Als blauw-zwart de verticale as van het veld geselt, dan ontploft het Jan Breydelstadion

Al bij de eerste snedige tackle van publiekslieveling Skoras gromde het hele stadion, werden de vuisten gebald, de spieren opgespannen en de tanden ontbloot. © KURT DESPLENTER BELGA
Henk Vanhee
Henk Vanhee Zanger 'Cowboys & Aliens' en gastblogger voor kw.be

Hard in hun muziek, hard in het supporteren voor hun club/vereniging. Dat zijn hardrockers Henk Vanhee (Club) en Roel Jacobus (Cercle). Zij vormen dit seizoen onze VAR, oftewel onze Voetbal Analyserende Rockers. Beurtelings werpen ze hun blik op de meest opvallende voetbalmomenten.

Voetbalheroïek

In de verhalen van de fans met nogal wat jaren op de teller wordt graag verwezen naar de magie van het Jan Breydelstadion. Vandaag is deze oude tempel aangetast door betonrot en loert er altijd wel ergens een losliggende elektrische leiding om de hoek die je bij regenweer met natte kousen letterlijk het leven kan kosten. Als trouwe bezoeker van de thuismatchen van mijn Club Brugge heb ik er een haat-liefdeverhouding mee, want ondanks dat de rioolgeur je bij de ingang aan de Oosttribune als een oude bekende tegemoet sluip, weet je dat in iedere barst, iedere spleet en brok uitgewoond beton voetbalheroïek schuilgaat. Al te vaak is dit monster de laatste twee seizoenen stil gebleven, samen met zijn wat volgevreten bewoners. Maar de laatste tijd ontwaakt de kreunende bunker geregeld en wordt het weer dat ontembare, dreigende en vervaarlijke monster waar tegenstanders liever in een grote boog omheen sluipen. Zondag was het weer van dat. Al bij de eerste snedige tackle van publiekslieveling Skoras gromde het hele stadion, werden de vuisten gebald, de spieren opgespannen en de tanden ontbloot. Het zoveelste bewijs dat de liefde van twee kanten moet komen om een schoon huwelijk te hebben. Als Club voetbalt aan het tempo van de Heilige Bloedprocessie is het ongenoegen tastbaar in de tribunes, maar als blauw-zwart de verticale as van het veld geselt, dan ontploft het Jan Breydelstadion. Als die wederopstanding dan nog gebeurt tegen de grote rivaal uit de hoofdstad dan voel je het daveren tot aan de kust en tekenen ze tot in Gent seismische pieken op. Wat hebben we dat véél te lang moeten missen!

“De laatste tijd ontwaakt de kreunende bunker geregeld”

Kristalhelder

Vergeef me mijn bevlogenheid na de overwinning tegen Anderlecht. Het is helemaal niet zeker dat Club Brugge terug is waar het hoort te staan, maar er zijn hoopvolle signalen. En dan kan je helemaal niet rond de uitstekende indruk die interim-coach Nicky Hayen nalaat op ieder vlak: zeer duidelijk en nuchter in zijn contacten met de pers, heeft een plan met de ploeg en brengt dit ook kristalhelder over op de spelersgroep. Gedaan met achteruit kantelen na een voorsprong, weg met de verdwaasde blikken bij de spelers tijdens vervangingen. Die verbazing was zondag zelfs letterlijk gereserveerd voor de coach van de tegenstander (en voor mezelf) toen Hayen de geblesseerde Nielsen zonder aarzelen verving door Ferran Jutgla die zich op zijn beurt openbaarde als een uitmuntende foerier. Dit verwacht je toch van een trainer? Die mannen zijn dag in dag uit met die spelers bezig. Wees creatief, durf die beslissingen te nemen om matchen te doen kantelen. Dit was daar dus een schoolvoorbeeld van. Petje af voor zoiets, alsook voor klasbak Onyedika die wel een zeer mooi moment heeft uitgekozen om zich definitief in de harten van de Clubfans te knallen.

Knuppel

Er staat Club de zware opdracht te wachten om deze week dit heerlijk gevoel door te trekken zeker tot zondagnamiddag en dan kan de competitie weer helemaal open liggen, met dank aan het absurde systeem van de puntenhalvering. De ervaring leert ons dat de play-offs een competitie op zich zijn en het is duidelijk dat beide Brugse ploegen en Racing Genk met veel zwier de knuppel in het hoenderhok hebben gegooid. Spannend voor de ene, zenuwslopend voor de andere. Met het vizier op de aanstaande tegenstander uit Antwerpen moeten we dan ook de kanttekening maken dat onze Europese opdracht in het midden van de week op zijn minst ongelegen komt, maar dat laten we niet aan ons hart komen. Laten we niet klagen. Er komen wat sterkhouders terug waardoor we ons krachtig genoeg voelen om verrassend uit de hoek te komen en wie weet meten ze deze keer seismische golven op tot in Athene, waar er een Europese finale ingepland staat…