De schoonheid van het verval

Take nothing but pictures, leave nothing but footprints, kill nothing but time – neem niets behalve foto’s, laat niets achter behalve voetsporen en dood niets behalve tijd. Deze ongeschreven regel dragen urbexers hoog in het vaandel. Guy Bostijn en Kurt Dendooven namen onze fotograaf Kurt De Schuytener mee op een urban exploration-trip.

Guy Bostijn (54) en Kurt Dendooven (51) zijn al enkele jaren actief in het wereldje van urban exploration ofte het verkennen en fotograferen van verlaten gebouwen. De twee hebben naar schatting al zo’n 150 verschillende locaties bezocht. Zij zoeken vooral naar verlaten boerderijen en kastelen, soms naar fabriekspanden of verlaten openbare gebouwen.

Voor mijn eerste trip nemen ze me mee naar een verlaten boerderij, die gemakkelijk toegankelijk is. Kortom, geschikt om een beginneling te introduceren. Eens ter plaatse merk je dat de urbexleuze ter harte wordt genomen. Heel omzichtig betreden we het terrein en het gebouw. Eens we binnen zijn, wordt niets aangeraakt, laat staan verplaatst. “Soms zijn er ook cowboys op pad die voorwerpen verplaatsen of een ruimte zodanig ensceneren zodat ze een mooiere foto kunnen maken, maar echte urbexers doen dit nooit”, benadrukt Guy.

We plaatsen onze statieven en zoeken de juiste hoek. Als ik mijn fototas wil neerzetten, krijg ik de tip dit niet te doen: “Je weet nooit hoe vlug je een locatie moet verlaten en dan wil je zeker geen dure apparatuur achterlaten”, legt Kurt uit.

Wanneer we een half uurtje later het terrein weer verlaten en naar de volgende locatie rijden, borrelen de anekdotes spontaan naar boven. Guy vertelt dat hij tot drie maal toe een bepaalde locatie wou betreden, maar telkens betrapt en weggestuurd werd door dezelfde man. Kurt lacht: “Ik ben er bij mijn eerste poging binnen geraakt, niemand gezien.” Een andere keer werden ze betrapt en moesten ze hun foto’s wissen, tenzij ze elk 50 euro zouden betalen. “Door snel de geheugenkaarten te wisselen hebben we toch de foto’s weten te bewaren”, knipogen ze.

De twee benadrukken trouwens dat ze nooit inbreken. “Als er geen bestaande ingang is, betreden we het gebouw eenvoudigweg niet. Maar meestal kunnen we makkelijk binnen via een openstaande voordeur of venster op de benedenverdieping.” En de locaties zelf? Die vinden ze dankzij hun contacten in het wereldje. “Bevriende fotografen ruilen locaties met elkaar, in binnen- én buitenland. Als er een nieuwe plaats circuleert, dan is het wel zaak om die snel te bezoeken. Zo’n locatie wordt meestal snel ontoegankelijk gemaakt, of eenvoudigweg afgebroken.”

Dat verval soms de mooiste foto’s oplevert, zie ik op de volgende locaties: twee vervallen fabriekspanden waar de natuur langzaam haar plaats terug opeist. “Dergelijke plaatsen zijn te mooi om niet te fotograferen. En omdat we de plaats zelf niet bekend kunnen en willen maken, delen we de foto’s. We leggen de schoonheid van het verval vast”, besluiten Guy en Kurt.

(Kurt De Schuytener)

Website Guy

Website Kurt