Camille is pas 20 én toch heeft ze al een muzikaal palmares om U tegen te zeggen. Het succes van #LikeMe blijft aanhouden, maar ook haar solo-carrière is nu al een topper. Nummers zoals ‘Vuurwerk’, ‘Vechter’… vallen in de smaak van de fans en zelfs van een heel ruim publiek. Wie denkt dat Camille begint te zweven, heeft het verkeerd voor. De zangeres uit het West-Vlaamse Wevelgem blijft met twee voeten op de grond staat en beseft maar al te goed dat de weg nog lang, zelfs heel lang is. We sloegen met haar een babbel n.a.v. de release van ‘Vuurwerk’ in de kantoren van CNR Records in Niel.
Het komt niet veel meer voor in muziekland, maar jij schiet wel als een komeet de hoogte in. Wat je precies doet, verandert in succes. Zit je niet met een weinig angst dat het succes té vlug gaat?
Camille: “Eigenlijk niet. Ik vind het gewoon heel leuk wat er nu allemaal op mij afkomt. Ik grijp gewoon alle kansen die ik kan grijpen. Ik ben heel dankbaar dat ik dat nu allemaal mag doen, want er zijn zoveel mensen die hier van dromen en die daar de kans niet voor krijgen. Ik ben echt waar heel dankbaar voor alles. Ook zeker voor de Lotto Arena, amai, dat is echt heel vet! Ik vind het een hele eer dat ik dit mag doen en daar mag staan.”
Ben je niet bang dat je gaat zweven ?
Camille : “Neen, maar dat zit ook niet zo in mijn karakter, omdat ik heel perfectionistisch ben. Ik vind alles wat ik doe niet goed genoeg. Een voorbeeld, onlangs was ik bij MNM voor de Marathonradio. Iedereen zei: Amaai, dat was keigoed.. Ik vond van niet. Mijn bindtekst was niet perfect en ik had meer moeten dansen. Had ik aanleg om te gaan zweven, dan was ik nu al bezig met te zweven (lacht).”
Ik vernam dat jij al vanaf jonge leeftijd zelf liedjes schrijft. Ontdekte je dat talent toevallig?
Camille: “Ik was nog super klein. Ik weet het niet, maar ik vond het gewoon super fijn om te zingen. Mijn papa was vroeger ook producer en hij maakte ook muziek. Hij zei: Ah, maar misschien moet je eens een nummer zelf schrijven … Ik begon dat, samen met mijn papa te doen. Zo ben ik ermee gestart. Mijn papa gaf de aanzet.”
Is dat gemakkelijker geworden naargelang het aantal jaren dat je zelf schrijft?
Camille “Ik vind dat niet moeilijk of gemakkelijk. Het is wel fijn. Al je gevoelens die je in u hebt, kan je gewoon loslaten en op papier plaatsen. Ik zou het heel fijn vinden wanneer mijn muziek ook zo’n gevoelens losmaakt bij andere mensen. Dat ze zich met mijn muziek kunnen identificeren. Dat is mijn doel. Dat ze door mijn muziek hun gevoelens kunnen loslaten.”
Ben je op het juiste moment begonnen met een solo-carrière? Op hét moment dus dat #LikeMe enorm populair is. Kreeg je op die manier ook een beetje je solo-carrière in je schoot geworden?
Camille: “Ik heb voor alles wat ik al bereikte heel hard gewerkt. Er zijn mensen die denken dat het allemaal heel makkelijk en vlot verloopt. Voor #LikeMe heb ik bijvoorbeeld twee keer auditie gedaan, omdat ze me de eerste keer net niet goed genoeg vonden. Dan hebben ze nog eens audities gehouden voor de rol en dan heb ik nogmaals auditie gedaan. Ik heb dan ook heel hard gewerkt aan alle punten die ze hadden opgesomd die beter konden. Ik denk wanneer je niet hard werkt, dan kan je zoiets ook niet doen. Ik schrijf al muziek en zing van toen ik klein was. Ik heb ook 13 jaar gedanst. Ik werk dus al heel lang op mijn performance. Niemand krijgt dus zomaar een album in de schoot geworpen, tenzij je niet meeschrijft. Ik volg zelf al heel lang privézangles om mijn stem echt perfect te krijgen en om de technieken te gebruiken die ik wil.”
