18 mei 1977 staat geboekstaafd als een mijlpaal in de vaderlandse rockgeschiedenis. Die dag gaf Raymond van het Groenewoud aan de nietsvermoedende wereld ‘Meisjes’ prijs, een meebrulnummer met een scherpe gitaarriff en tekst die de goegemeente tegen de haren in streek. Van het Groenewoud lachte in zijn vuistje, want voor hem en zijn toenmalige begeleidingsgroep De Centimeters betekende het De Grote Doorbraak.
Verjaardagen vragen een viering. Omdat Raymond van het Groenewoud (67) heus de kwaadste niet is, viert hij ’40 jaar Meisjes’ met een gelijknamige clubtournee die, voorlopig althans, tot eind juni loopt. Op vrijdag 19 mei verschijnt zijn nieuwste cd: Allermooist op aard, overigens nog een versregel uit Meisjes. Twaalf nummers staan erop, waaronder herwerkte versies van onder meer – uiteraard –Meisjes, Bostella (met Stef Bos) en Zij houdt van vrijen (met Koen Wauters), alsook nieuw materiaal zoals Er gaat niets boven seks, Geen ontkomen aan (met Jan Decleir), Vrede zal heersen (met sopraan Charlotte Schoeters) en Bonenstaakdans met Slongs Dievanongs en DJ Grzazhoppa. Afsluiten doet hij met een make-over van het haast filosofische Machu Picchu (Bij u wil ik zijn): ‘Het mag nog zolang duren/Een mens verandert niet/Hij maakt zijn eigen afdruk/Zingt eeuwig zijn verkreukelde lied’. Tussen Meisjes en mijmeringen, het wezenskenmerk van de ingeweken Bruggeling die onlangs nog werd uitgeroepen tot ‘Brugs Monument’ naar aanleiding van de ‘Brugotta Awards’ in de stadsschouwburg.
Je hebt nooit onder stoelen of banken gestoken dat je enorm kan genieten van het interseksueel verkeer met het andere geslacht. Ook op de nieuwe cd flap je het eruit: ‘Friedrich Nietzsche zei: moraal, dat komt van angst/Richard Nixon zei: eerlijk duurt het langst/En ik zeg eenvoudig, want het is niet complex: Er gaat niets boven seks.’ Voorwaar, het vierde nummer.
“Ik beleef mijn leven en de seksuele kant ervan zonder al te veel complexen, waar ik me gelukkig bij prijs. Ik heb mededogen met mensen die iets willen verdringen. Er schuilt geen Vangheluwe in mij. Ik gooi het er gewoon uit. Ook geestelijk vind ik dit een gezonde ingesteldheid. Voor seks en muziek voel ik me achttien jaar, voor al het andere voel ik me… versleten.”
In het duet Vrede zal heersen zing je: ‘En iedereen is een alien/Iedereen is alleen/De braven zijn van marsepein/De stouten zijn van steen.’
“‘Alien’ en ‘alleen’. Op een dag kreeg ik die ingeving waar ik omwille van de klankspielerei aan de slag mee wou. Los daarvan wordt vaak lippendienst bewezen aan het woord ‘vrede’. Geregeld doemen dan utopische algemeenheden op, die voor mij vaak tot het rijk van de fantasie veroordeeld zijn. Het beste wat je au fond kan bekomen, is vrede in jezelf en wat mij betreft is dit telkens een tijdelijke zaak. Net daarom vond ik het prikkelend om voor het nummer dat je aanhaalt die opbouw uit te spelen: ‘Vrede zal heersen, ooit, bij iemand, even, ergens’. Hiermee wou ik het fragmentaire karakter ervan weergeven.”
In welke staat verkeer je nu?
“Er zijn tal van vormen van onvrede. Momenteel voel ik me een beetje opgejaagd, maar ik ben geenszins ontevreden. Ik zit niet met een ei. Het loopt wat uit de hand met interviews, maar voelt u zich vooral niet schuldig. En er is mijn obsessie, zeker nu de première van ’40 jaar Meisjes’ in zicht komt. Mijn dagelijkse obsessie voor gitaarspelen is er ook niet op verminderd. Ik ben een hele goede slechte gitarist. Ik merk dat ik emotioneel veel gedaan kan krijgen met mijn stem. Mijn gitaarspel blijft het zorgenkindje, maar gelukkig niet op het moment dat ik op een podium sta. Anderzijds, in deze fase van mijn leven vind ik het leuk dat ik me niet gelouterd hoef neer te leggen bij mijn pensioen. Dat ik ergens voor kan vechten, is mijn lang leven.”
“Voor seks en muziek voel ik me nog 18 jaar. Voor al het andere voel ik me versleten”
Het voorbije anderhalf jaar bespeelde Raymond de zalen met zijn soloprogramma ‘Kreten & Gefluister’. Voor de clubtournee ’40 jaar Meisjes’ neemt hij opnieuw een band op sleeptouw. De bezetting: Raymond op gitaar, Mich Verbelen op bas, Cesar Janssens op drums, Bram Weijters op piano en zijn zoon Leander op backings en een rist instrumenten. Op zaterdag 17 juni speelt Raymond een thuismatch in de Magdalenazaal, Magdalenastraat 27 in Brugge.
De hit met het effect van een dijkbreuk
Meisjes verscheen in een periode waarin de punk, overgewaaid uit Engeland, ook in Vlaanderen begon te etteren. Niet dat Raymond van het Groenewoud ooit dat genre bedreef, maar de tijdgeest was wel rijp voor wat baldadigheid. “Ik herinner me dat Meisjes bij de media tweedracht zaaide: de ene waren hardnekkig voor, de andere radicaal tegen”, herinnert Raymond zich. “In Nederland speelde ook nog eens de verzuiling op: de ene omroep draaide het nummer, de andere sloeg het in de ban. Samen met de groep spinden we garen bij de deining die erdoor ontstond. Ik kon me helemaal vinden in de strakke rockakkoorden die in 1977 bon ton waren, ik speelde ze ook graag. De tekst is helemaal des van het Groenewouds, tot in elke vezel mijn eigen wezen.”
(Stefaan Van Volcem)
www.raymondvanhetgroenewoud.be
Muziek
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier