Niet één, maar drie Pittemnaars staan op 6 april aan de start van een van de zwaarste ultramarathons ter wereld. Daan Braeckevelt, Wouter Lafaut en Wies Vanden Berghe doen mee aan de legendarische Marathon des Sables en moeten in zeven dagen tijd meer dan 250 kilometer zien af te leggen door de snikhete Sahara. “Elke deelnemer heeft een GPS-tracker bij en kan in nood hulp inroepen. Op voorwaarde dat je nog de fut hebt om op het knopje te drukken, natuurlijk.”
De Marathon des Sables is geen kattenpis. Aan deze 39ste editie doen zestig verschillende nationaliteiten mee. De deelnemers moeten in zeven dagen tijd zes etappes zien af te leggen (dag vier en vijf vormen samen één etappe van 85 kilometer). Dat moeten ze doen bij temperaturen tot 45 graden overdag en 10 graden ‘s nachts. Ze moeten ook nog eens volledig op zichzelf vertrouwen, dus lopen ze met eten en kleren voor zeven dagen, een slaapzak en een matje op hun rug. Goed voor minstens 11 kilo extra gewicht. De organisatie stelt enkel water en ‘s avonds op de bivakplaatsen open groepstenten ter beschikking. Niet voor niets wordt de Marathon des Sables ook wel de zwaarste voetrace ter wereld genoemd. Tom Waes waagde zich er een paar jaar geleden aan in ‘Tomtesterom’, terwijl Average Rob en zijn broer dit keer meedoen.
“Ik hou ervan mezelf uit te dagen”, steekt Wies Vanden Berghe (38) van wal. Hij is gemeenteraadslid in zijn thuisdorp en was in 2021 nog te zien in Klopjacht op Play4. Hij is niet aan zijn proefstuk toe wat sportieve uitdagingen betreft. “Ik ben destijds begonnen met halve marathons om dan later over te schakelen op trailruns. Zo is de passie voor lange afstanden gaandeweg gegroeid. Een passie die ik trouwens deel met mijn beste vriend Daan Braeckevelt. We trainen samen en nemen altijd samen deel aan wedstrijden. Hij was het die voorstelde om de Marathon Des Sables te doen. Een wedstrijd die al langer op ons verlanglijstje stond.”
1.800 kilometer
Los van Wies en Daan bleek ook een derde Pittemnaar zich ingeschreven te hebben. Wouter Lafaut loopt al een paar jaar marathons en wou net als Daan en Wies zijn grenzen eens verleggen. “We zijn al samen gekomen om de inhoud van onze rugzakken te vergelijken en te bespreken”, gaat Wies verder. “Per slot van rekening is een goede voorbereiding alles. We hebben alle drie een coach die ons begeleidt en we volgen alle drie strikte trainingsschema’s. Al vergt dat wel wat opoffering. Allemaal zijn we onze partners en gezinnen dankbaar voor de steun. Vaak ben ik om half vijf ‘s morgens al uit de veren om te gaan lopen. Tegen dat de werkdag start heb ik vaak al 21 kilometer in de benen. Maar we zitten op schema en ik denk te kunnen zeggen dat we er klaar voor zijn. Sinds juli vorig jaar heb ik 1.800 kilometer afgelegd.”
Maar daar stopt het niet. De drie trainden hun lichaam ook op het zand en op de hitte, door te gaan lopen op het strand, mét het gewicht van hun rugzak mee. En door meteen daarna de sauna in te duiken. “Omdat je lichaam in Marokko de kans niet zal krijgen om af te koelen”, zegt Wies. “Dat vergt gewenning. Net als het eten, trouwens. We moeten elke dag 3.000 calorieën proberen binnen te krijgen en ook te houden. Van de organisatie moet je verplicht bouillonblokjes meenemen, om je zoutbalans op peil te houden. Want als je een plotse terugval krijgt kan het fout lopen. Al heeft elke deelnemer voor alle duidelijkheid een GPS-tracker bij zich en in geval van nood kan je hulp inroepen. Op voorwaarde dat je nog de fut hebt om op het knopje te drukken, natuurlijk.” (SV)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