Je werkt samen met Regi. Heb je hem zelf moeten overtuigen of kwam hij met een samenwerking op de proppen?
Camille: “Hij kwam zelf met het idee …(denkt na en lacht, padi). Wij zagen elkaar op het ‘Gala van de Gouden K’s’. Toen wou Ellie Martha (dochter van Regi) graag op de foto met mij. Ik zei: Ja, kom maar , maar dan durfde ze niet meer. Toen stuurde ik naar Regi: Als ze toch ooit nog eens op de foto wil, laat het maar weten dan neem ik met plezier nog eens een foto met haar. Dan stelde hij voor om even langs te komen in zijn studio, want hij had een paar nummers liggen die misschien wel bij mijn stem zouden passen. Zo is het eigenlijk allemaal begonnen.”
Je debuutalbum mag er zijn, want je levert maar liefst een cd af met zestien songs, een ruim album. Had je nog pareltjes die erop konden prijken én kon je debuut-album dus nog groter worden?
Camille: “Ik denk dat dit de beste selectie is, want we hebben ook nog andere nummers geschreven. Wat er nu op de cd staat, is volgens mij de best mogelijke selectie.”
Heb je moeten wikken en wegen ?
Camille: “Neen, eigenlijk niet. We hebben het hier allemaal beluisterd en toen was het label ook meteen overtuigd. Iedereen voelde aan dat dit hét was en dat die songs de nummer waren die de mensen willen horen. We besloten dan maar van die liedjes op het album te plaatsen.”
Ik dacht dat je de Engelstalige toer ging opgaan, maar je koos toch voor Nederlandstalige songs. Waarom?
Camille: “Ahja… door alles wat ik al had gedaan. #LikeMe is in het Nederlands. ‘Vergeet de tijd’ (de eerste samenwerking met Regi) was in het Nederlands. ‘Vechter’ was ook in het Nederlands. Ik ben de Nederlandse taal veel meer beginnen appreciëren, want vroeger – toen ik klein was – dacht ik van Och, neen, Nederlands dat is saai en niet zo leuk’… Maar uiteindelijk door #LikeMe ben ik dat beginnen herontdekken. Zo begon ik te schrijven in het Nederlands, want ik schreef vroeger altijd in het Engels. Dat was ook iets nieuw. Het was de allereerste keer dat ik in het Nederlands schreef. De nummers komen nu wel meer tot hun recht in ‘t Nederlands, denk ik toch. De meeste mensen kunnen dat meer aanvoelen…”
Op de cover van je debuutalbum zien we je met retro-rolschaatsen aan. Zit hier een verhaal achter?
Camille: “Wel, het komt eigenlijk uit de videoclip van ‘Vuurwerk’. Ik kwam plots met het idee, dat ik rolschaatsen super leuk vond, maar eigenlijk kon ik helemaal niet remmen. Nu kan ik al remmen, want ik heb ooit rolschaatslessen moeten volgen. Ik zette zelfs op m’n Instagram een video waarin ik val, omdat ik niet kon remmen. Het ziet er gewoon leuk uit. Ik vond het wel moeilijk. Maar nu lukt het al beter. Wie weet voor de Lotto Arena?”
Op je cd begin je met ‘Mooie dag’. Persoonlijk vind ik dat een heel mooie song. De muziek, de tekst, maakt je opgewekt. Wanneer spreek jij over een mooie dag Wanneer alles die dag zonder problemen verliep?
Camille: “Maar zelfs als er dingen mislopen, kan ik nog genieten van een dag. Zeker, van de kleine dingen. Als de zon schijnt, als ik de vogeltjes hoor fluiten of als ik iets lekker eet… Ik kan daar echt een hele dag naar verlangen. Zo’n dag is voor mij dan geslaagd.”
