De bijna 40-jarige Volendamse zanger Jan Smit had groot nieuws. Niet alleen brengt hij dit jaar een fysiek kerstalbum ‘De Mooiste Tijd Van ‘t Jaar’ uit, maar hij kondigde ook een groots Sportpaleisconcert aan ter gelegenheid van zijn 40ste verjaardag. Fans moeten niet wachten tot 15 november 2025 om Jan aan het werk te zien, want op zaterdagavond 7 december sluit hij zijn tournee ‘Het Beste Van Jan Smit’ af in Schiervelde in Roeselare.
Jan Smit maakt deze december extra feestelijk met zijn nieuwe kerstalbum De Mooiste Tijd Van ’t Jaar, zijn eerste sinds 2015. Het album combineert klassiekers zoals Kling Klokjes en Jingle Bells met nieuwe liedjes, waaronder de titelsong en het duet Was Het Elke Dag Maar Kerstmis met Kim-Lian van der Meij. Daarnaast kijkt Jan vooruit naar 2025, waarin hij op 15 november zijn 40ste verjaardag groots viert in het Sportpaleis in Antwerpen. Met zijn liveband brengt hij een avond vol hits zoals Ik Zing Dit Lied Voor Jou Alleen en Als De Morgen Is Gekomen, aangevuld met verrassende gastartiesten. Het belooft een onvergetelijk muzikaal feestje te worden. We spraken met Jan af bij Play Media in Antwerpen.
Je bracht net een nieuw album uit: De Mooiste Tijd Van ‘t Jaar. Wat heeft Jan Smit met Kerstmis?
Jan: “Als kind was ik elke kerst te vinden in de kerk, waar ik deel uitmaakte van het kinderkoor. Vanaf mijn zevende tot mijn twaalfde of dertiende zong ik altijd tijdens de nachtmis en de hoogmis. Kerst was altijd het centrale punt van ons gezin, omdat we katholiek waren opgevoed. Het hele jaar door waren we bezig met kerstliedjes en het kerstverhaal. We vierden altijd kerst met ons gezin, samen met mijn ouders en met opa en oma erbij. Dit jaar is mijn oma overleden en het zal voor het eerst anders gaan voelen. Het idee dat ze er met kerst niet meer bij zal zijn, is moeilijk te bevatten.”
Je brengt jouw derde kerst-cd uit als een fysieke plaat. Is een album fysiek uitbrengen nog van deze tijd?
Jan: Nou, ik wist niet eens dat die fysiek uitkwam, want ik ken geen mensen die nog een cd-speler hebben, misschien ergens op zolder. Zelfs auto’s worden niet meer gemaakt met een cd-speler. Er zijn er geloof ik, 5.000 cd’s gedrukt. Dus dat vond ik nog veel. Ik heb ook een signeersessie gedaan in Nederland. En wat je merkt is dat er toch mensen zijn die het fysieke product in handen willen hebben, die gewoon verzamelen. Ook al kun je er niks mee. Je kunt je glas bier erop zetten, als onderzetter. (lacht).”
Dat is toch wel een hele dure onderzet?
Jan: “Ja, volgens mij was die 15 euro bij bol.com. Dat is nog steeds duur, overigens. Maar ja, het staat op Spotify, dus ik zou niet weten wat je ermee moet.”
Vind je het eigenlijk een verbetering dat muziek nu digitaal beschikbaar is via streamingdiensten, in plaats van dat alles fysiek op een album staat?
Jan: “Nou ja, het is natuurlijk 100% makkelijker. Zodra er een kras in je cd zat, was het vaak voorbij en sloeg het nummer over. Dus in dat opzicht is het natuurlijk een verbetering, dat je gewoon overal ter wereld alles kunt beluisteren.”
En ook voor jou als artiest, vind je dat dan een goede switch die gemaakt is? Dat de muziek nu digitaal beschikbaar is in plaats van fysiek?
