Op bezoek bij Frederik Van Lierde in Catalonië

Zwemmen, fietsen, lopen. Triatlon dus. Een spartaanse levenswijze en dat geldt ook voor Frederik Van Lierde, winnaar van de Ironman Hawaï in 2013. De Menenaar vertoeft ruim 200 dagen per jaar in het buitenland om te trainen en dus kocht hij twee jaar geleden een appartement in Spanje. Wij zochten Van Lierde (38) op aan de Costa Brava. “Het was geen slechte keuze om dit hier te kopen.”

Het is begin maart en in het Spaanse Calonge draait de zon overuren als nooit tevoren. Het contrast met België kan op deze eerste zaterdag van de weerkundige lente niet groter zijn. Terwijl sneeuw en kou in eigen land voor terreur op de wegen zorgt, geeft het kwik aan de Costa Brava goed 20 graden aan. Het doet wat met een mens. Ook met triatleet Frederik Van Lierde, die hier in 2016 een appartement kocht. Het is twee uur in de namiddag als we elkaar al fietsend treffen op de druk bereden kustweg naar badplaats Sant Antoni de Calonge. De wereldkampioen van 2013 is bijna aan het eind van zijn eerste training van de dag gekomen: 135 kilometer op de fiets over golvende wegen via Cassa de la Selva en Tossa de Mar. Straks volgen er nog vier kilometer in het zwembad en tien met de loopschoenen. “En gisteren zat ik een kleine zes uur en 200 kilometer in het zadel, richting La Jonquera en de Franse grens. Het deed deugd om weer in het zonnetje te kunnen trainen, want ook hier in Calonge waren de weersomstandigheden de voorbije twee weken niet ideaal. Verre van zelfs, zoals in bijna heel Europa eigenlijk. Maar dat is dan weer het voordeel van een triatleet. Je hebt drie verschillende disciplines en daardoor kan er wat geschoven worden. Maar uiteindelijk heb ik maar één fietstraining op mijn rollen moeten afwerken. (grijnst) Neen, je hoort me zeker niet klagen. Ik heb de voorbije twee weken alles kunnen doen wat ik wilde doen. De eerste week 33 uur, deze week zelfs 35. Ik ben moe, maar voldaan.”

NAAR NOU CAMP

De woorden zijn gevallen: twee weken. Daags na onze ontmoeting in Calonge, een toeristisch oord in de provincie Girona dat vooral in de zomer duizenden toeristen lokt, zal Van Lierde ‘s ochtends vroeg het vliegtuig naar België nemen om een week bij zijn familie in Menen door te brengen. Daarna komende zondag dus begint een nieuw trainingsblok van twee weken in Spanje, vanuit zijn vaste uitvalsbasis in Calonge. “En zo gaat het de hele winter door”, vervolgt de intussen 38-jarige proftriatleet. “In samenspraak met mijn trainer Luc Van Lierde pakken we het zo aan in de aanloop naar mijn eerste afspraak van het seizoen, de Ironman van Texas op 28 april: twee weken in Spanje, één week thuis. En dat vijf keer na elkaar. Momenteel zit ik in mijn derde blok. Van 11 tot 25 maart volgt het vierde. En in de paasvakantie ten slotte het vijfde. De eerste vier ben ik hier alleen en tijdens het laatste blok zullen mijn vrouw en twee zonen erbij zijn. Ik ben hier graag alleen, want dan kan ik me voor de volle 100 procent op mijn trainingen focussen. Maar ik kijk ook zeker uit naar de paasvakantie.”

“In de paasvakantie gaan we met het gezin naar een match van Barça kijken. Een onvergetelijke ervaring wordt dat”

Train je altijd alleen of heb je soms gezelschap?

Van Lierde: “Meestal alleen. Ik zoek het ook niet op. Ik zou bijvoorbeeld naar mijn trainer in La Santa op Lanzarote kunnen gaan, maar geef hier de voorkeur aan. Ik train gewoon graag alleen. Zico Waeytens (profwielrenner uit Dadizele, red.) is hier eind januari wel een dag of vijf geweest. We kennen elkaar goed hij werd vroeger ook door Luc begeleid en als ik hem daarmee kan helpen, doe ik dat graag. Zo had ik ook wat gezelschap en hebben we samen een fietstraining van 180 kilometer kunnen doen.”

“Het kost ook weinig moeite om hier te geraken. Vanuit Brussel kan ik op Barcelona vliegen, vanaf de paasvakantie wordt dat zelfs Girona. Een huurwagen voor twee weken kost me maar 45 euro. Dat is geen geld, hé. Mijn naft is duurder. Ik heb in mijn appartement ook alles wat ik moet hebben: een fiets, mijn rollen, kledij… Alleen mijn tijdritfiets neem ik in principe altijd mee op het vliegtuig.”

Hoe ziet een doordeweekse dag er hier in Calonge uit?

Van Lierde: “Soms gebeurt het wel eens dat ik om zeven uur een nuchterloopje doe of een vroege zwemtraining inlas, maar meestal sta ik om acht uur op en spreid ik mijn trainingen over de hele dag. Het voordeel hier is dat ik voortdurend kan bijsturen, bijvoorbeeld wanneer het eens slecht weer is. Hier heb ik geen afspraken of verplichtingen. Als ik in België ben, is mijn agenda vaak meer gevuld.”

Hoe houd jij je hier bezig naast je trainingen? Vooral rusten?

Van Lierde: “Dat ook natuurlijk, maar ik begeleid twaalf atleten. Hun schema’s opstellen en hen bijsturen neemt toch ook wat van mijn tijd in beslag. Daarnaast heb ik als proftriatleet nog een resem andere verplichtingen. Sponsors zoeken en onderhouden, verplichtingen nakomen, contracten onderhandelen… Tijdens de wintermaanden hoort dat er allemaal bij. En dan zwijg ik nog over mijn inschrijvingen voor de wedstrijden waaraan ik zal deelnemen, het reserveren van de vluchten en hotels… Er komt veel bij kijken. En het contact met de familie natuurlijk ook niet vergeten, hé. (glimlacht) Neen, het is niet dat ik me hier in Spanje verveel.”

Jouw twee zonen worden ook stilaan groot. Zijn ze even sportief als hun papa?

Van Lierde: “De jongste, Simon, voetbalt op een mooi niveau. Aaron, de oudste, heeft nog niet echt zijn sport gevonden, maar ik denk ook niet dat het échte sportieve er bij hem inzit. Dat is zeker niet verkeerd en ik ga zoiets ook zeker niet forceren. Ik heb tijdens mijn jeugd veel te veel gasten gezien die geforceerd zijn. Als Aaron vroeg of laat toch nog zijn gading vindt, zien we dan wel.”

In de paasvakantie zullen zij hier ook zijn. Blijf jij dan, enkele weken voor je eerste grote afspraak van 2018, enkel op je trainingen focussen of is er toch ook wat ruimte voor ontspanning met het gezin?

Van Lierde: “Dat laatste toch ook wel. We gaan bijvoorbeeld naar een voetbalmatch van Barça. Tegen Leganes (op zondag 8 april, red.), geloof ik. In al die jaren dat we hier op vakantie kwamen, hebben we Nou Camp al wel eens bezocht, maar nog nooit zagen we een wedstrijd live. Het zal ongetwijfeld een onvergetelijke ervaring worden. Voor de rest valt er in deze streek veel te beleven. We kennen het hier intussen al een beetje. Er is een groot shoppingcenter, La Rocca, vergelijkbaar met Waasland Shopping, maar dan buiten. Er is hier achter ons appartement een zwembad. Er is een skatepark. Er is een voetbalplein. Je hebt het strand en de zee, twee kilometer hiervandaan. Ze vervelen zich hier niet.”

“We komen hier al twaalf jaar en pas twee jaar geleden wisten we dat er een openluchtzwembad was. Een meevaller”

Dat is een understatement. Al twaalf jaar komt Van Lierde elke zomer met zijn schoonfamilie op reis naar Calonge. “Maar vroeger wel aan de andere kant van de berg, waar we een huisje huurden. Drie jaar geleden zijn we beginnen rond te kijken om iets te kopen. Al vlug vonden we dit appartement, maar daarna heeft het een eind aangesleept. Een huis kopen hier in Catalonië… olalala! Niet zo simpel. Maar ik denk niet dat dit een slechte keuze was. Het is vastgoed, hé. Ik ben zeker niet rijk, maar op deze manier spaar ik heel wat kosten uit. (denkt even na) Het is zo makkelijk. Je moet niet op hotel. Je bent elders, maar toch voelt het aan als je thuis.”

Waarom is het hier ideaal?

Van Lierde: “Het is een prachtige streek om te fietsen. La Ganga is mijn favoriet. Schoon klimmeke. Niet te steil, maar je voelt het toch. Elke dag beklim ik die. De weg tussen Tossa de Mar en San Feliu is ook een aanrader, maar dan wel alleen tijdens de week. Een toeristische weg, hé.”

Wat met het lopen en fietsen?

Van Lierde: “Om vlak te lopen, ga ik naar de dijk aan het strand, maar je hebt hier ook veel grindpaadjes. En als ik dan toch bergop moet lopen, trek ik richting La Ganga. Maar niet de hele klim. Dat is te steil. Zwemmen doe ik dan weer in Palamos, op drie kilometer. En in de zomer is er hier net achter ons appartement een openluchtzwembad open: 25 meter en er zit niemand in! Weet je, we komen hier al twaalf jaar en pas twee jaar geleden ontdekten we dat het er was. Pas nadat we dit gekocht hadden, hebben we het voor het eerst gezien. (glimlacht) Ja, dat was een meevaller.”

EVOLUERENDE SPORT

Van Lierde oogt fris. Zijn focus is zoals we hem al jaren kennen: déterminé, zoals de Fransen het zo graag zeggen. Een nieuwe topprestatie in de Ironman van Hawaï, dat is wat door zijn hoofd spookt. De belangrijkste triatlon van het jaar en de race die hem vijf jaar geleden eeuwige roem opleverde. “Mijn tests eind januari waren uitstekend. Maar dat moet ook, want de sport evolueert. Ik heb sinds mijn zege op Hawaï nog Ironmans gewonnen, maar daar is het me niet meer gelukt. Vaak door pech, door onnozelheden… Het gaat om die ene dag waarop alles moet kloppen. Dat is topsport. Veel mensen zullen denken: een drinkbus verliezen is een detail. Maar niet voor ons, want het zijn details die over winst en verlies beslissen.”