“Dit is mijn verhaal”

De Lifetime Achievement Award voor Raymond van het Groenewoud heeft een cd-box gebaard. Die bevat vier zilveren schijven die, min of meer chronologisch, een overzicht bieden van de indrukwekkende, rijkgeschakeerde carrière van de uitvinder van het Nederlandstalige rocklied. “Al heel mijn bestaan leef ik van wat ik graag doe. Daar reken ik me rijk mee.”

Die maandagnamiddag doet de zon boven Brugge vermoeden dat de lente op doorbreken staat. Op een opening naar een breder publiek zit Raymond van het Groenewoud (68) allang niet meer te wachten. Die kwam er al in de jaren 70. Sindsdien vult de aangespoelde Bruggeling zalen, met zijn band, solo of in andere bezettingen. Tijdens de uitreiking van de MIA-awards eind januari ontving Raymond een Lifetime Achievement Award voor zijn hele carrière. Dat inspireerde Warner Music om de zanger vier cd’s te laten samenstellen waarop hij, zo goed als chronologisch, het puikje van zijn platen, aangevuld met onuitgegeven liveopnamen, compileert. Voor de foto en de bijbehorende vormgeving van die box schakelde zijn platenfirma zijn zoon Jasper (33) en diens maatje Jasper Lutin in. Die kwamen met Raymond – Archivaris voor de pinnen.

“Mijn oorspronkelijke titel was Dit is mijn verhaal, naar een van mijn liedjes, maar Jasper wist dat niet”, lacht Raymond. “Ik luister niet naar mijn eigen nummers, maar voor deze compilatie moest ik wel. Dat leverde verrassingen op. Zo staan er op mijn cd Sensatie heel wat nummers die ik de moeite vind. In Total Loss beschrijf ik de Jeroen Boschachtige taferelen die ik ten tijde van het succes van Liefde voor muziek in Nederland heb mogen ervaren. Ik werd er doodziek van, maar toch ben ik blij dat ook dat aspect van la condition humaine in mijn werk vervat zit.”

“Zonder de ambitie om literatuur te schrijven, heb ik tijdens de kerstperiode in Tanger (een stadje in het noorden van Marokko, red.) een soort opstel geschreven dat mijn artistieke leven van de voorbije vijf decennia samenvat. Het steekt als bijsluiter bij de vier cd’s. Die box ervaar ik als een verhaal. En niemand anders kan dat in mijn plaats vertellen.”

Het valt op dat je vaak liever kiest voor liveversies van nummers in plaats van de studiovarianten.

Raymond: “Omdat die meer argeloos en spontaan gespeeld zijn. Ze geven meer blijk van wat je in je hebt zitten. Zelfs geroutineerde muzikanten spelen in de studio liever op veilig, want ze weten dat alles opgenomen wordt en met een scherp oor beluisterd zal worden. Bij optredens speelt wellicht hetzelfde uitgangspunt, maar eenmaal je live bezig bent, concentreer je je vooral op het publiek. Daarom heeft de gemiddelde liveopname voor mij meer impact.”

Uit een interview dat in de kerstperiode in een krant verscheen, maak ik op dat je verblijf in Tanger ook een soort test was of het wel zou lukken om zonder vrouw te leven.

Raymond: “Wel, een week lukte nog net. Het was vooral lastig omdat het slecht weer was.” (lacht)

Ik luister niet naar mijn eigen nummers, maar voor deze compilatie moest ik wel

“In normale omstandigheden wordt de onbaatzuchtige liefde het vaakst toegedicht aan de ouder-kindrelatie. Daarom vergalopperen ouders zich als ze hun nageslacht de uitspraak ‘Na alles wat ik voor jou gedaan heb’ voor de voeten durven te gooien. Dan ergeren ze zich misschien aan hun gedrag of de ingeslagen weg die ze volgen.”

Jasper, die vader is van de bijna vierjarige Lila, onderschrijft. “Het is bijna iets vanzelfsprekends. Als je een kind hebt, voed je je zoon of dochter op op de manier die jou het meest geschikt lijkt. Als je daaraan verzaakt, zet je de liefde buitenspel. Zelf ervaar ik het als iets logisch, een automatisme.”

Nadat je met je broer Leander – die op vandaag naam aan het maken is met Lee Anderson – met de band Stress Nederlandstalige rock met een hoek af maakte, bracht je twee jaar geleden je solodebuut ‘Hufter’ uit. Tegenwoordig maak je vooral naam met visuele producties zoals promoclips, bedrijfsfilms of aftermovies. Heb je die artistieke carrière aan je opvoeding te danken?

Jasper: “Ik denk niet dat er tijdens de opvoeding zoiets bestaat als een kantelmoment dat je doet besluiten dit of dat pad in te slaan. Ik vermoed dat het eerder genetisch bepaald is. Mocht ik opgegroeid zijn in een familie die vooral uit goudsmeden bestaat, dan zou ik het wellicht meer in die richting zijn gaan zoeken.”

“Als de genetica ook aangeeft dat je enig talent hebt om de opdrachten uit te voeren die ik op vandaag krijg aangeboden, ligt het voor de hand dat ik hiervoor blijf kiezen. Zeker als ik er ook mijn kost mee kan verdienen. Als ik in die branche verder zou willen evolueren, zie ik voor mezelf een toekomst als vlogger weggelegd. Dan wil ik de camera op mezelf richten, in de hoop dat het iets interessants oplevert.”

Heb je een andere kijk op het leven dan je vader?

Jasper: “Zonder voor iemand anders te willen denken, herken ik meer gelijkaardige patronen bij mijn vader en mijn broer, die onderling dichter bij elkaar staan. Ik neig wellicht meer naar het karakter van mijn moeder. De wereldbeelden van mijn vader, mijn broer en mezelf vertonen verwantschappen, maar bij mij is er meer rozengeur en maneschijn. Ik tob minder dan hen en hel meer over naar een positieve benadering, terwijl mijn vader en Leander eerder geneigd zijn een mineurakkoord aan te slaan. Dat heeft me trouwens lang weerhouden om eigen nummers te schrijven. Als ik dat positivisme al te zeer laat doorklinken, dreig ik niemendalletjes af te scheiden.”

Raymond: “Mooi gezegd. Bij Jasper ervaar ik een botte levenslust die uit zijn ogen straalt. Daar ben ik best jaloers op.” (lacht)