Of als je ons ziet?
Camille (lacht): “Inderdaad of als ik jullie zie. Dan is m’n dag helemaal goed, dan kan er niets meer stuk. Het nummer gaat eigenlijk over de kleinere dingen leren waarderen. Er is een zin: We gunnen het iedereen . Waarmee ik vooral bedoel, dat je niet altijd verbitterd hoeft te zijn. Want sommige mensen staan soms negatief in het leven, zeker nu door corona. En dan denk ik, geniet gewoon want het kan zo snel voorbij zijn. Geniet dus van elke dag, want het leven gaat zo snel. Dat is ook de insteek van het nummer geweest.”
‘Vuurwerk’ is dan weer de titel van je debuutalbum. Was dat een bewuste keuze?
Camille: “Ja ! We hadden dit lied net geschreven. Zowel Regi als ik zeiden direct: Dit wordt de titel van ‘t album. Want het is zo leuk dat je kan zeggen Camille met Vuurwerk . Voor mijn allereerste album, vond ik dat heel mooi klinken.”
‘Omhels elkaar/negen seconden… eenvoudige woorden maar met veel inhoud. Mis je in deze coronatijden een omhelzing? Eén, negen of twintig seconden?
Camille: “Honderd seconden ( lacht ). Iemand omhelzen is zo betekenisvol, iemand knuffelen. Je beseft dat niet tot dat corona dan begint. Dan besef je dat je zoiets toch belangrijk vindt. Een beetje liefde geven aan mijn ouders, familie en vrienden.”
Je zingt over ‘Superheld’, maar wie is in uw leven uw échte superheld?
Camille: “In mijn leven heb ik veel superhelden. Vooral mijn ouders, dat zijn mijn échte superhelden. Arne natuurlijk ook, voor hem heb ik dat ook geschreven. Mijn label zijn mijn superhelden (knipoogt ), mijn manager ook, jullie zijn mijn superhelden… Iedereen die een plekje in mijn hart heeft, is gewoon mijn superheld. Iedereen die mij steunt.”
Een prachtige song is zeker ook ‘Vergeet de tijd’, samen met Regi. ‘Je bent hier maar voor even/vergeet de tijd…’ Sta je als jonge artieste er wel eens bij stil dat je inderdaad hier maar voor even bent, alhoewel je nog een heel leven voor je hebt?
Camille: “Het kan zo snel gedaan zijn gewoon. In één seconde kan het zelfs plots gedaan zijn. Het gaat allemaal zo snel, te snel en dan denk ik: als je nu al begint met van het leven te genieten, dan is uw leven toch mooi hé ? Toch ? Ik denk dat m’n leven mooi gaat worden. Ik ben ook heel dankbaar voor alles. Mijn rol in #LikeMe. Want zonder dat – je hebt altijd wel een opstapje nodig – zat ik niet in de muziek en had ik nu geen eigen album.”
Ook heel mooi is het laatste nummer ‘Vechter’, de song die je uitbracht met Regi nav. ‘Liefde voor Muziek’. Ben je in het échte leven ook al altijd een vechter geweest? Een optimistisch type in ’t leven?
Camille: “Ja, ik ben echt een vechter. Voor alles wat ik heb bereikt, heb ik gewerkt. Op school was ik echt een strever. Biologie interesseerde me echt niets, maar toch had ik zoiets van, ik wil en zal er door zijn. Nu studeer ik niet meer. Het was niet meer combineerbaar. Ik zet mij nu 100% in voor #likeMe en voor mijn muziek.”
Voor dit debuutalbum werkte je samen met bekende artiesten, zoals Gene Thomas, Milo Meskens, Sean Dhondt, Stefaan Fernande… Een keuze van jezelf of van Regi?
