Tessa Wullaert: “Als ik Mathi zou bedriegen, vlieg ik buiten. Zeker weten”

We belden al elke week voor haar column in deze krant, wat vraag je nóg aan Tessa Wullaert, nu ze niet voetbalt? Welaan, het werd een heel geestig interview. Over de impact van corona – “Dit is vakantie voor mij” – en over het leven. Maar vooral over haar binnenkant. “Ik kan niets wegsteken. What you see is what you get.” Maar goudeerlijk: “Ik ben te egoïstisch voor kinderen, denk ik.”

Tessa Wullaert en haar titelstrijd met Manchester City in de Women’s Super League in Engeland… De EK-kwalificatiematch tegen Zwitserland op 14 april met de Red Flames, onder aanvoerderschap van Tessa Wullaert – men mikte op 10.000 supporters, een record voor het Belgische vrouwenvoetbal…. En het leven zoals het is voor een drievoudige Gouden Schoen in Manchester…

Daarover zou het allemaal gaan. De afspraak was gemaakt voor een gróót interview met la Tessa. Maar het voetbal in Engeland ligt doodstil, de EK-kwalificatiematch is uitgesteld en Tessa is aangewezen op een leven zoals het is in het ouderlijke huis in Wielsbeke. Het werd een interview zonder voetbal, op zoek naar de vrouw in de topvoetballer. En naar de zonden in haar leven met Mathi. Tessa toonde zich bijzonder openhartig. Haar lief moest niet al te veel tussenkomen.

Vooreerst: de voetbalster en de coronacrisis.

Tessa: “Toen we met de Red Flames in Eindhoven landden van de Algarvecup in Portugal (4 tot 11 maart, red.), wist ik alleen dat ik 24 uren later terug in Manchester moest zijn. Tot een mail binnenviel: wel de eerste 24 uren in quarantaine! Ik heb toen de ploegdokter gebeld, die de dokter van de Red Flames contacteerde. Toen bleek dat we tegen Portugal hadden gespeeld, eerder tegenstander van Italië, was het een no go. Twee weken niet binnen in Engeland. Intussen is dat verlengd tot 19 april.”

Was het een opluchting in België te kunnen blijven?

Tessa: “Ik wilde wel terugvliegen. Want eerst dacht ik: fuck, wat als ik hier vastzit en daar wordt verder gespeeld? Ik ben een profvoetballer, wilde geen wedstrijdpremies missen. Nog afgezien van de concurrentie die dan wel speelt. Maar als ik terugkeerde was het wel om te voetballen. Niet om ginder vast te zitten zonder dat de wedstrijden plaatsvonden. Ik ben ook veel beter af hier. Ik kan nog buiten gaan lopen en een balletje trappen op het veldje van Het Kraaienhof, hier vlakbij. In Engeland, dat te laat heeft gereageerd, moet men helemaal binnenblijven. Al van de eerste week berichtten ploegmaats: hoelang moeten we nog squatten in de tuin? Ik wist toen al: dit duurt nog wéken.”

Wellicht kan de competitie niet meer worden afgewerkt. Hoe zuur wordt dat? Je wilde zo graag kampioen spelen.

Tessa: “We staan eerste, Chelsea heeft een wedstrijd minder gespeeld.”

Je hoopt dus dat Manchester City wordt uitgeroepen tot kampioen?

Tessa: “Dat zou mooi zijn. Maar als de competitie wordt geannuleerd, is er geen kampioen.”

Het was twijfelachtig dat je je contract bij City ging verlengen. Misschien keer je al helemaal niet meer terug naar Engeland?

Tessa: “De contractbesprekingen zijn in elk geval uitgesteld. (grinnikt) Ik zal nog terug moeten om mijn auto en gerief op te halen.”

Heeft Ons Genot Stasegem een vrouwenploeg? Jullie hebben net een huis gekocht in Stasegem, misschien is dat een eerste stap naar een terugkeer naar België?

Tessa: “Het is Mathi die het huis heeft gekocht. Het werd tijd voor een eigen plekje: elke keer ik in België was, woonden we ofwel bij mijn ofwel bij zijn ouders, altijd een hele regeling.”

Jij bent de grootverdiener, maar hij koopt het huis?

