Michael Bultheel (31) heeft beslist om zijn spikes definitief op te bergen. Atletiek op topniveau in combinatie met zijn voltijdse job als arts bleek niet meer realistisch. De geboren Lendeledenaar behoorde gedurende zeven jaar tot de Europese top op de 400 meter horden en was één van de grote West-Vlaamse uithangborden van de nationale atletiek.
Op de interclub in Kortrijk liep Michael Bultheel op 13 mei, in de kleuren van FLAC, de laatste wedstrijd uit zijn carrière. “Na de Olympische Spelen van Rio ben ik voltijds beginnen werken en al snel werd duidelijk dat dit moeilijk te combineren was met topsport”, legt Bultheel zijn keuze uit. “Ik ben wel blijven trainen en ik had nog steeds de ambitie om vorig jaar het WK in Londen en dit jaar het EK in Berlijn te halen, maar eigenlijk heeft dat er nooit echt ingezeten.
“Als je een drukke job hebt, dan ga je op training ook vaker zaken forceren en door een gebrek aan rust loop je dan blessures op. Dat is precies wat vorig jaar gebeurd is, want door een hardnekkige teenblessure heb ik vorig seizoen amper één wedstrijd gelopen.”
“Ik had al voor mezelf uitgemaakt dat ik zou stoppen met topsport”
“Dit jaar had ik voor mezelf al uitgemaakt dat ik zou stoppen met topsport. Mijn club, FLAC, vroeg me of ik nog wou meedoen aan de interclub en dat heb ik met plezier gedaan, hoewel ik me er niet op heb voorbereid. Ik liep er de 400 horden in 55″89 en nam ook nog deel aan de 4x400m. Ik ben blij dat ik mijn club heb kunnen helpen en dat ik mijn steentje heb kunnen bijdragen tot de promotie naar de Vlaamse ere-afdeling.”
Spikes aan clubgenoot
Na zijn laatste wedstrijd schonk Michael zijn spikes weg aan clubgenoot Simon Versavel, een jonge, beloftevolle atleet. “Die spikes had ik nu eenmaal niet meer nodig en ik heb thuis trouwens nog een tiental paar in de kast staan. Tijdens de laatste jaren van mijn carrière had ik namelijk het geluk dat ik kon rekenen op een kledingsponsor, waardoor ik mijn materiaal niet meer zelf moest betalen. Na de 4x400m merkte ik op dat Simon geen specifieke sprinterspikes aanhad en daarom heb ik ze aan hem gegeven. Ze waren misschien nog net iets te groot, maar wie weet groeit hij er nog in.”
“Ik ben heel erg blij dat ik gedurende zeven jaar, van 2009 tot 2016, aan topsport heb kunnen doen. Ik heb het altijd goed kunnen combineren met mijn opleiding en in dat opzicht denk ik dat ik de juiste beslissingen nam. Zo heb ik mijn stagejaar in twee jaar gedaan en heb ik mijn eerste twee jaar als assistent in opleiding over vier jaar kunnen spreiden. Op die manier heb ik nooit echt moeten kiezen tussen atletiek en mijn opleiding, maar kon ik het mooi combineren.”
“Globaal gezien ben ik ook enorm tevreden met wat ik in mijn carrière bereikt heb. Achteraf denk je natuurlijk wel eens dat je bepaalde dingen misschien anders kon aangepakt hebben, en eerlijk gezegd denk ik dat ik misschien nog net iets beter kon… Maar ja, dat zal allicht elke atleet wel denken na zijn carrière.”
“Het missen van dat Belgisch record is misschien het enige waar ik een beetje spijt van heb”
Michael staat met een tijd van 49″04 op de 400 horden tweede op de Belgische ranglijst aller tijden. Enkel Marc Dollendorf deed in 1996 met 48″91 een fractie beter. “Dat Belgisch record is natuurlijk wel een gemis en misschien is dat het enige waar ik een beetje spijt van heb.”
Zijn persoonlijk record liep Michael in 2015. Ook in 2016 was hij in topvorm. “Dat jaar had ik een perfecte voorbereiding. Alles liep prima tot een maand voor de Olympische Spelen in Rio. Ik liep toen een kleine blessure op, die ervoor zorgde dat ik die laatste maand niet voluit kon trainen. De blessure bleef tot vlak voor de Spelen aanslepen, in die mate zelfs dat ik vreesde dat Rio een volledige flop ging worden.”
