Pierre Maes: “Spelers zijn almaar minder loyaal”

Na 15 jaar geeft Pierre Maes de voorzittersfakkel door bij SK Elverdinge. Zijn opvolger moet uit het huidige bestuur komen en wordt op 15 juni officieel voorgesteld.

Het kwam toch wat onverwacht aan bij de spelersgroep, toen Pierre Maes na afloop van het laatste etentje van het seizoen bekendmaakte dat hij volgend seizoen geen voorzitter meer zal zijn van SK Elverdinge. Maar voor Pierre (69) zelf is het geen verrassing. “Ik zat er vorig seizoen al mee in mijn hoofd”, vertelt de afscheidnemende preses. “Toen verkeerden we met de degradatie naar vierde in een crisis en dat was geen ideaal moment om er de brui aan te geven. Ik zette me dit seizoen nog eens vol in en kan nu trots deze bladzijde omslaan. Ik kon nog wel een aantal jaar verdergaan, maar voelde de tijd rijp om de fakkel door te geven. We zitten met een jong en bekwaam bestuur. De eerste gesprekken zijn afgerond en mijn opvolger zal uit eigen huis komen. Op 15 juni is er de spelersvoorstelling en dan stellen we de nieuwe voorzitter voor.”

Het is geen definitief einde voor Pierre bij Elverdinge. “Ik blijf in het bestuur actief. Alleen zal ik nu minder verantwoordelijkheden opnemen. Ik zal nog steeds de kantine openhouden. Maar ik zal meer tijd maken voor niet-voetbalgerelateerde zaken en af en toe een verplaatsing overslaan. De afgelopen 15 jaar miste ik geen minuut.”

Ik zette me afgelopen seizoen nog eens vol in en kan nu trots deze bladzijde omslaan

Pierre herinnert zich het moment nog goed toen ze in 2002 bij hem polsten om tot het bestuur toe te treden. “Oorspronkelijk ben ik van Meulebeke. Toen ik hier kwam wonen, dacht ik een rustige oude dag te hebben in Elverdinge. Vroeger was ik actief in het bestuur van de damesploeg uit Egem en ik heb ook een rijkgevulde carrière als speler. Ik woonde hier nog maar twee weken en ze kwamen al aankloppen met de vraag om in het bestuur te komen. Drie maanden later zochten ze een nieuwe voorzitter en dan ben ik er vol voor gegaan. Toen ik hier aankwam, hoorden we bij de kneusjes in vierde provinciale. Toen we na een jaar of vijf voor het eerst de eindronde speelden, was het kermis. Het ging ieder jaar beter en in onze derde eindronde was het prijs. Uiteindelijk speelden we de afgelopen 15 jaar vijf seizoenen in derde. En nu sluit ik dus af met een nieuwe promotie. Een beter afscheid kon ik me niet wensen.”

Pierre is iedere dag te bespeuren in de naar hem vernoemde Pierre Maes Arena en hij ontpopte zich tot een manusje-van-alles. “Na de trainingen doe ik de kantine. Op maandag en dinsdag draait de wasmachine op volle toeren. Verder doe ik de bestellingen van drank en poets ik af en toe. Als er iets defect is, dan herstel ik dat. En uiteraard moet er ook voor sfeer gezorgd worden. Na de match durf ik wel eens de microfoon te nemen om een schlager te zingen. Ik ben steeds te vinden voor een nummer van Frans Bauer. Nu ik wat meer tijd heb, zal ik voor nog meer sfeer kunnen zorgen.”

hoogtepunten

De afgelopen jaren begon Pierre zich meer te storen aan de aanslepende contractonderhandelingen met spelers. “Als spelers uit de basis vallen, dan lossen ze het nu simpel op. Ze gaan naar een andere ploeg. In onze tijd was het dubbel knokken om er opnieuw in te geraken. Als voorzitter doe je zoveel inspanningen en dan word je soms met je rug tegen de muur geplaatst. Vorig jaar speelden we de barrages en haakten er enkele spelers af. We waren toen al een vogel voor de kat voor we eraan begonnen. Het verslechtert ieder jaar. Loyaliteit is soms ver te zoeken. Maar het is ook een aanfluiting richting de bond, ze zouden dit beter moeten regelen.”

Loyaliteit is bij spelers soms ver te zoeken, maar ook de KBVB is daaraan schuldig

Pierre beleefde heel wat hoogtepunten, hij pikt er een vijftal uit. “Het eerste hoogtepunt is de eerste eindronde, dat moet rond 2007 zijn. Huidig gerechtigd correspondent Davy Bequoye was toen coach. Dat seizoen maakten we het onmogelijke mogelijk. Het eindrondeticket werd gevierd als een titel. Uiteindelijk kwam er geen promotie. Het tweede hoogtepunt komt uit 2009, waar we wel de eindronde wonnen. Ives Verlinde stond dan aan het roer en in de finale ging Reningelst voor de bijl. De promotie was onverwacht, waardoor onze transfers niet op maat van derde waren. Met als gevolg dat we meteen een retourticketje kregen naar vierde. Eind de jaren tachtig speelde Elverdinge al een seizoen in derde, maar een zege zat er niet in. Dat stukje geschiedenis schreven we acht jaar geleden wel, met de eerste zege in derde tegen Nieuwpoort. Ives Verlinde bleef negen jaar T1 en vijf jaar geleden beleefden we met hem het sportieve hoogtepunt van mijn verblijf. We speelden kampioen, waarbij we de laatste 25 matchen een onwaarschijnlijke 75 op 75 pakten. Met spelers als Room, Lemenu en de broers Calleeuw hadden we een heel sterke ploeg. Daarna volgden vier jaar in derde. Ieder jaar was het vechten tegen het behoud en de vierde keer slaagden we er niet meer in. Maar dit jaar beleefde ik opnieuw een hoogtepunt door de titel te pakken in mijn afscheidsjaar.”

Volgend seizoen wil Elverdinge geen eendagsvlieg zijn in derde. “We zijn goed gewapend om een rustig seizoen door te maken en ons te handhaven. Het zou jammer zijn om na de titel meteen te degraderen.”