Jan: “Ik kijk er gewoon even als consument naar. Kijk, als artiest verdien je er natuurlijk niet veel aan. Dus als je het puur financieel bekijkt, is het waardeloos. Maar ik ben het vooral gaan waarderen vanwege de eenvoud. Het is gewoon ontzettend fijn dat ik, als we ergens over praten, binnen 10 seconden het nummer kan laten horen waar ik het over heb. Misschien ben ik daarin een atypische artiest. Maar het is ook gewoon handig dat al het materiaal wat je hebt, nu zo makkelijk toegankelijk is.”
Op je album staat ook het zangkoor van Volendam, de Zangertjes. Dat is het koor waar je zelf ook in hebt gezeten toen je 10 jaar was. Hoe voelt het nu om daar weer mee samen te werken?
Jan: “Ik zag weer die kinderen in de studio, en dat bracht echt herinneringen terug. We hebben de opname op een avond gedaan en het was bijna een flashback naar toen ik zelf klein was. Toen mocht ik President zingen en dat was destijds echt een grote happening. Ik herinner me dat ik ineens een bekende Volendammer zag, Jan Keizer, en wij mochten toen ook meezingen. Nu stonden er weer een tiental kinderen in de studio en ik was degene die aan het dirigeren was, hoewel ze natuurlijk ook hun eigen dirigent hadden. Het was bijzonder om die gespannen gezichten te zien en het bracht me weer terug naar die tijd. Ik dacht: Ik weet precies hoe zij zich voelen, wat er van hen verwacht wordt, en hoe zenuwachtig ze zijn. Ze hadden al wekenlang geoefend in het koorhuis. Het was echt leuk om ze nu op deze manier te zien.”
Gaf je hen ook bepaalde tips? Er zijn waarschijnlijk veel jongens en meisjes die opkijken naar wat je doet?
Jan: “De belangrijkste tip die ik ze gaf, was om rustig aan te doen. Ze raken vaak zo zenuwachtig dat ze snel gaan zingen, waardoor alles door elkaar gaat. Dan zeg ik tegen ze: Jongens, luister, we kunnen veel rechtzetten, maar als jullie met z’n allen door elkaar heen zingen, kunnen we dat niet fixen, zelfs niet met één of twee microfoons. We kunnen wel wat tunen, maar dit gaat niet lukken. Ik zei: We hoeven nog niet naar huis, adem diep in, adem uit, tel tot twintig, en dan doen we het gewoon nog een keer. Uiteindelijk komt het altijd goed.”
Je kaartte het al aan maar het is de eerste keer dat je Kerstmis zal vieren zonder je oma.
Jan: “kijk, Het is gewoon raar dat ze er niet meer is. Maar goed, ze was 92, ze had een vol leven, een hart van goud en was altijd zorgzaam voor anderen. Aan de andere kant, als je zelf ouder wordt, je lichaam niet meer meewerkt en je geest niet meer volgt, dan is het op een gegeven moment gewoon een natuurlijke gang van zaken. Uiteindelijk krijg je er vrede mee, omdat mijn opa al eerder was overleden en zij al jaren verlangde om weer bij hem te zijn. Als je ziek wordt, dan is het op een gegeven moment beter, hoe vervelend dat ook klinkt. Het is een opluchting, want dan hoeft ze niet meer te lijden. Maar ja, dat betekent wel dat we niet meer samen kerst kunnen vieren met oma.”
Hoe ziet een traditionele Kerstdag eruit ten Huize Smit?
Jan: “We vierden altijd kerst bij mijn ouders thuis. Maar ja, als je op een gegeven moment zelf een gezin sticht, verandert dat. Onze kinderen zijn nu 16, 14 en 11, dus dan zit je met je eigen familie. We hebben een verblijf in Spanje en we zijn vaak met kerst op vakantie. Dit jaar gaan we dat weer doen. We hebben de kerstboom al opgezet, zodat we alleen maar de stekker erin hoeven te steken wanneer we arriveren en dan kan het kerstfeest beginnen. We gaan met een aantal gezinnen daarheen, dus het is een heel andere manier van vieren. Maar uiteindelijk creëer je dan weer een nieuwe traditie, met je eigen familie.”