Camille: “Van allebei. Ik wou sowieso al met andere mensen samenwerken, want ik vind dat heel leerrijk. Om te zien hoe andere mensen schrijven. ‘Je suis la’ heeft Gene Thomas mee helpen schrijven. Ik weet nog dat ik de dag ervoor tegen Regi zei dat ik heel graag iets in een andere taal wou doen. In het Frans, want ik vind dat echt een prachtige taal. En toen zei Regi, dat Gene Thomas tweetalig was. Dat kwam heel goed uit. Het eerste wat hij zei, toen hij aanbelde door de speaker was ‘Je suis la’. En ik dacht, dit wordt de titel. Het is ook echt leuk om te zien waar een song kan geraken door al de verschillende schrijvers. Met Gene was dat zo, met Milo Meskens kwam eerst de melodie en later de tekst. Dat was allemaal heel leerrijk.”
Zijn dat artiesten en tekstschrijvers waar jij vroeger al naar opkeek of die je nu beter leerde kennen?
Camille: “Ik heb die nu vooral beter leren kennen. Maar ik keek er sowieso wel al naar op hoor. Milo Meskens kende ik al voorheen, maar ik leerde hem nog beter kennen door samen te schrijven. Wat die kan, amai ! Fernande, kende ik niet echt. Hij is meestal bezig achter de schermen. Maar eenmaal je die leert kennen, besef je hoe goed ze allemaal zijn.”
Qua solonummers werkte je ook samen met Francisco én Farao. Dacht je meteen aan die personen?
Camille: “Dat komt door #LikeMe Toen dacht ik: dat zou tof zijn om ook met hen samen te werken, want ik kende die dan ook al persoonlijk. Ik heb een goede band met dit duo.”
Je bracht reeds samen met Regi twee nummers uit ‘Vechter’ en ‘Vergeet De Tijd’. Deze deden het heel erg goed. Met deze songs sluit je ook uw debuutalbum af. Creëerde dit een druk?
Camille: “Neen, niet echt. Ik genoot er gewoon van dat die liedjes het zo goed deden. Ik dacht gewoon: ik doe gewoon wat ik graag doe, wat ik wil doen en dan zien we wel . Bij ‘Vuurwerk’ ook, ik had niet gedacht dat het nummer het zo goed zou doen. Maar ik vond het gewoon een super leuk nummer.”
De videoclip van ‘Vuurwerk’ was 80’s geïnspireerd. Hoe ben je tot het idee gekomen?
Camille: “Ik hou van de jaren tachtig. Dat komt vooral door m’n papa. Hij liet me vroeger altijd van die filmpjes en videoclips zien van de jaren tachtig. Zo ben ik daar een beetje opgekomen. Het geluid van die jaren vind ik gewoon heel leuk, met de speciale effecten…”
We zijn nu juni, wat komt er dit jaar nog aan ?
Camille: “N og heel veel! Ik ben nog bezig met opnames, daarna ga ik ook terug schrijven voor een nieuw nummer of een nieuw album (wie weet)… Voor september wil ik liever nog geen optredens geven, want zoals ik al zei, ben ik heel perfectionistisch. Ik wil het echt goed doen, anders niet.”
Misschien een rare vraag, maar wat verkies je in de toekomst: verder werken met #LikeMe of een solo-carrière?
Camille: “Ik kan niet kiezen. Het zijn twee aparte en verschillende dingen. Allebei echt héél fijn om te doen. Acteren en solo kan je echt niet vergelijken.”
Waar wil je binnen vijf jaar staan?
Camille: “Dat weet ik niet hoor. Ik laat gewoon alles op mij afkomen. Wat wél heel leuk zou zijn is om eens in het Sportpaleis te staan. Dat is wel echt een droom, waar ik naar wil streven. Maar we zien wel. Of misschien eens optreden in een ander land? Of in een andere taal een album uitbrengen? Ik zie wel wat er zal gebeuren, ik zie wel wat de toekomst brengt.” (PADI)
Het album ‘Vuurwerk’ ligt vanaf vrijdag 25 juni in de winkel en vers chijnt in drie versies: de PINK-edition, de BLUE-edition en de PURPLE-edition. Lotto Arena: 11 september om 14 uur. Tickets: www.lottoarena.be . Een organisatie van William Vaesen Art Management.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier