Club Brugge heeft zijn negentiende landstitel beet. En dat na een rollercoaster van een seizoen gekruid met een trainersontslag, een knappe Europese campagne, een achterstand van 19 punten op de leider en een interim-coach die vriend en vijand verbaasde. Wij blikken daarom terug op de Brugse titel in tien sleutelmomenten.
1. Nieuwe start onder Deila
Na een seizoen waarin het met Carl Hoefkens, Scott Parker en Rik De Mil drie trainers versleten heeft, weekt Club Brugge Ronny Deila los bij Standard. Bij de Rouches heeft Deila opnieuw vuur in de club gekregen en dat vuur moet de Noor nu ook bij Club terug aanwakkeren. Op het eerste zicht lijkt het een goede match. “Met Deila (47) haalt Club een coach binnen die weet wat prijzen pakken is”, klinkt het bij zijn aankondiging. “Ambitie heeft me naar hier gebracht. Deze Club strijd elk seizoen om de titel en ik wil prijzen winnen”, zegt de Noor daar zelf over.
2. Europees succes
In het begin van het seizoen ligt de focus bij blauw-zwart vooral op Europa. Club start zijn Europese campagne in de tweede voorronde van de Conference League. De groepsfase bereiken is een must. In en tegen Aarhus wordt verloren, maar Club stoomt uiteindelijk vlot door naar de poulefase. Tegen het Ijslandse Akureyri houdt Club twee keer een schietoefening, maar het is vooral tegen het Spaanse Osasuna dat Club toch indruk maakt. “Club onder stoom richting de Conference League”, valt overal te lezen. Het zou de start betekenen van een knappe Europese campagne die pas in de halve finale eindigt. In de competitie start Club Brugge wel met een valse nooit. Op speeldag 1 lijdt het meteen al puntenverlies tegen KV Mechelen. Al lijkt dat aanvankelijk een accident de parcours, want in de weken nadien wordt er wel (vlot) gewonnen.
3. Motor begint te sputteren
Vanaf september begint de Brugse motor evenwel te sputteren. De Slag om Vlaanderen tegen KAA Gent wordt verloren en ook de toppers tegen Anderlecht en Genk kan Club niet winnen. Oktober brengt echter allerminst soelaas. Integendeel. Terwijl Club Europees wel doet wat het moet doen – het wint uiteindelijk vlot zijn Conference League-groep – wordt er tegen STVV slechts gelijkgespeeld. Tegen Standard en KV Kortrijk gaat blauw-zwart zelfs onderuit. Vooral defensief lijkt het schoentje te knellen. Deila wijt de mindere resultaten aan het feit dat er door de snelle opeenvolging van matchen weinig tijd is om te trainen. Daar valt iets voor te zeggen, maar minstens even waar is dat hij ook de aanwinsten maar niet ingepast krijgt. Een eerste crisis loert dan al om de hoek. De fans morren steeds luider en ook de kritiek op Ronny Deila zwelt aan. Sommige spelers worden zelfs uitgefloten. Het is evenwel moeilijk om de vinger op de Brugse wonde te leggen. Pech en details worden vaak als excuus ingeroepen, maar de realiteit is wat ze is: eind oktober staat Club pas zevende. Op negen punten van leider Union.
4. Mannaert kondigt afscheid aan
Naast het sportieve nieuws, valt er in november ook ander groot nieuws te rapen: eind november kondigt Vincent Mannaert aan dat hij aan het eind van het seizoen stopt als CEO van Club Brugge. Opnieuw een bommetje nadat eerder op het jaar al naar buiten kwam dat Club te koop zou staan. Iets wat Bart Verhaeghe bij het afscheid van Mannaert wel nuanceert: “Dat is wat de pers ervan maakte. Ik blijf hoofdaandeelhouder. Wel hebben we Raine Group gevraagd om de mogelijkheden voor de toekomst te bekijken.” Mannaert, die in april vorig jaar ook in opspraak kwam door een artikel in Humo waarin onder meer gewag gemaakt werd van alcoholmisbruik en een interne klacht, over zijn vertrek: “De afgelopen twaalf jaar heb ik hier veel meegemaakt en als je op een bepaald moment vaststelt dat het je stilaan aan goesting ontbreekt om die energie op te wekken om je job in te vullen, en niet meer omgebogen krijgt, dan moet een goede analyse volgen. Dan moet je eerlijk zijn met jezelf.” Bob Madou volgt Mannaert op.
5. Club herpakt zich dankzij Thiago…
Ondertussen weet Club sportief het tij wel te keren. Zonder fantastisch te spelen wint het de altijd beladen clash tegen Antwerp. Een week later verliest blauw-zwart dan nog op het veld van Union, maar nadien volgt een reeks van vijftien matchen zonder nederlaag. Onder meer Lugano, OH Leuven, Besiktas, Standard, Zulte Waregem, Bodo/Glimt, KAA Gent (twee keer), RWDM, Westerlo en Charleroi gaan voor de bijl. Ook de kwalificatie voor de volgende ronde van de Conference League is een feit. Club dankt de remonte vooral aan Igor Thiago. Na weken van droogte begint hij vanaf december plots aan de lopende band te scoren. De Braziliaan maakt er zowaar 12 in 8 matchen én versiert daardoor zelfs een transfer naar het Engelse Brentford, goed voor een bedrag van ruim 30 miljoen euro. Deila lijkt de Brugse trein dan toch op de rails gekregen te hebben, al is het voetbal daarbij nog altijd niet overtuigend.
6. … maar hervalt
Vanaf februari gaat het opnieuw in dalende lijn bij Club. Tegen rode lantaarn KV Kortrijk wordt in het slot een zekere zege weggegeven en ook tegen rivaal Antwerp slikt het een late tegengoal waardoor het verliest op de Bosuil. Tegen Eupen en in de heenmatch van de halve finale van de beker tegen Union wordt er wel nog gewonnen, maar wanneer eind februari Anderlecht komt winnen in Jan Breydel en Club enkele dagen later ook uitgeschakeld wordt in de beker na een nederlaag in de terugmatch – opnieuw na een late tegengoal – gaan alle alarmbellen in Westkapelle opnieuw af. De stoel van Deila wankelt steeds meer. De Noor slaagt er maar niet in een lijn in het spel van blauw-zwart te krijgen. Het helpt hem ook niet dat Club week na week defensieve fouten begaat. Ironisch genoeg zwijgt ook het kanon van Thiago na het tekenen van zijn contract bij Brentford.
7. Dan toch ontslag
En ondanks zeges tegen Leuven en Genk en kwalificatie voor de kwartfinales van de Europa League, volgt uiteindelijk het onvermijdbare ontslag van Deila ook. Na een zoveelste match van de laatste kans, is de nederlaag tegen STVV op de slotspeeldag van de reguliere competitie er teveel aan voor het Brugse bestuur. Deila krijgt op 18 maart zijn C4, Nicky Hayen neemt ad-interim het roer over. De achterstand op Union na de reguliere competitie? 19 punten. En Deila? Die voelt naar eigen zeggen geen wrok. “We dachten gewoon anders.”
8. Eerste signalen zijn gunstig
Hayen begint aan zijn ambtstermijn als hoofdcoach met een stadsderby op de eerste speeldag van de Champions Play-offs. Blauw-zwart pakt uiteindelijk ‘slechts’ een punt, maar kan zich wel optrekken aan een sterke tweede helft. Zelden had een ploeg Cercle immers zo in de problemen kunnen brengen. Nochtans lijkt Club in de eerste helft in hetzelfde bedje ziek als onder Deila. Toch toont het in de tweede helft een totaal ander gelaat en krijgt het uiteindelijk kansen genoeg om drie, vier keer te scoren. Hayen begint dus niet met een zege aan zijn ambtstermijn, al zou die partij tegen Cercle uiteindelijk wel de start betekenen van mooie play-offs voor Hayen en co.
9. Club walst door de play-offs
Op speeldag twee van de play-offs komt Anderlecht op bezoek in Jan Breydel. Club neemt in die wedstrijd duidelijk de bovenhand op zijn rivaal in wat Nicky Hayen “een magische avond” en “een referentiematch” noemde. Van de titel durft op dat moment echter nog niemand spreken in Jan Breydel. “Eén zwaluw maakt de lente niet.”
Toch dendert Club ook de weken daarna verder. Zonder altijd fantastisch te spelen – al staat er wel echt iets – wint Club ook tegen Antwerp en op bezoek bij Union. Nog voor de play-offs halfweg zijn, staan de Bruggelingen zo terug tussen de mensen én doen ze zelfs opnieuw mee voor de titel. Meer nog: in theorie heeft Blauw-zwart op dat moment zijn lot weer in eigen handen. Zeker wanneer het daarna ook zes op zes pakt tegen Genk – waardoor Club voor het eerst sinds de vierde speeldag even aan de leiding komt – en ook Antwerp opnieuw klopt. Op speeldag 7 kan Club in de thuismatch tegen Union zo een reuzestap zetten richting de titel. Een late tegengoal gooit echter roet in het eten. Toch is dat gelijkspel vooral voor Union te weinig.
10. In de derby over de streep
Het puntenverlies zorgt ook allerminst voor zand in de motor. Op de voorlaatste speeldag moet Club Brugge naar Anderlecht. Bij winst kunnen de Brusselaars de titel pakken, maar paars-wit wordt echter van bij de aftrap vakkundig lamgelegd door de troepen van Nicky Hayen. Zelfs na de openingsgoal van Denis Odoi komt Club nooit in de problemen. Het maakt dat Club Brugge nu dé topfavoriet is voor de titel. Daarvoor moet het op de slotspeeldag alleen nog minstens een punt pakken in de stadsderby.
Het geloof bij de blauw-zwarte aanhang is echter groot en in een kolkend Jan Breydel doet Club op de slotspeeldag wat het moet doen: het pakt een punt en kroont zich voor de negentiende keer tot landskampioen.
Het beste van KW
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