Ik veronderstel dan dat je je 40ste verjaardag ook zal vieren in Spanje?
Jan: “Normaal gezien wel. Ik vier het ieder jaar in Spanje. Alleen weet ik niet of ik het grootst ga aanpakken…”
In Vlaanderen zeggen we: ‘je krijgt een nieuwe voordeur’. Wordt dat ook gebruikt in Nederland?
Jan: “Ja, dat werd me zopas verteld. Ik ben wel toe aan een nieuwe voordeur…”
Doet het iets met jou om bijna 40 te zijn?
Jan: “Ik weet het niet. Ik denk niet dat het veel voor me betekent. Het is natuurlijk maar een getal, iets wat je vooral terugziet in interviews, als mensen zeggen: De 40-jarige zanger. Voor de rest ben ik er niet vaak mee bezig;
Je zal wel op je 40ste opnieuw een Sportpaleis concert geven. Wat ik me juist afvraag is waarom je telkens een Vlaamse arena opzoekt, terwijl je een Nederlander bent. Vanwaar die keuze?
Jan: “Het is eigenlijk best raar, maar mijn mooiste concert vonden plaats in het Sportpaleis. Ik heb natuurlijk veel zalen gezien, ook in Duitsland, Oostenrijk, Zwitserland, enz. Maar de sfeer in het Sportpaleis, dat heb ik echt nergens anders zo ervaren. In Nederland hebben we Ahoy, en dat vind ik ook een heel bijzondere zaal waar ik veel heb gestaan. Dat heeft hetzelfde gevoel, maar de ambiance die ik de laatste keer in het Sportpaleis voelde, was echt uniek. Dat komt ook door de manier waarop het gebouw is ontworpen. Het is vrij breed, en heeft gewoon een heel bijzondere sfeer.”
Zijn de Nederlandse fans niet boos dat je vaak in Vlaanderen bent?
Jan: Ik gaf ook wel eens jubileumconcerten in Nederland, maar niet in Vlaanderen. Kijk, als je in Brabant of Limburg woont, is het natuurlijk dichterbij. Maar anders moet je gewoon de auto in stappen. En als je niet wilt komen, dan kom je niet, ook goed. Geen probleem. Misschien doe ik dan weer iets groots in 2026 in Nederland. Misschien wel in Volendam? Maar goed, dat is nog allemaal ver weg. Het Sportpaleis blijft me gewoon aantrekken. Ik heb zo’n bijzondere band opgebouwd met de Vlamingen dat ik het echt niet wil missen.
Is het moeilijk om vernieuwend te zijn in jouw Sportpaleisconcerten?
Jan: “Je bent alweer een paar jaar verder, dus er komt sowieso nieuw materiaal. Ik ben dan weer 3 albums verder. Tenminste als ik ervan uitga dat ik volgend jaar een nieuw album uitbreng. Er zijn natuurlijk altijd liedjes die ik nog nooit heb gedaan. Meestal op een concert doe je een 25-tal liedjes. Ik heb er in gans mijn leven al 500 gemaakt. Er zijn altijd nummer die je niet doet of in een ander jasje steekt. Ik had al o.a. Gert & James, Pommelien Thijs, De Romeo’s, … te gast.”
Dus het concept blijft grotendeels gelijk?
Jan: “Nou ja, kijk, als ik zelf naar een concert ga, wil ik gewoon de grootste hits van de artiest horen. Ik was ooit bij The Rolling Stones en toen speelden ze Angie niet. Toen besefte ik pas echt hoe dat voelt. Mensen vragen mij ook wel eens of ik bepaalde nummers doe, zoals Laura, Als de Nacht Verdwijnt of Hoeken van de Kamer. Meestal doe ik die wel, maar soms kies ik voor iets anders. Ik herinner me dat ik toen dacht: Hé, zo voelt dat dus. Dat was een eye-opener voor me, dus ik probeer daar nu anders over te denken. Maar uiteindelijk wil je toch altijd de nummers horen die je carrière hebben opgebouwd, zoals Als de Morgen Is Gekomen, Cupido en Laura. Dat zijn toch de liedjes die mensen van je verwachten.
Je setlist ligt dus al vast?
Jan: “De setlist staat voor zo’n 75 procent vast omdat mensen een kaartje kopen voor de hits die ze kennen, zodat ze mee kunnen zingen. Natuurlijk komen de echte fans ook en die leggen vaak veel geld neer voor een ticket. Die willen dus ook echt genieten van wat je doet. Maar tegelijkertijd wil je ook vernieuwen. Soms doen we iets akoestisch, soms niet en soms probeer je juist een nummer op een heel andere manier te presenteren, bijvoorbeeld iets dansbaars. Ook de samenwerking met andere artiesten helpt om nieuwe combinaties te zoeken. Maar eerlijk gezegd ben ik daar momenteel niet zo mee bezig. Een jaar van tevoren ben ik meestal al blij dat ik de datum weet, zoals 15 november. Dat komt gaandeweg. Misschien ga ik volgend jaar wel iets doen rondom mijn veertigste verjaardag, maar dat is nog helemaal niet concreet. Mijn platenmaatschappij heeft al gesuggereerd om een album te maken over het feit dat ik veertig word, maar ik heb geen idee hoe dat er dan uit zou moeten zien. Dus het is allemaal nog open.”
In 2025 komt er ook sowieso nieuw werk van Jan Smit?
Jan: “Ja, ik denk dat het commercieel gezien natuurlijk slim zou zijn om een concert te koppelen aan het werk dat je maakt. Dat je vertelt over de plaat die je hebt uitgebracht en dat je dan kunt zeggen: Ik sta in het Sportpaleis. Zo werkt het meestal wel. Maar ik ben niet meer zo, vroeger plande ik alles tot in de puntjes. Zo’n Sportpaleis moet je bijvoorbeeld boeken, anders kun je er niet terecht. Je kunt niet zeggen: Ik doe het over drie maanden, want dan zijn de data weg en kan je niet meer optreden. Maar het is niet meer zo dat ik twee jaar van tevoren al weet wat ik ga doen.”
Is dat door de mindere periode die je had? Dat je nu zegt: Ik wil alles wat meer op mij af laten afkomen?
Jan: “Ja, dat komt door beide dingen, denk ik. En ook gewoon door ouder worden. De urgentie verschuift, je prioriteiten liggen nu gewoon ergens anders.”
En hoe voel je je daarbij, die bepaalde stress van niet te weten wat er voor volgend jaar gepland staat? Maakt het je juist helemaal niets uit, of merk je toch dat het invloed heeft?
Jan: “Nee, dat is juist heerlijk. Kijk, je krijgt pas stress als je vastligt in een routine. Laat ik vooropstellen dat de meeste mensen dagelijks werken en al weten waar ze over twee jaar zullen zijn, of dat nu in dezelfde fabriek of winkel is. Dat is natuurlijk niet vreemd. Maar voor mij werd het benauwend dat ik precies wist dat ik op dinsdag volgend jaar in Antwerpen zou zijn, en op woensdag anderhalf jaar later in Berlijn. Het voelde alsof er weinig verrassingen meer waren. Ik heb nu de luxe en de keuze om zelf te bepalen hoe ik mijn jaar indeel. Ik wil dus dat vooral zo leuk mogelijk doen. Als ik naar Spanje wil, gewoon vier dagen met m’n kont in de zon, dan kan dat.”
Je hebt de ploeg FC Volendam geleid. Je bent vastgoedmakelaar in Spanje samen met een Vlaams koppel Gino en Katty. Nu vraag ik me af, zing je nog wel graag?
Jan: “Zeker, dit project is iets wat ik in mijn vrije tijd doe. Dat klinkt misschien wat dubbelzinnig, maar doordat we vaak in Marbella zijn, kwam het op mijn pad. Door de aankopen en verkopen die we zelf hebben gedaan, ben ik altijd al geïnteresseerd geweest in vastgoed, ontwikkeling en ondernemen. Dit project is natuurlijk ook een verkoopverhaal, letterlijk gezien een marketingverhaal, en dat heb ik altijd erg leuk gevonden. Het is een van de leukste onderdelen, naast het zingen en creëren natuurlijk. Het verkopen zelf vind ik een fascinerend proces, hoe je bijvoorbeeld 15.000 mensen in het Sportpaleis krijgt of hoe mensen je zien als ik bij De Tafel Van Gert ben en dat ze denken, hé, die Jan Smit. Dat geldt niet alleen voor de muziek, maar ook voor de voetbalclub en voor alles in het leven. Als je onderneemt, wil je dat mensen naar jou of je product kijken en dat je onderwerp van het gesprek bent. Niet zozeer vanwege wie je bent, maar juist vanwege wat je doet. In het geval van de voetbalclub ben je natuurlijk afhankelijk van resultaten, maar branding speelt ook een enorme rol. Als je de club naar een hoger niveau tilt, komen er ook nieuwe mensen. Niet alleen vanwege het voetbal, maar ook omdat ze ergens bij willen horen. En dat geldt ook voor vastgoed. Als je bezig bent, vooral als je mensen kunt helpen, geeft dat veel voldoening. Ik ben graag in Spanje, daar zit ik lekker in de zon, maar het is ook fijn om mijn eigen ervaringen te delen. Wat ging er goed, wat ging er mis, en hoe kunnen we onze kennis gebruiken om anderen verder te helpen? We zijn nu zeven jaar verder en vinden het ontzettend leuk om te ontwikkelen en te designen. Mijn vrouw houdt van styling, dus we vervelen ons geen moment. Het is een manier om je dagen anders in te vullen.
Helpt het ook om deals te sluiten met de naam Jan Smit? Misschien heb je wel een bepaalde gunfactor?
Jan: “Nou ik geloof absoluut dat mensen het misschien leuk vinden, maar mensen gaan niet een half miljoen euro’s uitgeven omdat je de gun-factor hebt. Want mensen kopen wel gewoon heel doelgericht een appartement of een woning. En dat doen ze niet omdat ze jouw kerstalbum zo leuk vinden. Het is vaak gewoon, duurverdiend geld, waar ze lang voor hebben gewerkt. Dat ze dan uit willen geven omdat ze hun droom willen verwezenlijken. En dat doe je niet uit omdat je iemand leuk vindt. Dat wil je wel doen omdat je erachter staat en omdat je dan ook je droomhuis gevonden hebt met de juiste begeleiding. Dus ik kan me voorstellen dat dat zo lijkt, maar als je het omdraait is dat natuurlijk een drogreden.
Ik zou heel veel vertrouwen hebben in makelaar die jij bent als Jan Smit. Je straalt vertrouwen uit door je carrière.
Jan: “Dat was een van de eerste mailtjes die ik kreeg, van mensen die zeiden van nou wij willen juist met jou in zee, daarom. Voila. En ik kan natuurlijk een keer missen, ik kan het verpesten en dan sta ik in de krant dat ik onbetrouwbaar ben, dus dat heeft voor mij geen enkele zin.”
Krijg je dan een half miljoen extra als mensen jouw handtekening op de muren willen hebben?
Jan: “Als ze dat willen, doe ik het met plezier. (lacht) Nee, maar goed. een appartement kost al snel tussen de 400.000 en 500.000 euro. Maar als je zegt: Hé, man of vrouw, we gaan met Jan Smit zitten, we investeren daar een half miljoen in en zien wel waar het schip strandt, zo werkt dat natuurlijk niet.”
Heb je eigenlijk wel rust als je naar Marbella gaat?
Jan: “De meeste mensen die daar zijn, zijn tweedeverblijvers en die komen ook voor de rust, voor de vakantie. De mensen weten ook niet als ik daar ben, want ik word niet herkend. Ik ga af en toe wel eens op de foto. Maar dat is in schril contrast wat er in Vlaanderen en Nederland is.”
In maart 2025 ben je present op Het Schlagerfestival. Dit jaar is het thema Country. Met permissie, maar dit is niet iets wat ik vind passen bij Jan Smit?
Jan: “ Nou, dan ken je me niet. Want ik ben namelijk één groot fan van het Schlagerfestival in Hasselt én ik ben fan van John Denver. Ik ben opgegroeid met countrymuziek. Dat was zelfs het eerste album dat ik ooit kocht: een countryalbum van John Denver.”
De cirkel is dan rond voor jou?
Jan: “Het thema is natuurlijk country, en uiteindelijk zing je toch vooral je eigen liedjes. Maar het leuke is dat mensen in die sfeer opgaan, bijvoorbeeld door verkleed te komen als cowboy of indiaan. Dat past ook perfect bij mij. Vorig jaar maakte ik met mijn familie een rondreis door Amerika, een bijzondere ervaring. Tijdens die reis kocht ik een paar echte cowboylaarzen, van goede kwaliteit. Die heb ik zelfs meegenomen naar Spanje, omdat ze voor mij symbool staan voor het ultieme gevoel van vrijheid. Country zit echt in mijn hart; het is helemaal mijn ding.”
En wat moeten we verwachten in 2025? Waarschijnlijk toch een nieuw album in zo’n feestjaar
Jan: “Ja, waarschijnlijk wel! De Toppers komen eraan, en we doen ook weer het Festival der Liebe, een Duitstalig festival. Zo blijf ik lekker gevarieerd bezig. Het Festival der Liebe vindt plaats in Ahoy in Rotterdam, en voor je het weet zit het jaar alweer vol. In maart hebben we het Festival der Liebe, april staat in het teken van het Schlagerfestival en in mei zijn de Toppers aan de beurt. Daarna begint de voorbereiding voor de zomer en voordat je het weet, staat het Sportpaleis alweer voor de deur. Het zijn misschien losse evenementen, maar samen maken ze het jaar ontzettend druk.”
Op zaterdagavond 7 december hou je voor de laatste keer halt in onze provincie met jouw theatertournee.
Jan: “Ja, we hebben er inmiddels vijf of zes gedaan, en het is echt fantastisch. Afgelopen vrijdag stonden we in Lommel, en nu in Roeselare. Er zijn nog maar enkele plaatsen over. Dat laat wel zien dat de Vlamingen er zin in hebben om het eindejaar samen met mij te vieren. Het is extra leuk omdat ik in Vlaanderen nummers speel die ik in Nederland niet doe. Denk aan liedjes met Gert en James, zoals Mooi Zo of Altijd, of met de Romeo’s, zoals Zingen Lachen en Dansen. We passen de setlist echt aan op Vlaanderen, en dat maakt het uniek. Hoeken van de Kamer is hier bijvoorbeeld echt een hit. Nog steeds, het blijft groeien. Maar in Nederland is dat totaal anders; daar wordt er nauwelijks aandacht aan besteed. Misschien kennen ze het als een oude single, maar verder niet. Die afwisseling maakt het voor mij juist zo leuk. En dat sluit eigenlijk aan op de vraag: wat ga je dan doen in het Sportpaleis? Hoeken van de Kamer heb ik bijvoorbeeld nog nooit in het Sportpaleis gedaan. Dat lijkt me een prachtig moment om het daar als hoogtepunt neer te zetten. Ik zie al helemaal voor me hoe we daarmee de show spectaculair afsluiten.” (PADI & Mervyn)
Info en tickets: www.ticketmaster.be – www.houseofentertainment.be – www.jansmit.com
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier