Axelle Red: “In ‘Exil’ zitten alle aspecten van mijn karakter”

Sinds vorige vrijdag ligt ‘Exil’, het nieuwe album van Axelle Red in de winkelrekken. Een album dat haar ook naar West-Vlaanderen bracht: de clip van haar single ‘Who’s Gonna Help You’ werd opgenomen in De Grote Post in Oostende. “En deze zomer wil ik Ieper aan mijn gezin tonen.”

Het was choreograaf Wim Vandekeybus kon Axelle Red (50) overtuigen om een clip op te nemen in De Grote Post in Oostende, de stad waar ze onlangs ook werd opgenomen in ‘De Eregalerij’ van Radio 1 voor een leven vol muziek. Ook de spiegelbunker van Leffrinckoucke net over de grens met Frankrijk is trouwens in de clip te zien.

Oostende is trouwens niet de enige West-Vlaamse stad waar Axelle een band mee heeft. Als ze tijd vindt, wil de zangeres deze zomer samen met haar man en drie dochters een bezoek brengen aan Ieper, de plaats waar ze in haar jeugdjaren vaak vertoefde. “Mijn tante woont er nog en vroeger woonden ook mijn grootouders er. Ik was in mijn jeugdjaren veel bij hen. Ik herinner mij het lekkere eten, die typische West-Vlaamse gerechten. Die polderaardappelen bijvoorbeeld, hm.. zo lekker. We moeten zeker nog eens teruggaan met het gezin om bijvoorbeeld De Last Post onder de Menenpoort bij te wonen”, vertelt ze.

Exil, Axelles nieuwe album, komt uit vijf jaar na haar vorige plaat Rouge ardent en twee jaar na The Songs (acoustic). Heeft het uitbrengen van die nieuwe cd iets te maken met haar aanstelling tot ambassadeur van Handicap International? “Alle aspecten van mijn karakter zitten in mijn nieuwe cd. Er zit een stukje van mijn romantische zelf in, net als liefde en een stukje Shakespeare. Ik ga terug naar dezelfde thema’s als van mijn vorige opnames, maar nu wat ruimer gezien.”

Met mijn gezin wil ik zeker nog eens de Last Post in Ieper bijwonen

“De cd is als het ware een sprookje. Het verhaal van een jong koppeltje. Zij waren in deze huidige wereld een beetje de pedalen kwijt. Ze waren idealisten en op zoek naar een betere wereld. Veel mensen doen er álles aan om het allerhoogste in hun leven te bereiken. Ze kijken vol afgunst naar het fortuin en de glorie van anderen en meestal sterven ze voor ze de voor ogen gehouden trofee in handen krijgen…”, gaat ze voort.

Haar uitschieter op Exil? Een liedje waarvan ze zegt: dit is het, dit kan ooit een klassieker worden? “Het lied Un Ami. In ons leven hebben we altijd een goede vriend nodig. Dat stukje van mijn levensvisie geef ik in dat lied aan mijn publiek mee.”

Samenwerken met grote namen

Axelle werkte in haar carrière al samen met grote namen uit de internationale muziekwereld. Zoekt ze die personen op of komen die zelf bij haar aankloppen om samen te werken? “Veel van die namen ken ik al van toen we in Parijs woonden. Met twee van hen heb ik zelfs een gemeenschappelijk verleden: Albert Hammond en Shelly Peiken schreven exact 25 jaar geleden mee aan een van mijn grootste successen op mijn debuutplaat, namelijk Sensualité. Ze deelden ook samen de credits voor enkele nummers op A Tâtons. Onze vriendschap en onze samenwerking zijn gebleven. Het is heel leuk om alleen in de studio te staan, maar het is nog veel toffer om een hele equipe van goede mensen rondom je te hebben die het vak ook door en door kennen.”

De Limburgse zangeres staat al jarenlang op het podium. Is het na al die tijd voor haar gemakkelijker geworden om nieuwe nummers op papier te zetten? “Werk ik samen met iemand anders, dan is het heel gemakkelijk. We componeren eerst samen de muziek, daarna komen de teksten vanzelf, want inspiratie heb ik altijd. Heb ik de muziek én een thema, dan stopt het niet meer in mijn hoofd. Het moeilijkste is om de juiste woorden te vinden. Ik probeer het altijd poëtisch te houden. Ik schrijf mijn teksten altijd alleen . Ik wil dan niemand rondom mij hebben. De meeste zinnen komen heel spontaan, maar soms is het ook moeilijk om te kiezen.”