De terugkeer van Dubbe

Onder luid applaus werd in cultureel centrum De Grote Post in Oostende de nieuwe band van Frank Dubbe te water gelaten. De 62-jarige Oostendse rockgodfather schaarde zes rockmuzikanten rond zich en gaat voortaan samen met hen als Dubbe and The Beast door het leven. Op hun eerste mini-cd ‘La Besta Debe Morir’, verschenen bij het label van De Grote Post, waarschuwt Dubbe voor het gevaar van sekten, très punkrock.

Met Stage Beast werd hij in 1978 tweede in de eerste finale van Humo’s Rock Rally, daarna maakte hij talrijke podia onveilig met Revenge 88, een groep die korte tijd ook als Moonlight Crow door het leven ging, maar nu pakt Frank Dubbe uit met Dubbe and The Beast. “Revenge 88 zat omwille van muzikale solo-uitspattingen wat op een dood spoor, maar dat kon niet beletten dat er zich in het hoofd van mijn vaste bassist Glenn Rotsaert de contouren van een nieuw nummer aftekenden. Een nummer waar ik zo enthousiast over was dat ik dan maar spoorslags een hele groep bij elkaar telefoneerde”, vertelt de Oostendenaar.

Bij die groep zit trouwens ook Louis Feys, de 18-jarige zoon van Serge Feys, die op zijn beurt bekend werd als rechterhand van Arno, maar ook al jaren een gewaardeerd producer is. “Serge heeft al heel veel voor mij gedaan, maar dat hij ook nog eens een drummer voor mij zou maken, ervaar ik toch als een verrassing”, lacht Dubbe.

Smerig en met een hoek af

In januari van dit jaar begon Dubbe and The Beast te repeteren. Nu, amper tien maanden later, kan Dubbe al een playlist van twaalf nummers vullen. Daar staan negen eigen nummers op, aangevuld met covers van The Dead Boys (Sonic Reducer) en Johnny Thunders (Born to lose) alsook een bewerking van Dirt (van The Stooges en dus Iggy Pop).

Onder de vakkundige leiding van producer Serge Feys nam de band al vier eigen songs en een cover van Your kisses burn like fire van The Picturebooks op. Het resultaat laat zich omschrijven als smerige rock-‘n-roll met een hoek af. Én met een boodschap.

“Ik heb een mooie lieve vriendin die voor me kookt zoals Sandra Bekkari. Dat vind ik pas succes hebben”

De waanzin van sektes

Aan de titelsong La Besta Debe Morir, die zowat de leidraad vormt voor de rest van de mini-cd, liggen privé-ervaringen ten grondslag. “Ik heb een persoonlijk probleem met sektes zoals die van Enric Corbera”, vertelt Dubbe. “Deze Spaanse goeroe putte zijn inspiratie uit de nieuwe Germaanse geneeskunde van de begin juli overleden en omstreden Duitse dokter Ryke Geerd Hamer. Door gebruik te maken van mind control prutsen ze aan het verleden van hun volgers, zodat die een andere zienswijze ontwikkelen en familiebanden verbreken. Ik heb van nabij meegemaakt hoe een vriendin onder invloed van zo’n goeroe helemaal anders in het leven begon te staan. De slachtoffers van die goeroe, want zo kan je de volgelingen wel omschrijven, zijn er ten volle van overtuigd dat het lichaam zichzelf kan genezen. Een onverklaarbaar waanidee.”

Dubbe wijst erop dat er ook in ons land verschillende groeperingen zijn die zich met soortgelijk sektarisch gedrag bezighouden. “Zij kunnen ongestoord hun ding doen, want er bestaan geen wetten die mind control strafbaar maken. De nieuwe Germaanse geneeskunde wordt in België zelfs als cursus aangeboden. Volgens de sekte van Corbera hebben leden van hen zelfs functies als teamcoach bij vooraanstaande firma’s, waar ze ongestoord hun gedachtegoed kunnen verspreiden”, aldus Dubbe, die de werkwijze van die goeroes vergelijkt met hoe IS te werk gaat om volgelingen te ronselen en te overtuigen. “Maar die jongens laten mij tenminste nog met rust…”, grapt Dubbe wrang.

Humo’s Rock Rally

In 2006 haalde Dubbe, toen al 51 jaar, met Revenge 88 de finale van Humo’s Rock Rally. Zou hij het met Dubbe and The Beast nog eens willen proberen? “Ik moet dat eerst met Serge (Feys, red.) bespreken, maar ik zou dat wel zien zitten. Niet voor het succes, hoor, maar voor de fun. Succes, wat is dat trouwens? Vandaag heb ik een mooie, lieve vriendin Chantal, die voor me kookt zoals Sandra Bekkari. Dat vind ik pas succes hebben. Mocht de bank me nog wat dieper in het rood laten gaan, zou ik mijn leven als helemaal compleet beschouwen.” (lacht)