De maniakale drive van Tiny Legs Tim

Zijn artiestennaam mat Tiny Legs Tim, geboren als Tim De Graeve in Westouter, zichzelf aan nadat hij door een leveraandoening zes jaar tussen woonst en ziekenhuis pendelde. Tien jaar later is hij dé bluesman van Vlaanderen. Voorlopig hoogtepunt van zijn carrière is zijn optreden als headliner op de Gentse Feesten, dat hij nu uitbrengt als livealbum op vinyl.

Het verhaal van Tiny Legs Tim (39) in een notendop: groeide op in Westouter, vond een oude gitaar op de zolder van zijn opa, droomde van een muziekcarrière, maar een aangeboren leverziekte bracht hem op het randje van de dood en zes jaar uit rotatie. Een fel vermagerde Tim – vandaar de artiestennaam – vocht terug, joeg zijn droom na en heeft nu al vijf platen in zijn discografie: One Man Blues (2011), TLT (2013), Stepping Up (2015), Melodium Rag (2017) en het verse Live at Sint-Jacobs (2017).

“De ontvangst van Melodium Rag was goed”, vertelt Tim, terwijl hij zijn soep binnenlepelt in een lunchzaak aan de Brugsepoort in Gent, waar hij woont. “Ik stel vast dat ik met iedere release een iets breder publiek bereik. Ik was op zoek naar puurheid en de essentie, dus analoog, zonder overdubs, zonder knippen en plakken. Je moet dan leren leven met de heel kleine imperfecties die erin zitten, maar dat maakt het tegelijk heel organisch, menselijk en authentiek. Ik heb dat nu gedaan. De volgende plaat kan het dus weer iets helemaal anders zijn.”

Het volgende studioalbum zal voor het voorjaar van 2019 zijn, maar ondertussen verblijdt hij de fans met een liveplaat. “Het is niet zomaar een live-cd. Ik had als Gentse bluesmuzikant de droom om ooit eens op Sint-Jacobs te staan tijdens de Gentse Feesten. We waren headliner op zaterdag, de laatste act. Het moment was perfect: ik was al anderhalf jaar op toer met de band en we waren goed op elkaar ingespeeld. Dus voor mij leek het de ideale momentopname”, merkt Tim op.

“Je moet ook weten dat de Gentse Feesten iets speciaals zijn voor ons muzikanten. De Gentse Feesten, dat is een flow. Er gebeuren daar dingen die op andere momenten niet gebeuren, ook muzikaal. Het is ook heavy. We begonnen om halfeen ‘s nachts, dus je moet zorgen dat je piekt in het midden van de nacht. Maar ook dat is de Gentse Feesten: je gaat daarin mee. Je zit in een soort high. Al 16 jaar drink ik geen alcohol meer, maar op den duur word je zat op ‘natuurlijke wijze’, puur op endorfines. Dit jaar viel ik na de Gentse Feesten echt in een zwart gat en moest ik afkicken van mijn natuurlijke high. Een post-Gentse-Feesten-depressie, zeg maar.”

“Wanneer ik vroeger een week niet speelde, had ik een artistieke crisis, nu besef ik dat er meer is dan muziek”

De release van de liveplaat leek ons het ideale moment om eens te polsen naar anekdotes uit het tourleven. “Je weet wat ze zeggen: what happens on tour, stays on tour. (lacht) Ik denk dat mensen daarvan soms een overdreven beeld hebben. Als je iedere avond moet spelen en je wilt er staan, dan moet je zorgen dat je goed slaapt en gezond eet. Grote escapades of hele nachten doortrekken, zit er voor mij niet in. Ik vind het belangrijk om daar professioneel in te zijn. Ik kan niet leven met een minder optreden omdat ik het de avond ervoor heb laten hangen.”

Spookbar in Polen

“Maar soms kom je toch in rare situaties terecht. Optredens worden ruim op voorhand geboekt, maar dat gebeurt via het internet. Je ziet die mensen dus niet. Zo waren we eens geboekt in Polen, maar bleek die plaats niet eens te bestaan. Het adres bestond, maar de lokale bevolking had nog nooit gehoord van die bar. We zijn daar wel helemaal naartoe gereden, hé. Nadien konden we de promotor ook niet meer bereiken. En de laatste tour in Spanje en Portugal was ik helemaal alleen. Mensen vragen vaak of dat niet eenzaam was, maar dat viel goed mee. Als je alleen bent, word je er meer toe gedwongen om contact te maken met de mensen. Je kunt je moeilijker terugtrekken. Anders zit je daar alleen”, gaat Tim voort.

Tiny Legs Tim trad de afgelopen zeven jaar wel duizenden keren op. “Soms weet je meteen dat het super wordt. Soms duurt het twee of drie nummer voor je er zelf helemaal in zit. Soms heb je het gevoel dat het enkele nummers duurt voor het publiek mee is… Door de ervaring leer je al die nuances kennen bij een publiek en er meer vertrouwen in te hebben. Het is anders om op te treden in een cultuurcentrum dan op een festival of in een café, maar ik hou wel van die variatie en het is ook wel iets waar ik naartoe gewerkt heb.”

De hele band rond één micro

“Met ouder te worden begin ik wel te beseffen dat er nog andere dingen zijn in het leven dan alleen maar spelen. Ik heb de afgelopen zeven jaar quasi alleen maar dat gedaan, met een soort van maniakale drive en energie: mezelf ontwikkelen, nummers maken, die trein aan het rollen krijgen…. Al de rest werd verwaarloosd. Nu begin ik te beseffen dat als ik twee weken vakantie neem, mijn werk niet weg is. Vroeger dacht ik dat de mensen me zouden vergeten als ik een week niet speelde. Ik voelde dat ook. Wanneer ik een week niet speelde, had ik een artistieke crisis en begon ik te twijfelen aan alles.”

Ondertussen zit hij niet stil. “Deze zomer zullen we de plaat promoten door zoveel mogelijk op te treden in België en Nederland. Intussen ben ik al geruime tijd bezig met een hele lading nieuwe songs. Het plan is dat die zouden uitkomen op een nieuwe plaat in het voorjaar van 2019. Dat is nog lang, maar het is nu een interessante periode omdat ik eindelijk tijd heb om ze allemaal uit te werken. Het wordt in ieder geval niet zo basic als Melodium Rag. In het najaar 2018 doen we wel een tour langs de culturele centra onder de naam Melodium Rag XL waarbij het dus de bedoeling zal zijn om met de hele band rond één micro op te treden, zoals ik en Steven (Troch, red.) dat nu doen. Technisch is dat een hele uitdaging, maar het wordt ongetwijfeld een fantastische ervaring.”