Ex-prof Thierry Masschelein is nu sales manager

Opgeleid in de elektromechanica leek Thierry Masschelein (45) voorbestemd om profrenner te worden, maar inmiddels is hij sales manager in een groot grafisch bedrijf. De job van zijn leven, zeg wel!

Op het einde van vorige eeuw beleefde de Geluwenaar zijn koersmomenten bij uitstek in de kampioenschappen. Zo werd hij tweemaal kampioen van West-Vlaanderen: in Moorslede 1999 (voor local hero Jurgen Deceuninck) respectievelijk Anzegem 2000, nadat hij in Baasrode in 1998 derde was geworden op het kampioenschap van België. “Ik had mij ook de driekleur kunnen/moeten toe-eigenen”, verwijt Thierry opnieuw zichzelf. “Peter Vanhoof demarreerde in de laatste bocht, maar werd in een warrig slot teruggepakt door Dennis Moons, die mij eerder al in de Ronde van Tarragona in Spanje had geklopt en in wiens wiel ik te lang aarzelde zodat ik hem noch Peter nog voorbij kon. Ik had rechttoe rechtaan moeten spurten, maar ik ontbeerde die dag kennelijk het killersinstinct. Toch werd het één van mijn mooiste herinneringen, weliswaar overstegen door mijn beide West-Vlaamse titels en mijn andere overwinningen met meerwaarde”, beklemtoont de uitgeweken Menenaar.

Straffe stoot in Izegem

Thierry Masschelein was evenwel meer dan alleen een coureur voor kampioenschappen. Ook meerdaagse inspanningen lagen hem bijzonder goed. Zo behaalde hij 14 dagen na de mislopen Belgische titel een dagzege en een tweede plaats in de Tweedaagse van Oost-Vlaanderen, die hem de eindoverwinning opleverde.

“Toeval bestaat niet. Je moet je gewoon openstellen voor nieuwe uitdagingen en voluit afdwingen wat eraan vastzit”

Weer twee dagen later haalde hij een nog straffere stoot uit bij de contractrenners in Izegem. “Ik verkeerde in de vorm van mijn leven en kon alles aan”, herinnert Thierry zich graag. “In Izegem maakte ik deel uit van de geslaagde ontsnapping, maar reed op drie kilometer van de finish lek. Een vliegensvlugge wielwissel door Ronny Boudrez zaliger bracht mij alsnog terug voorin, waar Wim Feys zich wijselijk uit de voeten had gemaakt. Ik strandde nog op een half wiel van hem.”

Meneer Noël

Iemand die zoiets neerzet, verwacht je binnen de kortste keren in de betere kringen van de beroepscategorie. 1999 werd evenwel een veel minder jaar, omdat Thierry daags voor Gullegem Koerse (waarop hij zich intens gefocust had), op training door een auto werd omvergereden en met een verhakkelde knieschijf opgeraapt. “Met mijn Franse roots had ik een koersverleden in dat land, waar ik deel uitmaakte van CC Etupes, het beste opleidingsteam , tot Dirk Demol mij opvorderde voor de Kortrijkse Groeningespurters”, vervolgt Thierry. “Voor een aansluitende overstap naar Topsport Vlaanderen lag ik in balans met die sakkerse Dennis Moons, een streekgenoot van Eddy Merckx en dat gaf de doorslag. De formidabele Noël Demeulenaere bood gelukkig soelaas en bracht mij onder bij Collstrop-Palmans in 2001, Marlux-Ville de Charleroi in 2002 en Flanders in 2003, 2004 en 2005. Vooral het laatste jaar was er te veel aan.”

Toeval bestaat niet

Thierry had evenwel andere pijlen op zijn boog én ambities, waarmee hij in een verrassende richting mikte. “Na een korte passage bij Decathlon in Kortrijk wilde ik autoverkoper worden. Ik moest daarvoor opgeleid worden in een rekruteringsbureau boven een drukkerij, waarvan ik de baas kende en hem ontmoette. Hij was ook op zoek naar een verkoper. Na een korte grafische opleiding kon ik er beginnen. Ik was er graag, maar wilde vooruit en na vijf jaar werd ik er weggehaald om er de volgende vijf jaar eerst accountmanager te worden en vervolgens en sinds begin dit jaar sales manager Print Benelux te worden in die Keure in Brugge. Bij Die Keure ben ik nu al zes jaar aan de slag en ik mag beweren dat dit dé job van mijn leven is.”

“Of ik door het toeval gediend werd?” riposteert Thierry. “Neen, want het toeval bestaat niet. Men moet zich gewoon openstellen voor nieuwe en gedurfde uitdagingen en voluit afdwingen wat eraan vastzit.”

Ook privé gaat het Thierry helemaal voor de wind. Hij is al 20 jaar getrouwd met Agathe Lecapelain, een bloedmooie Française met wie hij twee dochters heeft: Maugane (18) en Zoé (16). (Bernard Callens)