“Uiteindelijk is het nog behoorlijk goed gegaan. In de reeksen liep ik 49″37 en plaatste ik me voor de halve finales. Daarin kwam ik nog tot 49″46. Zonder die blessure zat er in Rio misschien nog meer in. Maar uiteindelijk kan ik alleen maar blij en trots zijn met wat ik in die zeven jaar topsport heb bereikt.”
FLAC trouw gebleven
Met het atletiekpensioen van Michael Bultheel verliest de West-Vlaamse atletiek natuurlijk iemand met heel veel uitstraling en vooral iemand die zijn club FLAC altijd is trouw gebleven, iets wat de dag van vandaag eerder een uitzondering is. “Ik ben er zeker van dat er in West-Vlaanderen de komende jaren nog wel andere atleten zullen opstaan die een vooraanstaande rol in de nationale atletiek kunnen spelen.”
“Het is natuurlijk wel zo dat de atletiek in West-Vlaanderen momenteel een beetje in een dal zit en het kan wel een nieuwe boost gebruiken, ook op clubniveau. Hopelijk lukt het om de atletiek weer wat aantrekkelijker te maken en dan zullen nieuwe talenten automatisch de kop opsteken.” (GD)
Zijn drie absolute hoogtepunten
Michael Bultheel is een van de meest succesvolle West-Vlaamse atleten van de afgelopen tien jaar. Hij werd vijf keer Belgisch kampioen, nam deel aan vier Europese kampioenschappen, twee wereldkampioenschappen en twee Olympische Spelen. Dat zijn heel veel topmomenten waaruit het moeilijk kiezen is, maar volgens Michael zijn dit toch de mooiste.
1. Spelen van Londen en Rio
“Mijn twee deelnames aan de Olympische Spelen springen er natuurlijk uit. Dat zullen altijd de mooiste herinneringen blijven, misschien met een lichte voorkeur voor Londen in 2012. Daar werd ik elfde in de halve finale en klokte ik af op 49″10, wat toen een nieuw persoonlijk record was. In Rio 2016 haalde ik ook de halve finales en daarin werd ik uiteindelijk 18de in 49″46.”
2. ‘Frans kampioen’ in 2015
“Naast FLAC, mijn club in België, was ik ook aangesloten bij het Franse Lille Métropole Athlétisme. In 2015 won ik er het Frans kampioenschap in 49″78. Het klinkt misschien wat vreemd, maar deze titel schonk me meer voldoening dan bijvoorbeeld een overwinning op het Belgisch kampioenschap. In Frankrijk was de tegenstand dan ook van een heel ander niveau.”
3. Persoonlijk record van 49″04
“Dat ik mijn persoonlijk record van 49″04 liep op het Belgisch kampioenschap van 2015 zal natuurlijk ook altijd een mooie herinnering blijven. Ik liep toen de limiet voor deelname aan het WK in Peking, dat enkele weken later plaatsvond, en verzekerde me ook van een selectie voor de Spelen van Rio.”
Sterke band met Lendelede
Michael Bultheel is afkomstig uit Lendelede, maar woont momenteel in Leuven met zijn echtgenote Emilie Beke. “Heel vaak kom ik niet meer in Lendelede, maar ik keer er nog altijd met veel plezier terug en ik sta telkens versteld hoe snel de gemeente aan het veranderen is. Lendelede was fantastisch om in op te groeien. Iedereen kent er iedereen en ik koester heel veel mooie herinneringen aan mijn tijd bij de Chiro en tijdens de lagere en middenschool.”
Michael werkt momenteel als assistent fysische geneeskunde in het UZ in Leuven en was voorheen ook aan de slag in AZ Groeninge in Kortrijk. “Ik heb nog anderhalf jaar te gaan als assistent. Als arts gespecialiseerd in fysische geneeskunde houd ik me bezig met de functionele aanpak en revalidatie van letsels of beperkingen van het bewegingsstelsel. Ik stop nu wel met atletiek, maar ik blijf de sport uiteraard van dichtbij volgen. Wie weet keer ik ooit als arts terug in de atletiekwereld en kan ik dan op de een of andere manier atleten helpen.”
Michael zal nu ook meer vrije tijd hebben. “Op de piste zal je me niet meer zien, maar ik loop wel nog geregeld en ik fiets of mountainbike ook vaak. Wat als FLAC me volgend jaar vraagt om opnieuw deel te nemen aan de interclub? Dat is een moeilijke vraag. Dit jaar heb ik zonder voorbereiding deelgenomen en ik had achteraf wel veel spierpijn. We zullen zien. Afhankelijk van hoe ik me op dat moment voel, zal ik misschien nog overwegen om de club nogmaals te helpen. (GD)
Atletiek
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier