Bakkersvrouwtje. Het woord dat een weekendruzie van formaat ontketende. Ik had – na havermoutkoekjes, een appelcake en pannenkoeken – een wortelcake gemaakt en liep er dan ook trots mee te pronken door het appartement. Waar anders? Waarop mijn coronabuddy het gevleugelde woord uitsprak: bakkersvrouwtje. Geen belediging voor alle bakkersvrouwen, voor alle duidelijkheid, maar mij had je evengoed een nietsnut kunnen noemen.
Is de persoon met wie je twee weken geleden in quarantaine kroop net niet de persoon tegen wie je het liefste dicht aan kruipt wanneer het buiten gevaarlijk is?
Het kwam binnen als een belediging. Alsof ik door een gebrek aan een betere tijdsbesteding dan maar aan het bakken was geslagen. Niet geheel onwaar overigens. De plaatselijke horeca, waar ik bij de eerste lentezon, en bij uitbreiding de rest van het jaar, behoorlijk wat tijd doorbreng, is collectief toe. Ik hoor het je denken, lees een boek, kijk Netflix, ga wandelen. Al gebeurd. Dagelijks. Drie keer. Ik word moe van mezelf, niet in deze speciale tijden, maar standaard. Mijn vrienden, familie en collega’s ook. Vandaag: stel je een stuiterbal voor op drie kannen koffie, tussen vier muren en op 100 m². “Ik ga nog even lopen.” Dan klaart de coronabuddy op. Een uurtje rust. Het probleem is dat ik nadien meestal nog meer energie heb. Om die te ventileren, is het kiezen: ruziemaken of bakken. De drijfveren voor beide zijn gelijk verdeeld: de verveling verdrijven en een beetje gesuikerde liefde serveren. Is de persoon met wie je twee weken geleden – in mijn geval niet van moeten, maar van kunnen – in quarantaine kroop net niet de persoon tegen wie je het liefste dicht aan kruipt wanneer het buiten gevaarlijk is?
KW Weekend verschijnt tijdelijk niet apart, maar op enkele bladzijden hier in de krant. Minder kwantiteit, maar evenveel kwaliteit. Als het over inspiratie en het goeie leven gaat. Gewoon een beetje anders. Laat deze pagina’s een uitlaatklep zijn, een aanzet om iets leuks te gaan doen. Ga je tuin te lijf, maak jouw lijf zomerklaar, schrijf een lief kaartje.
Of ga iets bakken, en laat je nadien een bakkersmannetje of -vrouwtje noemen. Als iemand dat doet, koester het. Het is het teken dat die persoon ook graag tegen je aan kruipt als het buiten gevaarlijk is.
Reageren? Thalisa.devos@kw.be
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier