Naar aanleiding van de komst in februari van The Phantom of the Opera naar België hadden wij het voorrecht om te spreken met Nadim Naaman, de getalenteerde acteur, die de iconische en complexe rol van de Phantom vertolkt. Deze wereldberoemde musical, die sinds de première miljoenen mensen wereldwijd heeft betoverd, brengt niet alleen een meeslepend verhaal en prachtige muziek, maar ook een veeleisende hoofdrol die zowel fysiek als emotioneel alles van de acteur vraagt. Nadim Naaman, die de Phantom al in meerdere landen heeft gespeeld, gaf ons een uniek inkijkje in wat het betekent om dit legendarische personage tot leven te brengen. Van het balanceren tussen de kwetsbare, menselijke kant van de Phantom tot de zelfverzekerde, mysterieuze figuur die hij gecreëerd heeft, deelt Naaman zijn ervaringen en inzichten over hoe hij zijn eigen draai aan deze beroemde rol heeft gegeven. Dit is wat hij te vertellen had over zijn avontuur in deze spectaculaire productie.
Is het soms mentaal en fysiek uitdagend om elke avond zo’n act neer te zetten?
Nadim: “Ja, absoluut. Ik denk dat het fysiek zwaarder is dan wat anders, omdat de Phantom een heel interessant personage is, omdat hij eigenlijk twee mensen is. Hij is een gewone man en dan is hij ook de Phantom. Dé Phantom is iets dat hij gecreëerd heeft, hij heeft hem uitgevonden.”
Een alter ego.
Nadim: “Ja, een alter ego, precies. En dat alter ego is erg zelfverzekerd, beheerst en soepel, en het is allemaal een illusie om macht en status te creëren, iets dat hij eigenlijk niet heeft in zijn echte leven. In zijn echte leven is hij heel gebroken, kwetsbaar en eenzaam. Hij is net een kind, hij heeft geen interactie met andere mensen gehad, hij heeft geen familie, geen vrienden. Je moet dus uitzoeken hoe je beide versies van dit personage speelt. De menselijke versie van hem, de echte versie van hem, als hij boos of verdrietig is, reageert hij als een kind, zoals we zeggen, een driftbui. Hij weet niet hoe hij zijn emoties moet beheersen. Zowel vocaal als fysiek wordt alles heel intens en heel uitvergroot en dat is het moeilijke, want ik had het nog niet eens over het zingen. Je moet een manier vinden om in die stijl te zingen, maar het veilig te doen zodat je het elke dag acht shows per week kan volhouden.”
Wat betekent het voor jou om de iconische rol van de Phantom te spelen? Het is een rol die door veel geweldige acteurs is uitgevoerd.
Nadim: “Dat is een enorme eer. Ik denk dat het meest opwindende is dat, bij een show zoals deze, ik me kan herinneren dat ik als kind met mijn ouders naar de show in Londen ging. Ik was 15 of 16 jaar en ik keek ernaar. Ik was volledig onder de indruk. En op dat moment dacht ik, je weet wel, ik zou er alleen maar van kunnen dromen om zo’n rol te spelen.”
Als je één eigenschap van de Phantom in je dagelijks leven zou kunnen meenemen, welke zou dat dan zijn?
Nadim: “Vindingrijk zijn. Een manier vinden om iets van elke situatie te maken. Altijd een plan hebben. Hij is een erg intelligente man. Hij leert zichzelf alles aan. Zijn hele wereld is iets wat hij zichzelf leert en creëert. Want uiteindelijk komt hij aan in deze grot onder het operahuis waar, zoals we begrijpen, Madame Giry, de balletmeesteres, hem als kind redt en hem onderdak geeft. Misschien laat ze hem in het begin wat eten en kleren achter, maar in feite geeft ze hem alleen een plek om te slapen. Maar vanuit die situatie kijkt hij hoe het operahuis werkt en hij ziet de rijke Parijzenaars naar het operahuis komen en hij denkt: ik wil me zo kleden, ik wil zo lopen, ik wil muziek kunnen schrijven, ik wil kunnen zingen. En hij leert zichzelf al deze dingen aan en hij komt in een situatie waarin de managers gedwongen worden hem een salaris te geven, een maandsalaris van 20.000 francs, wat ik zeker weet, 100 jaar geleden is dat nu waarschijnlijk miljoenen euro’s per maand. Het is dus een vertrouwen en een moed die eigenlijk niet overeenkomen met zijn gebroken en kwetsbare verleden. Ik denk dat het iets bewonderenswaardigs is. Hij pakt het niet altijd op de juiste manier aan. Hij is een beetje te gewelddadig, een beetje te agressief, maar hij ziet een kans om iets te maken van een heel slecht leven. En als niets anders, dan is het feit dat hij zichzelf leert hoe hij muziek moet spelen, opera moet componeren en een zanger als Christine moet helpen haar stem te vinden, al heel indrukwekkend.”
Als je achter de schermen bent tijdens de scènes, blijf je dan in de rol? Blijf je in het momentum? Of zet je het een beetje van je af?
Nadim: “Ik denk niet dat ik in de rol blijf, want er is gewoon te veel te doen in praktisch opzicht. Soms kom je van het toneel af en moet je een kostuumwissel doen. Soms kom je van het toneel af en moet je terug naar de make-upruimte, omdat ze iets moeten veranderen aan je pruik of de make-up van de Phantom moeten bijwerken. En in die situatie is het gewoon veel minder stressvol om te ontspannen. Als je ontspant en de show gewoon op het podium laat. Maar soms, vooral voor de intensere scènes, kies ik ervoor om vier of vijf minuten in de coulissen door te brengen, in kostuum, klaar om op te gaan, zonder met iemand anders te praten, gewoon om in de juiste gemoedstoestand te komen voordat ik opga. Andere acteurs zijn anders. Sommige acteurs blijven zo lang mogelijk ontspannen en schakelen dan gewoon om en gaan op.”
Je hebt de show over de hele wereld gespeeld of in veel verschillende landen. Voel je dat het publiek op verschillende manieren reageert op verschillende delen van het verhaal?
Nadim: “Ja, ik denk dat er sommige steden zijn waar we zijn geweest waar het publiek Phantom misschien al kent, of ze hebben het al eerder gezien, of de show is een paar jaar eerder in een andere vorm langsgekomen. En in die omgeving zal het publiek misschien wat meer lachen. Ze zijn meer ontspannen. Ze voelen zich heel veilig, omdat ze iets zien dat vertrouwd aanvoelt. Maar dan zijn er steden zoals Lissabon of zelfs zoiets als Riyad in Saoedi-Arabië, waar Phantom nog nooit is geweest. En dan is er meer een intense stilte in de zaal, omdat je de concentratie kunt voelen en de intensiteit, omdat ze de show niet kennen. Ze weten niet wat er gaat gebeuren. En dat is echt heel bijzonder, want toen ik de show in Londen deed, was de show al 25, 30 jaar oud en had iedereen Phantom al gezien in het Verenigd Koninkrijk. En het is nog steeds een hele mooie en populaire show, maar je hebt niet meer dezelfde spanning als wanneer je het aan mensen laat zien die het voor het eerst zien. En dat is denk ik het mooiste van deze tour: de producenten hebben zo hard gewerkt om naar zoveel mogelijk steden te gaan waar Phantom nog nooit is geweest, of misschien 20, 30 jaar geleden.” (PADI & OBI)
‘The Phantom of the Opera’ vanaf 6 februari in de Stadsschouwburg in Antwerpen. Info en tickets: www.stadsschouwburg-antwerpen.be – www.ticketmaster.be
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier