De voetbalcarrières van de Torhoutse broers Frederik en Sebastiaan Cordie lopen tot op een zeker moment gelijk. Beiden doorlopen de jeugdrangen van achtereenvolgens Club Brugge en KM Torhout, in het zog van hun vader Noël, die jaren een prominente rol speelde bij KM. Na de U19 kiezen ze een verschillend traject, mede ingegeven door hun studiekeuze.
Beide broers verschenen zeven jaar geleden al eens afzonderlijk in deze krant. Toen gaf Frederik, die intussen in Gent woont, aan dat hij apotheker wenste te worden. Het werd uiteindelijk een job bij Pfizer. Sebastiaan koos dan weer voor een job in het onderwijs. Zaterdag kwamen de zonen van Noël Cordie en Hilde Stockman samen aan de plaats waar het voor hen allemaal echt begon: de Torhoutse Velodroom. Terwijl de KM-jeugd KSV Oudenaarde partij geeft, halen beide broers jeugdherinneringen op. “KM leeft van de jeugd”, stelt Sebastiaan, die zelf ook jeugdtrainer is bij de U11. “Elke A-kern-speler is ook peter van een jeugdploeg, behalve Jasper Meeuws en ik omdat wij ook jeugdtrainer zijn. Kris Defreyne doet deze jeugdwerking heel goed draaien. Niet alleen Kris uiteraard, maar in de jeugd zit er gewoon veel potentieel en de eerste ploeg moet het ook hebben van de jeugd.”
Sebastiaan, je bent dan ook het bewijs dat je vanuit de jeugd kan doorgroeien, niet?
Sebastiaan: “Er werd vaak gezegd dat ik veel aan mijn vader te danken had. Als ik in de jeugd een moeilijk moment kende, werd ik al eens de hand boven het hoofd gehouden. Toen ik in het eerste elftal kwam, werd ook gesteld dat ik dat te danken had aan de naam Cordie. Klopt allemaal niet.”
Frederik: “Zelf heb ik dat minder ervaren. Ik had ook nooit dezelfde ambitie. Voetbal bleef voor mij altijd een hobby. Sebastiaan leeft ervoor. Bij mij gingen de studies voor.”
Sebastiaan: “Ik was altijd al redelijk maniakaal met sport bezig. Frederik was altijd zeer slim, studeerde wiskunde acht uur, ging op kot in Gent en van mij zeiden mijn ouders dat leerkracht LO iets voor mij was.”
Frederik, vind je het niet spijtig dat je geen hogere ambities koesterde?
Frederik: “Ik denk ook dat Sebastiaan meer talent had.”
Sebastiaan: “Ik denk dat Frederik intrinsiek meer talent had, maar dat ik meer de wil had. Frederik is vlug en heeft een goede inspeelpass. We zouden redelijk complementair zijn.”
Speelden jullie ooit samen?
Frederik: “Eén wedstrijd. En dan was ik de betere. (lacht) Met de gewestelijke U21 was dat.”
Sebastiaan: “Ik deed altijd met mijn volle goesting mee met de gewestelijke. Met Frederik samen was dat bère.”
Frederik: “Dat was heel plezant. Ik stond toen centraal achterin en Seba op het middenveld. Opnieuw samenspelen zal de eerstkomende jaren nog niet het geval zijn, denk ik.”
Uiteindelijk allebei tevreden met de keuzes op sportief vlak in combinatie met de studies?
Frederik: “Zeker. Ik heb ook even in Destelbergen gespeeld. Voordien speelde ik in Ruddervoorde en nu opnieuw en ik amuseer me er. Voetbal staat voor mij voor plezier en als ik zie wat mijn broer er allemaal voor moet laten, dat hij zo veel moet trainen… Ik zou die opoffering niet kunnen maken. Chapeau voor hem. Na de U19 ging ik op kot en was het moeilijk om nog veel te trainen.”
Sebastiaan: “In het begin ging dat gemakkelijk omdat ik met het gedacht zat: ik moet in die eerste ploeg geraken. Nu merk ik dat er nog andere zaken zijn dan voetbal…”
Frederik: “…En hij heeft een vriendin.” (lacht)
Welke momenten uit de jeugdjaren bij KM blijven jullie bij?
Frederik: “Voor de Beker van België mochten we eens tegen KAA Gent spelen. De speler die tegen mij stond had vier doelpunten gemaakt. Aan de rust mocht hij gaan douchen, want hij had zijn werk gedaan. Uiteindelijk was het 5-0. Die wedstrijd was echt een unieke ervaring.”
Sebastiaan: “Van mij blijft vooral de titel met de beloften me bij met Cédric Renard als trainer. We vormden toen echt een bende vrienden met Tom Lannoo, Wout Timmerman… Dat was echt fantastisch.”
En hoe ging het er thuis aan toe tijdens het voetballen?
Frederik: “Wij hadden een eigen voetbalveld.”
Sebastiaan: “Toen het te donker werd, trokken we naar het voetbalveld in Wijnendale met de chiro en jongens als Sam Borny en Jeroen Vanthournout. Toen we in Torhout kwamen wonen, voetbalden we in de tuin.”
Zijn er veel ruiten gesneuveld?
Frederik: “Bij oma toch een paar. En allebei wilden we graag winnen, dus er was al eens miserie. Je kent dat.” (lacht)
Sebastiaan: “We hebben toch vaak gevloekt op elkaar. Niet dat het er hard aan toe ging. We gunden het elkaar niet om te winnen. Toen ging het soms tot op het bot.”
Frederik: “Nu is dat gelukkig verbeterd. Ik moet wel toegeven dat ik vrij kritisch ben tegenover mijn broer. Hij moet al zeer goed spelen vooraleer ik zal zeggen dat het goed was, maar dat komt ook omdat ik zeer kritisch ben tegenover mezelf.”
Zien jullie elkaar vaak bezig?
Frederik: “Ik ga toch meestal kijken.”
Sebastiaan: “Ik probeer geregeld te gaan kijken, maar ik hoop dat Frederik gauw terugkeert in de eerste ploeg van Ruddervoorde. De zondagmorgen is mijn enige ochtend dat ik kan uitslapen. Als Frederik trouwens zegt dat ik niet slecht gespeeld heb, weet ik dat het goed was. Zelf ben ik ook niet vlug tevreden, al zou ik algauw stellen dat het toch niet slecht was. Van Frederik kan ik kritiek gemakkelijk aanvaarden.”
Frederik: “Ik ben ook zeer trots op hem, maar soms moet hij al eens met de voetjes op de grond geplaatst worden.”
Sebastiaan: “Ik ben van het principe: je leeft maar eenmaal, dus waarom zou je niet zweven? De mensen hebben niet liever om je dan eens met de voeten op de grond te plaatsen.” (lacht)
3de afdeling vv
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier