Axelle Dauwens: “Graag marathon lopen op mijn 30ste verjaardag”

In de zomer van 2016 nam Axelle Dauwens (29) uit Lapscheure deel aan de 400 meter horden op de Olympische Spelen in Rio. Vier jaar later werkt ze voor het productiehuis Woestijnvis, al is ze op dit moment technisch werkloos. “Ik heb nu tijd voor dingen die ik anders niet zou doen.”

Axelle Dauwens blaast eens als we haar maandagochtend aan de lijn krijgen. Daags voordien heeft ze een duurloop van 21,7 km afgewerkt. “Ik was kapot. Ik heb me geamuseerd, maar na afloop voelde ik het wel serieus in mijn lijf. Het was, hier in Antwerpen, redelijk warm. En het is ook volledig anders trainen dan vroeger. Minder intensief, maar ik loop natuurlijk veel minder. Toen was dat dagelijks één of twee keer, nu enkel als ik zin en tijd heb.”

“Het is tof om nu eens dingen te doen die anders toch maar zouden blijven liggen”

Dauwens, die door aanhoudend blessureleed vorige zomer besliste om een punt achter haar carrière als topsportster te zetten, zou graag een marathon lopen. “Ik weet alleen nog niet welke precies. Ik wil eerst mijn lichaam aan langere afstanden gewoon laten worden. De marathon van Valencia heeft altijd in mijn hoofd gezeten, omdat die begin december plaatsvindt. Ik vier dan mijn verjaardag en zou dus met een marathon 30 worden. Afwachten, want de vraag is of die wedstrijd door de coronacrisis wel zal kunnen plaatsvinden.”

Bij Woestijnvis

Het woord was nog niet gevallen: de coronacrisis. Ook Dauwens is één van de vele mensen die op dit moment technisch werkloos zijn. “Na ruim een jaar bij productiehuis Geronimo was ik net van job veranderd en bij Woestijnvis aan de slag gegaan. We waren een programma rond het EK voetbal aan het uitwerken, maar dat is met een jaar uitgesteld. Ik zit dus thuis, maar ik kan me bezighouden. Ik was net voor de lockdown naar Antwerpen verhuisd. Veel dingen die anders zouden blijven liggen, heb ik nu in orde gebracht. En ik heb tijd gemaakt voor dingen die ik anders niet zou doen. Koken, schilderen, wat Italiaans studeren… Het is tof om dat ook eens te doen. Ik zie deze periode ook als een moment om aan jezelf te werken. Boeken lezen, artikels uit tijdschriften doornemen… Je bent mee met alles. Het enige wat ik moeilijk vind, is dat je niet kan gaan waar je wil. Ik woon nu in het centrum van Antwerpen. Een heel leuke stad, maar momenteel kan ik er niet van genieten.”

Dauwens houdt ook contact met het thuisfront in West-Vlaanderen. “We bellen via WhatsApp. Met mijn ouders, maar ook met vrienden. Mijn vriend en ik doen zelfs geregeld een videocall met vrienden waarbij we een glaasje wijn drinken. Op vlak van sociaal contact is er bij mij dus zeker geen probleem. Het enige dat ontbreekt, is dat je niet kan langsgaan. Dat begint toch stilaan als een gemis aan te voelen.”

Trouw via video

Dauwens merkt in haar omgeving wel dat de lockdown serieuze gevolgen heeft. “Ik heb een vriendin uit Brugge die alleen woont en in april 30 is geworden. Alleen heeft ze dat niet kunnen vieren. Ze is gaan wandelen, dat wel. En wij, haar vriendinnen, hebben haar een kaartje gestuurd. Maar als je 30 wordt, wil je dat met je omgeving vieren. Ik vind het erg dat ze dat niet heeft kunnen doen.”

“Daarnaast ging een bevriend koppel op 2 mei trouwen”, vervolgt Dauwens. “Dat zullen ze nog altijd doen, in het stadhuis. Wij zullen het via videocall moeten volgen. Het trouwfeest is verplaatst naar 22 augustus, in de hoop dat het dan wel kan. Als je zulke dingen dit jaar hebt gepland, is dat echt erg.”