Tessa: “Ik ben niet in België gedomicilieerd en kan dus niets lenen, vandaar. Hoe heet dat trouwens… Ons Genot Stasegem? (schatert). Ok, er is interesse van Belgische clubs, maar ik ben er echt nog niet uit. Luister, ik heb nooit weggestoken dat ik Mathi en familie mis. Ik denk zelfs niet dat ik het zolang in het buitenland had uitgehouden zonder partner. Mathi zou nu wel graag helemaal gaan samenwonen en ik ben oud en groot genoeg om zelf te beslissen over mijn carrière. Maar ik merk nu wel weer hoe plezant ik het vind thuis te zijn. Dit is echt een lange vakantie voor mij. En ik ga niet ontkennen dat ik liever met mijn lief train. In Engeland is voetbal wérk, hier is het plezant. Ik ben in deze periode ook nog nooit zolang thuis geweest. Heb zelfs nog eens hier mijn 27ste verjaardag kunnen vieren, op 19 maart. Ik had eigenlijk al afgesproken met mijn ploegmaats die altijd na de training een koffie gaan drinken om een keer mee te gaan en te trakteren. Ik ga anders nooit mee. Ik drink geen koffie en ga liever naar huis na de training.”

Nog liever in je eentje thuis dan wat social life, ginder in Manchester?

Tessa: “Ik ga wel eens mee iets eten of naar de film, maar eigenlijk ben ik na een drukke dag op de club liever alleen. Een paar vriendinnen in een spelersgroep van 25 vind ik al genoeg. Het was hier ondanks de lockdown echt geen verjaardag in mineur. Gezellig scampi’s gegeten en een gezelschapsspelletje gespeeld. Voor mij hoeft dat niet meer te zijn.”

Laat ik hier heel toevallig het grote boek ‘Het Mysterie van je geboortedag’ bij me hebben. Daarin staat per geboortedag een hele karakterbeschrijving. Zeg maar of het klopt. 19 maart is De Dag van Taaie Volharding.

Tessa: (lacht) “Klopt. Ik ben een doorbijter.”

‘Een paradoxaal karakter: afwisselend dromerig en vurig.’

Tessa: “Ik ben nogal temperamentvol, ja. En ik kan niks wegsteken. What you see is what you get. Maar dromerig, is dat chaotisch? (beledigd) Totaal niet! Mathi…?”

Mathi: “Je bent net een ongelooflijke planner, jep. We vullen elkaar perfect aan. Ik ben echt het type dat leeft van dag tot dag.”

‘Heel succesgericht.’

Tessa: “Jajaja…! Zowel in het voetbal als in het echte leven. Als ik zie dat iets tot niets zal leiden, doe ik het niet. Ik ga geen sprintje meer bovenhalen voor een lange bal die toch niet goed toekomt. Daarom ook kan ik mij nu moeilijk opladen om te trainen. Waarvoor zot doen…?”

‘Heel overredend en gesloten.’

Tessa: “Ik wil altijd mijn gelijk krijgen, ja. Ik héb ook meestal gelijk! (lacht) Maar verder ben ik wel gesloten. De mensen hoeven niet alles te weten wat in mij omgaat. Alleen Mathi en mijn familie mogen alles weten.”

Mathi: “Tessa moet eerst iemand goed kennen voor ze zich open stelt.”

Tenslotte: ‘koppig’.

Tessa: “Ja!”

Dan lijkt het me ook gepast om er ook de Zeven Hoofdzonden bij te halen.

Tessa: “Oei. Ik ben dan wel lang geleden katholiek opgevoed, je zal moeten helpen.”

We beginnen met hoogmoed? Hoeveel pretentie zit in het meisje van Wielsbeke dat wereldwijd op enorme Adidasboardings prijkt naast wereldsterren als David Beckham en Paul Pogba?

Mathi: “Of ze een dikke nek heeft? Totaal niet!”

Tessa: “Ik zou niet weten waarom ik dat zou hebben. Maar het is niet aan mij om dat te zeggen.”

Hebzucht.

Tessa: “Veel willen hebben? Op sportief vlak wel, daarbuiten niet. Ik steek niet weg dat ik in het buitenland voetbal omwille van het geld. Lijkt me logisch, ik geef er heel veel voor op. En ja, ik weet precies hoeveel op mijn rekening en spaarboekje staat, beleggingen heb ik nog niet.”

Zou je akkoord gaan als City jou in deze coronacrisis met 2.700 euro per maand technisch werkloos zou maken of vraagt solidair een maandloon af te staan?

Tessa: “Ik zou er toch een probleem mee hebben. Niet als het voor alle voetballers geldt.”

Mathi (werkt voor sportmerk Jartazi): “Ik heb net mijn formulier voor technische werkloosheid ingevuld!”

Deze coronacrisis zal ongetwijfeld verstrekkende economische gevolgen hebben. Maakt dat een jong koppel dat net een huis heeft gekocht bang?

Mathi: “Bah neen. We hebben erop gelet geen hoge hypothecaire lening aan te gaan. (grinnikend) En Racing Waregem had zoals de meeste clubs toch geen premies voorzien voor de eindronde die nu niet plaatsvindt…”

Tessa: “Als er problemen zijn, ben ik er ook nog, Mathi! (nadenkend) We kijken nooit ver vooruit. Geen flauw idee hoe lang ik nog ga voetballen ook. Zolang ik er plezier in heb en het goed opbrengt. En later in België graag in combinatie met een mooie job ernaast. Als het nog maar te combineren valt met de Red Flames. Ik ben geen aanvoerder geworden van de Red Flames om er twee jaar later mee te stoppen. Maar huisje, tuintje, boompje… neen. Aan kindjes denk ik al helemaal niet. Zegt mij momenteel niets…”

Leen Dendievel maakt het tv-programma ‘Kinderwens’ en zei laatst, op haar 36ste nog geen biologische klok te voelen.

Tessa: “Kinderen kosten tijd. Ik ben daar te egoïstisch voor, denk ik. Ik wil nog zoveel doen waar ik momenteel geen tijd voor heb. Ik kom overal vijf jaar achter, hé.”

Mathi: “Misschien begint dat nu. Met Stasegem…”

Oei…?

Mathi:(gehaast) “Ik doel niet op kinderen maar op al die dingen die we samen nog kunnen doen.”

Ok. Derde hoofdzonde: onkuisheid.

Tessa: “Je bedoelt: ontrouw? Na vijf jaar… Neen. Ik zou Mathi niet meer durven in de ogen kijken. Ik weet ook zeker dat het voor hem duidelijk zou zijn. Buiten! Ik zou misschien nog even twijfelen. Maar dat zeg ik hier misschien beter niet, zeker. (lacht) Het is tussen ons slechts helemaal in het begin een beetje een onderwerp geweest. Ik zat in het buitenland: kon ik hem wel vertrouwen? Maar dat gevoel was snel weg.”

Jij bent een knappe en bekende voetbalster. Topvoetballers moeten in Engeland toch uitkijken voor opdringerige fans?

Tessa: “In Manchester heb ik geen last van mannelijke bewonderaars. Hier zeggen onze vrienden wel dat zij het er moeilijk mee zouden hebben, als alweer een man om een selfie vraagt en zo. Maar Mathi is gelukkig niet jaloers aangelegd. Ik ook niet. En als hij zich kan verbeteren, moet hij dat dan maar doen.” (schatert)

Jaloezie was meteen hoofdzonde vier. Vijf: gulzigheid.

Tessa: “Hierbij denk ik aan eten. Ik eet met grote regelmaat en snoep graag. Maar als het over gulzig leven gaat: ik heb op mijn telefoon wel een lijstje opgeslagen met wat ik nog allemaal zou willen doen. (leest voor) Overnachten in Pairi Daiza, de musical Daens, met een bootje op een vijver naast een restaurant waar we dan gaan eten…”

Dat is geen spectaculaire bucketlist. Je wil geen Mount Everest beklimmen?

Tessa: “Dat zegt mij niets. De kleine dingen van het leven zijn goed genoeg. Een sterrenrestaurant zegt mij niets. Een hotel hoeft geen vijf sterren te zijn, als het maar proper is. Ik rij al zes jaar met dezelfde Renault Mégane. En ik draag geen merkenkledij. Liever veel kleren dan één duur stuk.”

Zes: woede.

Tessa: “Waarover maak ik mij snel kwaad, Mathi?”

Mathi: “Ik moet al heel hard nadenken…”

Tessa: “Aan mensen met twee gezichten kan ik mij wel ergeren. En tegen racisme kan ik ook niet. Daar vlieg ik wel op! En ik kan niet tegen de discriminatie van vrouwen. De voorrang die de Rode Duivels op de Red Flames krijgen, de loonkloof met de mannen…. Zulke zaken.”

Tot slot: luiheid?

Tessa: “Ik heb mijn slaap nodig, dat wel.”

Ik heb nog één vraag: je ma is verpleegster. In deze tijden is dat bewonderenswaardiger dan ooit. Denkt de ster in huis daar wel eens aan?

Tessa: “Natuurlijk wel. Ik zou nooit zoveel aankunnen als zij. Alle bewondering.”