Jan Petralia, Belgisch kampioen in een sport zonder Belgische profs

Zondag vindt in Geluwe het Belgisch kampioenschap duatlon op de lange afstand plaats. Op het programma: 10 kilometer lopen, 57 kilometer tijdrijden en nogmaals 10 kilometer lopen. Jan Petralia, een 27-jarige sportleerkracht uit Meulebeke verdedigt zijn driekleur. En dat in een sport zonder Belgische profs. “Ik kan niet van mijn sport leven.”

Vergis u niet: Jan Petralia mag dan wel niet van zijn sport kunnen leven, een pannenkoek is de recent naar Meulebeke uitgeweken Tieltenaar niet. Om u maar een idee te geven: als loper heeft Petralia op de tien kilometer een persoonlijk record van 30’23” op de tabellen staan, terwijl hij als fietser een heel scherpe tijd van 42 minuten op de mythische beklimming van Alpe-d’Huez liet optekenen. “Ik heb het nagekeken en ik klom maar drie minuten trager dan Yates en Pinot tijdens de Tour”, lacht Petralia. “Dat is toch nog zo slecht niet voor iemand die ook nog moet werken.”

Veerle Dejaeghere vertelde ons enkele maanden geleden dat ze veel respect voor jou heeft.

Petralia: “Veerle en ik kunnen het heel goed met elkaar vinden. Ik heb vaak met haar getraind, toen ik zestien was en we nog hetzelfde loopniveau haalden. Vorig jaar is ze trouwens meegegaan naar de duatlon op Alpe-d’Huez. En vorige week heeft ze tijdens een van mijn duurlopen nog eens meegefietst. Zelf loopt Veerle wel niet meer zoveel.”

Hoe ben je eigenlijk duatleet geworden?

Petralia: “Ik kom uit de atletieksport. De 3.000 meter steeple. Ik ben nog Belgisch kampioen bij de beloften geweest. Maar toen ik eens met enkele wielrenners in de Vlaamse Ardennen ging fietsen en ze mij bergop niet konden volgen, wilde ik dat ook wel eens gebeuren. In de duatlon van Wevelgem in 2011 had ik de derde looptijd, beste fietstijd en tweede looptijd. Als je alles optelde, had ik gewonnen, maar door twee te trage wissels moest ik één concurrent laten voorgaan. Logisch, want ik liep met veters. (grijnst) Een duidelijk gebrek aan ervaring.”

“Ik herinner me ook een reis met mijn ouders naar de Stelvio, toen ik vijftien was. Een beklimming van 22 kilometer vanuit Bormio, zonder dat ik wist waaraan ik begon. Maar ik haalde wel een gemiddelde van 16 à 17 km per uur. Wielertoeristen die in hetzelfde hotel logeerden en met hun klimtijd hadden zitten stoefen, waren er niet goed van dat een puber sneller dan hen had geklommen.”

Intussen zijn we vele jaren later en mogen we je de beste duatleet van ons land noemen.

Petralia: “De eerste jaren ben ik de klemtoon op atletiek blijven leggen en fietste ik een of twee keer per week. Dit is het eerste jaar dat ik veel meer heb gefietst, in functie van mijn debuut op de Powerman-afstand (een internationaal circuit van duatlons, meestal over 10 km lopen, 60 km fietsen en 10 km lopen, red.). Met succes, want ik werd in Alsdorf tweede.”

Zondag is er het BK in Geluwe. Een nationale titelstrijd in eigen provincie, dat moet iets zijn om naar uit te kijken.

Petralia: (knikt nadrukkelijk) “Leuk, hé. Er zal wel wat bekend volk komen kijken. In Almere vorig jaar was dat niet het geval. Een BK in Nederland vond ik best wel leuk, omdat het niveau van de wedstrijd hoger lag. Maar waar de titelstrijd ook plaatsvindt, mijn doel blijft hetzelfde: winnen. Vorige week ben ik het parcours in Geluwe gaan verkennen. Het ligt me. Er zit een klim op kasseien in en vooral de wind zal er een lastige wedstrijd van maken. Seppe Odeyn wordt mijn grootste concurrent. Als Seppe goed is, moet je altijd rekening met hem houden. In 2017 werd hij in Almere Belgisch kampioen met een minuut voorsprong op mij. Vorig jaar was hij er niet bij, maar was ik in dezelfde omstandigheden vijf minuten sneller. Ik geloof dus in mijn kansen.”

Er is sinds dit jaar een bepaald budget voor Belgische duatleten. Maar het is onvoldoende om alle kosten te drukken

Amper een week later volgt al het EK Powerman in Vyborg. Dat is een zware combinatie.

Petralia: “Ik wil Belgisch kampioen worden en zou niet aan de start staan als ik combinatie niet mogelijk had geacht. Het parcours in Denemarken bevat heel wat hoogtemeters en zou me dus moeten liggen. Seppe en ik hebben er beiden naartoe gepiekt.”

Je trekt als lid van de nationale ploeg naar zo’n EK. Word je door de federatie ondersteund?

Petralia: “Sinds dit jaar is er een nationale selectie. Ik zit eigenlijk in de ploeg voor de korte afstand, maar de federatie staat mijn deelname aan dit EK op de middellange afstand toe. Loïc Hélin is bondscoach en doet echt zijn best. Er is nu een bepaald budget, maar het is niet voldoende om alle kosten te drukken. Anderzijds: het is nog altijd beter dat dan niets. (denkt even na) We zouden in België iemand moeten hebben zoals Armand van der Smissen, bondscoach in Nederland (en gewezen Europees kampioen Powerman, red.). Duatlon staat in Nederland veel verder dan bij ons.”

Kun jij op een of andere manier van je sport leven?

Petralia: “Zeker niet. Mijn werk als leerkracht zorgt voor drie vierde van mijn inkomen. Daar komt hier en daar wat prijzengeld bij. En ik heb met Argenta, Scott Running en de sportdrank- en voeding van Leppin ook drie heel goede privésponsors, wat in deze periode niet vanzelfsprekend is.”

Zijn er eigenlijk Belgische profs in jouw sport?

Petralia: “Officieel niet, maar als ik de trainingen van Seppe zie, betwijfel ik dat toch wel eens. (lacht) Aan de andere kant: zelfs al zou ik de tijd ervoor hebben, ik zou niet aankunnen wat hij doet. Als we naar het verleden kijken, moeten Joerie Vansteelant en Rob Woestenborghs de laatste profs in België geweest zijn. Robs contract werd niet verlengd nadat hij wereldkampioen werd op zowel de korte als de lange afstand. Dat zegt voldoende zeker? Er is nu wel wat talent op komst, want Giani Vandenbroucke (uit Zuienkerke, red.) behaalde vorig weekend brons op het WK voor beloften.”

Opvallend: je nam in 2017 ook voor het eerst aan een triatlon deel. Had dat een reden?

Petralia: (lacht) “Zwemmen zal nooit mijn sterkste discipline worden, maar in wedstrijden waarin niet op elkaars wiel mag worden gereden, kun je als sterke fietser en loper toch heel dicht eindigen. In mijn eerste triatlon in Oudenaarde haalde ik meteen het podium. En vorig jaar in Alpe-d’Huez werd ik drie dagen na mijn tweede plaats in de duatlon ook vijfde in de triatlon.”

Het deelnemersveld in duatlon is zeker minder breed dan in triatlon. Maar geloof me, de toppers zijn echt wel top

Wat is voor jou de zwaarste sport: duatlon of triatlon?

Petralia: “Fysiologisch gezien zullen beide disciplines sowieso heel zwaar zijn en dicht bij elkaar liggen. Maar de recuperatie na een duatlon verloopt veel moeizamer dan na een triatlon. Je moet voortdurend kracht uit je benen halen, terwijl je als zwemmer andere spieren kan aanspreken. In Alsdorf liep ik twee keer tien kilometer in 65 minuten. Dat is echt wel keihard. En dat had zijn gevolgen, want de eerste drie dagen na die wedstrijd kon ik zelfs amper wandelen. De tweede run in een duatlon is veel lastiger dan het loopgedeelte in een triatlon. Daartegenover staat dat het deelnemersveld in duatlon minder breed is. Maar onderschat het niet. Kersvers wereldkampioen Benjamin Choquert loopt 1u02′ op zijn halve marathon. Geloof me, de toppers in duatlon zijn echt wel top.”

Privé

Geboren op 12 januari 1992 in Tielt. Groeide op in Tielt. Woont in Meulebeke. Is nog vrijgezel. Bezit een bachelordiploma lichamelijke opvoeding met optie sportmanagement. Is leerkracht lichamelijke opvoeding in De Berkjes in Brugge (buitengewoon lager onderwijs). Is de trainer van atleten Jannes Cottyn en Simon D’Hoore en traint de cadetten, scholieren en junioren van AV Molenland.

Sport

Heeft een verleden in de atletiek. Werd Belgisch kampioen 3.000 meter steeple bij de beloften. Is regerend Belgisch kampioen duatlon op de lange afstand (Almere 2018). Werd 8ste op het WK duatlon op de kwartafstand in Canada (Penticton 2017). In winnaar van de befaamde duatlon op Alpe-d’Huez in 2017. Werd recent tweede in de Powerman van Alsdorf. Wordt getraind door Kristof Haverbeke.