummer 1-hits in Japan met de Zuid-Koreaanse meidengroep Girls’ Generation en bereikte ook de koppositie in Noorwegen met een compositie die hij samen met Vincent Pierins voor de plaatselijke Idool-winnares schreef. Voorts werkte hij onder andere met Richard Clayderman, Alfie Boe, David Garreth, Katherine Jenkins, Nicole (jawel, de Duitse Eurovisiesongfestivalwinnares), Chris Thompson (Manfred Mann’s Earth Band), James Burton (voormalig gitarist van Elvis Presley) én John Robinson, die zowel op Off the Wall van Michael Jackson als Random Access Memories van Daft Punk gedrumd heeft. Meer nog: men heeft hem aangezocht om met Andrea Bocelli samen te werken en ook nummers voor hem te componeren. Om de twee weken heeft hij contact met Andrea’s echtgenote, die ook zijn manager is…
Muzikale ouders
En toch stond zijn wieg in Brugge. Zijn studio bevindt zich evenwel in Loppem, het dorp waar hij opgroeide. “Het stond in de sterren geschreven dat ik mijn professionele bestaan in de muziek zou opbouwen”, zegt Patrick Hamilton. “Mijn ouders waren immers allebei muzikaal aangelegd. Mijn vader speelde accordeon, mijn moeder ook, maar die was ook een begenadigde drummer. Mijn vriendin Heidi Schoutteet was trouwens ook een succesvolle zangeres in de jaren ’80, vooral in Frankrijk.”
Op zijn achtste trok hij naar het Stedelijk Conservatorium om er piano en notenleer te volgen. Na zijn derde jaar secundair onderwijs ruilde hij het Sint-Leocollege voor de kunsthumaniora en trok later naar het Koninklijk Conservatorium in Gent om zich verder op piano en kerkorgel te bekwamen. Dat Patrick Hamilton een wonderboy was, blijkt uit het feit dat hij op zijn achttiende over heel Europa al demonstraties voor het hammondorgel verzorgde. “Mijn achtergrond is klassiek, maar tegelijk speelde ik ook pop. In de jaren ’90 toerde ik met de LSP-Band. Daar leerde ik heel wat bekende muzikanten kennen die me vroegen om op hun plaat te spelen. Na verloop van tijd kwam de vraag van onder meer Bea Vander Maat en Jean Bosco Safari of ik geen nummers voor hen wou componeren of zelfs hun album wou produceren.”
Eind jaren ’90 deed Patrick Hamilton samen met Serge Feys, Arno Hintjens’ bloedbroeder, tal van producties voor Onadisc, het label uit Varsenare van Christoff Wybouw. In 2001 bouwde hij zijn eigen studio The Globe in Loppem, een werk dat nooit af is. “Er zijn al verschillende facelifts geweest”, glimlacht hij. “Ondertussen heb ik hier vier verschillende studioruimtes.”
“Mijn achtergrond is klassiek, maar tegelijk speelde ik ook pop”
Aanvankelijk was de Loppemnaar niet van plan om met Vlaamse artiesten in zee te gaan. Toen Willy Sommers in 2006 hem belde met de vraag om samen te werken, veranderde dit. Samen namen ze het klassieke Laat de zon in je hart op. “Plots stond mijn studio op de kaart. In de loop der jaren is een hele rij artiesten hier komen opnemen: Laura Lynn, Natalia, Jo Vally, Bart Kaëll, David Van Dyck, Stan Van Samang, MIA-man Niels Destadsbader, noem maar op. Jammer dat chauvinisme hier zo’n vies begrip blijft. Vooral als we ons naar het buitenland willen richten.”
Abbey Road Studio 1
Nieuwe doelen stellen en grenzen verleggen: dat alles zit stevig in de hersenpan van Patrick Hamilton verankerd. Daarom begon hij zich na tal van successen in onze contreien op het buitenland te richten. Omdat de Loppemnaar een eigen uitgeverij had, maakte hij werk van het uitbouwen van een internationaal netwerk van contacten. “Op die manier kwam ik in contact met Mark Masri. Met deze Canadese artiest werk ik al een aantal jaar samen. Ik schrijf zijn muziek en produceer die ook. Voor zijn jongste album Beating Heart kreeg hij in zijn thuisland een nominatie voor beste album van het jaar.”
Met zijn werk voor Masri kwam Hamilton ook in beeld bij Universal Engeland. Daar koppelde men hem aan de Welshe mezzosopraan Katherine Jenkins. Met succes, want hij produceerde twee albums die allebei de hoogste positie in de Classical Charts haalden en haar tot de best verkopende klassieke zangeres van de voorbije 25 jaar deden uitgroeien. “De orkestpartijen op Home Sweet Home uit 2014 heb ik opgenomen in Studio 1 van de Abbey Road Studios, pal naast Studio 2, waar de meesterwerken van The Beatles tot stand kwamen”, schetst Patrick. “Ondertussen heb ik er al met meerdere artiesten gewerkt. Onlangs nog met de Amerikaanse klassieke crossover-tenor Fernando Varela, die twee jaar geleden op The Night of the Proms te gast was. In Abbey Road heb ik ook een vast team van engineers en dirigenten met wie ik samenwerk.”
‘Cause this is Thriller’
Met Katherine Jenkins bivakkeerde Patrick trouwens ook in Los Angeles. “Ik heb zangpartijen van haar opgenomen in East West, waar onder meer Frank Sinatra gewerkt heeft, en West Lake, waar Quincy Jones samen met Michael Jackson aan Thriller schaafde”, duidt de Loppemnaar die ook al samenwerkte met de meervoudige Grammy Award-winnaar David Foster.
Patrick laat zijn zaken vanuit Los Angeles door de Britse Tara Joseph behartigen. Zij zorgde er mee voor dat hij enige tijd geleden een publishing deal met Universal Engeland kon tekenen. Hierdoor wordt hij een van hun vaste songwriters. “Een liedje is als de Lotto. Het kan net zo goed twee euro als 200.000 euro opleveren. You never know.”
Pure Entertainment
Pop, commerciële dance, country, klassieke muziek. Door zijn geschoolde achtergrond is Hamilton van vele markten thuis. Hij geeft toe dat dit binnen de sector soms moeilijk ligt, maar daar trekt hij zich niets van aan. Daarom stampte hij samen met Roeselarenaar Eric De Clercq enkele maanden geleden Pure Entertainment (www.pure-entertainment.be) uit de grond, een nieuw one stop shop-entertainmentbedrijf. Artiesten en bands kunnen er terecht voor hun nummers, hun videoclips, hun promo, hun management, noem maar op. Kim Dejonghe (een op de leest van Radio 2 geschoeide zangeres), Kelsey Adams (een jonge chanteuse uit Koksijde), de in Vlaanderen wonende Portugese zangeres Dina Rodrigues en de amper negentienjarige Vlaamse zanger Louis Flion zitten al onder dak. En Patrick Hamilton ligt op vinkenslag om nog meer talent binnen te halen.
Patrick Hamilton over
Niels Destadsbader: “Een toffe gast en als artiest zeer direct. What you see is what you get. Zonder namen te noemen, heb ik al artiesten meegemaakt die zich, eenmaal het rode lampje van de camera begint te branden, helemaal anders voordoen dan ze in werkelijkheid zijn. Ik heb daar moeite mee, maar Niels en ook Koen Wauters doen zich niet anders voor dan ze in werkelijkheid zijn. Vaak geldt: hoe beter de artiest, hoe meer ze beseffen waar het om gaat en ook hoe meer waardering je als producer krijgt.”
Laura Lynn: “Superprofessioneel. Ze komt nooit onvoorbereid in de studio. Als ze zingt en ik geef haar na die take een aanbeveling mee, pikt ze dit meteen op. Comme il faut.”
Andrea Bocelli: “Een bijzonder aimabele man. Ook zijn vrouw en manager is de vriendelijkheid zelve. Ze baden in weelde, maar dit belet hen niet dat ze ware humanisten zijn die – buiten de media om – graag andere mensen helpen.”
Katherine Jenkins: “Geen wonder dat zij een wereldster is: zij heeft iets wat een ander niet kan geven, een supertalent. Vroeger kon je begiftigd zijn met prachtige looks, maar er toch mee wegkomen dat je niet kon zingen door een ghost voicein te huren. Vandaag lukt dit niet meer, want er zijn te veel programma’s waar artiesten live moeten kunnen zingen. Dit vind ik zelf een goede zaak, want in de studio kun je heel wat camoufleren. Met dank aan autotuning.” (lacht)
Muziek
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier