Geen Wout Van Aert als wereldkampioen wielrennen op de weg, maar wel de Fransman Julian Alaphilippe. En die is veel West-Vlaamser dan je zou denken.
Julian Alaphilippe en zijn West-Vlaamse link, het lijkt wel haast toeval te zijn. Dat is het echter niet. Verre van zelfs. Toen de jonge Fransman in 2012 als junior voor de ploeg van het Franse leger uitkwam, tipte Wulvergemnaar Johan Molly, toen verzorger bij Omega Pharma-Quick.Step en al jaren een fanatieke volger van het internationale jeugdwielrennen, zijn grote baas Patrick Lefevere. Alaphilippe werd in 2013 prompt in de opleidingsploeg gestopt, net als twee West-Vlaamse talenten uit de Belgische opleidingstak van Lefevere, het EFC-Omega Pharma-Quick.Step van Wim Feys, Michel Pollentier en Benny Engels: Dieter Bouvry en Louis Verhelst.
Bouvry als Verhelst herinneren zich nog goed hun eerste kennismaking met Alaphilippe. “Dat gebeurde op de teambuilding, begin december 2012 in het Kennedy Hotel in Kortrijk”, lacht Verhelst. “We moesten onszelf voorstellen in het Engels. Maar Alaphilippe zei enkel: I am Julian, no English. En hij zette zich weer neer.” (grijnst) Bouvry kan er ook nog altijd smakelijk om lachen. “Een typische Fransman, hé. Hij kon enkel Frans, maar heeft toen heel snel Engels geleerd, hoor. Julian was toen al heel sociaal en een leuke teamgenoot. Zoals je hem nu altijd bezig ziet, hé. Hij is nog niet veranderd.”
Helper in Kattekoers
Opmerkelijk: in het begin van het seizoen 2013 moest Alaphilippe zich ten dienste stellen van zijn twee West-Vlaamse ploegmaats. Vooral Verhelst reeg de eerste twee maanden, met ritzeges in de Boucles de l’Artois, het Circuit des Ardennes en de Tour de Bretagne, de successen aaneen. “In de Kattekoers van Ieper moest hij voor op kop rijden”, herinnert Bouvry zich. “Maar in de lastigere wedstrijden die daarop volgden, is dat al vlug veranderd en werd hij onze kopman.”
Bij Verhelst is vooral de Tour de Bretagne bijgebleven. “Dat was zo’n beetje het kantelpunt. Vanaf dan was Julian echt top en is hij zelf beginnen te winnen. We hebben daar met onze ploeg enorm goed gereden. Ik won de eerste rit, dus werd er de eerste dagen in mijn dienst gereden. Maar in het tweede deel van de rittenkoers was het parcours lastiger en werd Julian onze kopman. Ik herinner me dat hij ook een rit won, met aankomst op zo’n typische muur, want zelf eindigde ik die dag ook in de top tien. Ik zie hem ons nog altijd voorbijflitsen. Iedereen reed op zijn binnenblad, maar hij bleef als enige op zijn grote plateau. Typisch Alaphilippe. Zo’n beeld dat we ook nu vaak van hem zien. Ik weet nog goed dat ik voor de televisie zat toen hij (in 2015, red.) tweede werd in de Waalse Pijl. Op 200 meter van de top van de Muur van Hoei dacht ik dat hij zou winnen, omdat ik wist hoe explosief hij was. (grijnst) Maar dat was zonder Valverde gerekend. Die was nog beter!”
Suiker en chocolade
Bouvry kan zich ook nog een rit in de Duitse Thüringen Rundfahrt voor de geest halen. “Het was de koninginnenrit met aankomst bergop en we zaten nog met een man of 30 in het peloton. Eén renner (Silvio Herklotz, nu prof bij Burgos-BH, red.) reed voorop met een voorsprong van een minuut, maar Julian reed op zijn eentje die kloof dicht, won solo en stak zijn vingers in zijn neus. (lacht) Dat was en is Alaphilippe, hé. Veel show, maar gewoon een toffe kerel. Altijd voor een grapje te vinden, maar wat mij bijblijft, is dat hij toen al een heel sterke coureur was.” Een coureur die ook heel graag at, zo blijkt. Verhelst: “Eten dat hij deed! Elke dag weer. Vooral dingen met suiker en chocolade. Daar was hij echt zot van.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier