Onze dorpen zijn dorpen zonder Ronde

De Ronde van Vlaanderen is dan wel de honderd voorbij, ze is niet meer van ons. Want met de startplaats verhuisde ook het parcours uit onze provincie. Weg uit West-Vlaanderen. Van 65km Ronde die wij de voorbije jaren konden proeven op onze wegen, resten er nu nog… 2,5! We hebben jaren lang met heel veel inzet, creativiteit, passie en gekte gefeest met onze Dorpen van de Ronde. Het zijn nu dorpen zonder Ronde. Hoe voelt dat?

De coureurs

Johan Museeuw, de drievoudige winnaar van de Ronde van Vlaanderen ligt er niet wakker van dat zijn Ronde maar heel kort door West-Vlaanderen trekt.

“Ik vind dat een normale evolutie die natuurlijk ook door sponsor- en andere financiële belangen beïnvloed wordt. Nostalgische gevoelens omdat onze provincie weinig van de Ronde over zijn wegen krijgt, heb ik helemaal niet. Belangrijk is nog altijd dat het hart van de Ronde in de Vlaamse Ardennen ligt en dat de startplaats zoals vroeger nog altijd 100km ver van die Vlaamse Ardennen is, waar de Ronde meestal een beslissende wending krijgt. Voor mij blijft de Ronde natuurlijk belangrijk omwille van mijn drie overwinningen.”

Roger Decock, die in 1952 de Ronde van Vlaanderen won wordt in april 90.Terwijl hij thuis in Aarsele de eerste rit van de Driedaagse De Panne-Koksijde volgt, blikt hij vooruit op Vlaanderens Mooiste van dit jaar.

“Het is doodjammer dat de Ronde niet meer start in Brugge. West-Vlaanderen bestaat niet meer in deze koers, het is de ronde van Oost-Vlaanderen geworden. Behalve een aantal kilometers rond Avelgem laten ze onze provincie links liggen. Al die jaren was West-Vlaanderen erg betrokken in de Ronde. De organisatoren zijn Briek Schotte, afkomstig uit Kanegem, niet meer indachtig. Vroeger passeerden de renners in Tielt. Vorig jaar hebben we het 100-jarig bestaan gevierd op de markt, dat was een fantastisch succes.”

“Dat de Muur van Geraardsbergen opnieuw in het parcours zit, is op zich wel goed. Maar een beslissend moment in de wedstrijd zal het niet worden want de renners moeten de Muur over op honderd kilometer van de finish. Pas daarna begint het echte werk. Maar de Muur is wel een mooie aankomst voor de junioren.”

“Ik ben uitgenodigd voor het ontbijt bij de start in Antwerpen. Maar dat is me toch wat te ver om gewoon een pistolet te gaan eten. Na de middag ga ik wel naar Oudenaarde waar ze me gevraagd hebben in de vip-tent. Ik ben blij dat ik er nog bij mag zijn. Door het stadsbestuur van Geraardsbergen ben ik ook uitgenodigd voor een fototentoonstelling over de Muur, daar ga ik zaterdag naartoe.”

De dichter

Het is een regelrechte schande, de Ronde is haar traditie en filosofie kwijt

Patrick Cornillie vindt het ‘vertrek’ van de Ronde van Vlaanderen uit onze provincie een regelrechte schande. “Ik vrees dat stichter Karel Van Wijnendaele zich zal omdraaien in zijn graf. Karel was een West-Vlaming (uit Torhout, red.) en wilde met zijn koers alle grote West- en Oost-Vlaamse gemeenten aandoen. Dat is ook al die jaren zo’n beetje de filosofie van de Ronde gebleven. West-Vlaanderen had daar altijd een mooi aandeel in, maar daar blijft niks van over. Ik vind dat beneden alle peil. De traditie en filosofie achter de Ronde is weg. Bepalend voor een wielerklassieker is het traditionele karakter ervan. Maar dat traditionele is helemaal verdwenen. Het is een spel van de meest biedende geworden. Een jammerlijke evolutie, want zo verkopen wielerwedstrijden eigenlijk hun ziel. En aan wielermonumenten mag je niet raken. Parijs-Roubaix moet eindigen op die magische piste en Milaan-Sanremo moet over de Poggio. Als het zo doorgaat, biedt straks ook Hasselt om startplaats van de Ronde van Vlaanderen te worden. Of Charleroi.” (lacht)

Hoe misnoegd hij ook mag zijn, het gaat niet zo ver dat Patrick de Ronde zondag links laat liggen. “Maar ik heb vorige zondag ook enorm genoten van Gent-Wevelgem, een koers die zijn karakter wel behoudt: een waaierkoers in de Westhoek. Een koers met een eigen gezicht. Die is even mooi geworden als de Ronde van Vlaanderen 2.0, zeg maar. Ook Dwars door Vlaanderen en de E3-prijs Harelbeke waren trouwens fantastische wedstrijden om naar te kijken. Ik heb genoten.”

De organisator

We waren de gelukkigste mensen ter wereld: er was overal kermis en feest

Gerrit Laverge beleefde het Dorp van de Ronde in Bellegem in 2008 van zeer dichtbij als sportfunctionaris. Voor ‘Zwevegem, Dorp van de Ronde’ in 2015 vroeg de burgemeester aan Gerrit om de coördinatie te doen. Hij had in Bellegem ervaring met het gebeuren en ondertussen was ook ‘Heule, Dorp van de Ronde’ gepasseerd, waar hij op de achtergrond wat meewerkte. “Anderhalf jaar hebben we met alle feest- en wijkcomités en verenigingen aan ‘Zwevegem, Dorp van de Ronde’ gewerkt om er een groot feest van te maken. Het was ook het ‘langste Dorp van de Ronde’. De renners kwamen binnen via Sint-Denijs, reden over Moen, Heestert, het gehucht Zwevegem-Knokke, door het centrum van Zwevegem en reden via Otegem de Vlaamse Ardennen binnen. Maar liefst 23,5km reden ze over Zwevegems grondgebied.”

De passage van de renners duurt slechts drie tot vijf minuten, maar voor Gerrit is vooral het feestgebeuren dat er rond hangt zo fijn. “Je kan trouwens op grote schermen de volledige ronde volgen. In gemeenschap naar de koers kijken met muziek en animatie is toch echt Vlaams!”

De weken en maanden voor de passage stonden in Zwevegem ook al in het teken van de fiets. Overal werd er iets georganiseerd. “De dag van De Ronde zelf reden we het parcours van 23,5km door Zwevegem af om de sfeer op te snuiven. Tegen de middag waren we de gelukkigste mensen ter wereld: er was overal kermis en veel sfeer, je zag verklede mensen, garages gingen open en barbecues stonden klaar… Iedereen was enthousiast aan het werk, het was folklore op zijn best en het gaf een groot genoegen dat iedereen samenwerkte om er een groot feest van te maken!“

Gerrit stelt enkele jaren later met genoegen vast dat het hele gebeuren de verschillende verenigingn dichter bij elkaar bracht. “Naast het sportieve is ook het sociale effect belangrijk geweest. De vzw Dorp van de Ronde in Zwevegem is zelfs blijven bestaan om het algemeen fietsbeleid in de gemeente te stimuleren en te ondersteunen”, vertelt hij.

Gerrit betreurt dat er nu gestart wordt in Antwerpen en dat in West-Vlaanderen bijna niet meer gereden wordt. “Het is een stuk folklore dat wegvalt. Daar hebben twee factoren gespeeld: politieke invloed en geld.”