VIDEO – David Meirhaeghe, de West-Vlaming die letterlijk de Tour kleurt

Als Alejandro Valverde of Peter Sagan straks schitteren in de Tour de France, zal dat een West-Vlaams tintje hebben. Letterlijk zelfs, want zij en alle wielertoppers van de wereld laten hun gerief personaliseren in het lakbedrijf M-Level van David Meirhaeghe. “Een uit de hand gelopen hobby, waardoor ik nu geen hobby meer heb.”

Of hij twee stoelen heeft om rustig even te praten, vragen we aan David Meirhaeghe als we zijn bedrijf in Ruiselede binnenstappen. Zoekend kijkt hij rond zich heen. “Er wordt hier niet stilgezeten.” Waar we dachten dat het een grap was, blijkt het gewoon de waarheid te zijn. Behalve een bestofte ronde bureaustoel – zo’n type waarmee een kapper rond je heen knipt – en enkele verdwaalde barkrukken in een uithoek van de hangaar is er effectief geen enkele stoel te zien. “Al ons werk doen we rechtstaand”, zegt David Meirhaeghe, die bovendien niet het type lijkt dat lang kan stilzitten.

(Lees verder onder de video)

Snel hebben we door dat het een wandelend interview wordt. Terwijl hij vertelt, controleert hij intussen enkele bespoten frames, tekent hij de papieren van een leverancier af en helpt hij een van zijn knechten met een sjabloonprobleem. “Het is ongelofelijk druk. Afgelopen winter waren we hier met zeven aan de slag. Het is een uit de hand gelopen hobby, waardoor ik nu geen hobby meer heb.” (lacht)

Broer van…

Al elf jaar levert David Meirhaeghe – de broer van olympisch mountainbiker Filip – met zijn lakbedrijf M-Level aan de grootste fietsbedrijven, -ploegen en -renners ter wereld. En dat vanaf Ruiselede of all places. “Twee jaar lang hebben we gezocht naar een pand waar ik mocht lakken, kon wonen én bovendien goed gelegen was. Dit is hier perfect. Ik moet het niet hebben van de lokale markt, ik moet dicht bij de autosnelwegen liggen. Of de naam ‘Meirhaeghe’ helpt? De jongeren kennen mijn broer Filip niet meer. M-Level is in het peloton intussen bekender dan mijn broer. Zeker omdat we voor zulke grote namen werken.”

Als tiener airbrushte ik op mijn slaapkamer. Soms ging ik slapen tussen de walmen, de vloer zat vol vlekken…

Een bolletjesfiets in de Tour: hoe doen ploegen dat?

Een ploeg die in een grote ronde een trui grijpt, doet er alles aan om dat zoveel mogelijk in de verf te zetten. Bij een bolletjestrui hoort een dito fiets, film, bril en schoenen bij. “Denk niet dat de renners ‘s anderdaags met een andere fiets rondrijden”, verklapt David Meirhaeghe. “Voor de start van een grote ronde maken we verschillende stickers klaar, volgens de grootte van de kaders. En telkens meerdere exemplaren. Een renner kan een dag een leiderstrui dragen, ‘s anderdaags niet meer maar daarna weer wel… Fietsen herlakken en met een spoedbestelling leveren? Alleen al door de droogtijden is dat niet niet haalbaar. Op voorhand kunnen we dat niet doen. Er zijn te veel verschillende maten, waardoor het niet verantwoord zou zijn. De helmen worden wel gelakt op voorhand. Daarin heb je ook maar drie maten. Toch maken we er ook meerdere helmen klaar, voor het geval er iemand zou vallen.”

Onder zijn klanten kan hij onder meer wereldkampioenen Alejandro Valverde, ex-nationale kampioenen Bob Jungels, Yves Lampaert en Mathieu van der Poel en veelwinnaars Peter Sagan en Vincenzo Nibali rekenen. En sinds kort ook de nationale hockeyploeg, die de sticks bij hem kwam personaliseren. Maar het zijn toch vooral de vaak tricolore gespoten fietsen, helmen en brillen van de renners in de grotere rondes die het meest in het oog springen. “Dinsdag kreeg ik de opdracht om een bril voor kersvers Belgisch kampioen Tim Merlier te spuiten”, zegt David Meirhaeghe. “Maar zulke projecten nemen slechts een klein deel van mijn orderboek in. Met het gros van ons werk mogen we geen reclame maken. Voor heel wat internationale topmerken spuiten we de fietsen, maar dat mag niet geweten zijn. Soms is dat wel frustrerend, ja. We hebben nu speciaal een toog in ons atelier geplaatst omdat een klant wel eens foto’s nam van nieuwigheden die nog niet getoond mochten worden…”

De hele Tour op de neus van wereldkampioen Valverde

Wereldkampioen Alejandro Valverde vroeg M-Level of het voor deze Tour de France een bijzondere bril wou ontwerpen. “We zijn zeer actief op Instagram en behoren tot de vier beste van Europa”, zegt David Meirhaeghe. “Als wereldkampioen moet hij in onze wereld maar een brilletje te vragen en hij krijgt het, bij wijze van spreken. Voor de Ronde van Vlaanderen hebben we voor het eerst samengewerkt. We maakten een gouden bril, met de wereldkampioenenbandjes en de datum van de Ronde. Hij was blijkbaar zo tevreden over ons werk dat hij vroeg of we voor deze Tour een nieuwe bril wilden maken. Door de vorige keer zo specifiek te zijn, kon hij die bril maar één keer dragen. Valverde koos ditmaal het model, de blauwe glazen en vroeg om het bandje van de wereldkampioen erin te verwerken. Voor de rest kregen we carte blanche. We hebben gekozen om een bril te maken, die er zeer ruw en staalachtig uitziet. In de oren van de bril hebben we de wereldkampioenenbandjes en het wit van zijn trui verwerkt. In het glas van de bril hebben we zijn naam in het grijs gezandstraald. We zijn er echt heel tevreden over. Eind vorige week is hij op de post gegaan naar Valverde. Hopelijk zien we hem de volgende drie weken heel veel in beeld.”

Bekijk de ‘making of’ van de bijzonder Tour-bril van Alejandro Valverde op www.kw.be/mlevel

Modegevoelig

Naast de grote namen is ook Jan Modaal welkom. “Steeds meer focust ons bedrijf zich op particulieren”, zegt David Meirhaeghe, ooit nog Belgisch kampioen downhill maar na een vreselijke val moeten stoppen met fietsen. “Wielertoeristen zijn mensen die iets over hebben voor hun hobby. Ze willen een uniek tuig, dat is een eergevoel dat speelt. Ze willen niet meemaken dat iemand op café zegt dat hun fiets van 12.000 euro een gedemodeerd kleur heeft. Dat zou een steek in het hart zijn. Ook de fietswereld is modegevoelig. Dan komen ze liever naar mij om hun fiets op te frissen. Er zijn ook mensen die een dure fiets in de solden op de kop konden tikken, maar het kleur niet graag zien. Zo hebben we nu iemand die een exacte kopie van de fiets van Mathieu van der Poel wil. Of winkeliers die een reeks fietsen in hun stock hebben staan, die door hun kleur niet verkocht geraken…”

Als hij de schuiven met alle mogelijke kleuren opentrekt, valt op dat vooral de specialere effecten in zijn. “Zo heb ik nu de trainingsfiets van Zdenek Stybar gespoten in een kleur die verandert volgens de lichtinval… Alles is mogelijk: fluo, lichtgevend in het donker, kameleonkleuren… Voor een beurs heb ik een hele fiets in de stijl van Iron Maiden gespoten. Elk doodshoofdje met de hand geairbrusht. En die stijl trek je dan door naar de helm, bril en zelfs de schoenen. Ik moet constant op de hoogte zijn van de nieuwe trends, waarmee de concurrentie bezig is… Instagram is een zeer belangrijke bron.”

Omdat het personaliseren van fietsen ‘hot business’ is en de markt volloopt, leerde Meirhaeghe ook carbonnen fietsen herstellen. “We zijn de enige die daarvoor samenwerkte met de universiteit. Wij hebben een certificaat dat onze herstellingen perfect zijn. Na het herstelwerk kunnen we een gebroken fiets herspuiten en als nieuw teruggeven.”

Metselaar

De passie om met spuitbussen en verfpistolen aan de slag te gaan, zit er al sinds kinds af in. Als tiener kocht David Meirhaeghe oude brommers op om ze te demonteren, herspuiten en opnieuw te verkopen. “Airbrushen deed ik op mijn slaapkamer”, lacht hij. “Soms ging ik slapen tussen de walmen. De vloer zat vol verfvlekken, die ik met thinner probeerde weg te vegen… In plaats van te leren, zat ik op mijn kamer te tekenen en te airbrushen. Mijn schoolcarrière was geen groot succes. Als ik al mijn scholen moet opsommen, ben ik een uur bezig. (lacht) Maar uiteindelijk ben ik afgestudeerd als metselaar. Maar ik kon niet tegen de koude van buiten. Echt. Hier is het gelukkig altijd warm, omdat de fietsen warmte nodig hebben om beplakt te worden of om te drogen. Vijf jaar lang volgde ik avondschool aan de kunstacademie Sint-Lucas in Gent. Intussen leerde ik lakken en spuiten, eerst bij een carrossier, later in de fietsenzaak van ex-prof Frank Hoste. Telkens stelde ik hetzelfde voor: ik wou gratis komen werken, als ze mij de knepen van het vak leerden. Na een tiental boosters en mijn eigen Volkswagen Golf was de uitdaging er wel van. Als deel van een wielerfamilie was de fiets de logische volgende stap. En met de jaren evolueer je naar dit…”