Sinds vele jaren vindt er elke donderdagavond een partijtje recreatief minivoetbal plaats tussen enkel Zwevegemse vrienden. De nestor van deze vriendengroep is Dirk Planckaert, onlangs 70 geworden, maar nog steeds speelt de gepensioneerde leraar elke week mee. En hij lijkt nog niet meteen van plan zijn schoenen aan de haak te hangen.
“In feite zijn we hier al in 1972 mee begonnen”, begint Dirk Planckaert. “Toen gebeurde dat wel nog op een groot veld onder de naam VK Leerkrachten, waarbij de VK voor ‘vriendenkring’ stond. Aanvankelijk maakten we allen deel uit van de Zwevegemse Centrumschool, maar later werden ook de scholen van de deelgemeenten erbij betrokken. Gaandeweg begon ons spelerspotentieel wat te verouderen en werd het lerarenkader ook wat vrouwelijker. Uiteindelijk besloten we een twintigtal jaar geleden om over te stappen naar minivoetbal en die traditie blijven we elke donderdagavond aanhouden.
Intussen spelen ook de echtgenoten van de juffen mee en soms doen er ook jongere kerels mee, maar we kijken wel altijd of ze een beetje in het profiel passen. We bestaan dus al lang niet meer enkel uit leerkrachten. We spelen wel recreatief, dus zonder competitie, en laten telkens twee ploegjes tegen elkaar uitkomen waarvan we denken dat ze elkaar waard zijn. We houden ook rekening met de afwezigheden. Soms zijn er geblesseerden, soms zijn er mensen met verlof. Want tijdens de schoolvakanties spelen we gewoon door.”
Einde nog niet in zicht
Onlangs mocht Dirk zijn zeventigste kaars uitblazen, maar nog steeds is hij van de partij als minivoetballer. Een straffe prestatie die weinigen hem zullen nadoen. “Ik ben nog in goede conditie, maar anderzijds heb ik ook gewoon geluk gehad. Ik ben altijd gespaard gebleven van langdurige blessures en dat is toch belangrijk. Zolang het nog lukt, blijf ik meespelen. En hopelijk mag dat nog een tijdje voortduren, want we hebben een goeie, toffe bende.
Ik hou er wel rekening mee dat een zwaardere blessure wel eens het einde van mijn spelersloopbaan zou kunnen betekenen, want op mijn leeftijd recupereer je daar toch minder snel van. En ik heb ook geen zin om ‘s anderendaags uit mijn bed te rollen van de pijn.
Of ik zelf een voetbalverleden heb? Zeker, al begon ik pas op mijn tweeëntwintigste met voetballen. Maar daarna was het hek van de dam. VK Leerkrachten, de Studax, de KWB en nog anderen: het stopte nooit en ik speelde vaak drie wedstrijden per weekend. Ik fungeerde overigens altijd als verdediger, dat lag mij beter,” besluit Dirk Planckaert. (MCH)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier