Bij de koninklijke harmonie Sint-Cecilia Elverdinge werden er tijdens het Ceciliafeest acht eretekens uitgereikt. Voorzitter Peter Soenen mocht daarbij opnieuw een monument huldigen: Elverdingenaar Willy Deberdt is 75 jaar muzikant en kreeg het uitzonderlijk rhodium ereteken.
Klarinettiste Aak Watteeuw kreeg net als penningmeester Matthias Devlieger het houten ereteken voor vijf jaar actieve inzet. Greet Verstraete kreeg het tinnen ereteken voor 10 jaar muzikant, na haar debuut in de harmonie van Westouter verhuisde ze in 2017 naar de harmonie van Elverdinge. “Ook slagwerker Siebe Witdouck kreeg het tinnen ereteken voor 10 jaar muzikant”, vertelt voorzitter Peter Soenen. “Het porseleinen ereteken is voor Silke Berteloot voor 20 jaar muzikant. De echtgenote van onze dirigent Jan Kusseneers sloot zich acht jaar geleden aan bij onze harmonie. Ze bespeelt de dwarsfluit virtuoos en is ook voorzitter van de harmonie van Stavele. Davy Bequoye is 35 jaar lid van onze harmonie. Hij leerde net als velen bugel bij meester Huyghe en daarna op eigen houtje trombone, sinds kort speelt hij tuba. Hij kreeg het parel ereteken.
De grote kanonnen
Dan komen we aan de grote kanonnen: Gaby Vanrobaeys is al 50 jaar vlaggendrager en doet dat met trots. Hij startte bij de toenmalige fanfare in 1974 en is intussen aan zijn vierde vlag toe: vlaggen die hij met militaire precisie bewaart en onderhoudt. En dan mogen we voor de tweede keer in twee jaar tijd een monument eren in onze harmonie: Willy Deberdt of nonkel Willy is de tweede muzikant die 75 jaar dienst heeft in onze harmonie en het rhodium ereteken ontvangt.”
Willy Deberdt (85) werd lid van de harmonie in 1948 onder voorzitter Gerard Hoorelbeke en dirigent Gaby Verhaeghe. Verschillende voorzitters en dirigenten later vind je hem na 75 jaar nog steeds op zijn vaste plaats: op de eerste rij met zijn tuba rechts van de dirigent. “Ik kom uit een muzikale familie, mijn grootvader speelde accordeon, mijn tante viool en twee nonkels sax en tuba. Vader Jules was lid van het korps en als tienjarige wilde ik dat ook: het was trouwens het enige dat hier te doen was na de oorlog.”
“We kregen les van de dirigent Gaby Verhaeghe op de ‘volte’ in het café bij Soenen of aan de toog, en veel zelfstudie. Mijn eerste instrument was een bugel, vervolgens cornet en trompet en nu speel ik tuba. Stapoptredens doe ik niet meer, concerten wel en de wekelijkse repetities ook. We deden veel mooie optredens maar het spectaculairste vond ik de kasteelconcerten enkele jaren geleden.”
“De grootste verandering kwam er toen ook vrouwen zich bij de harmonie aansloten. Dat was een enorme aanwinst, zonder vrouwelijke muzikanten was het heel anders, veel strenger. Met vrouwen werd het veel gemoedelijker en gezellig. Ik heb trouwens mijn vrouw Beatrice Wyffels leren kennen tijdens een Cecilia-maaltijd bij Soenen’s.”
Niet over rozen
Willy putte altijd kracht uit zijn hobby. “Het leven heeft mij en Bea niet gespaard. We kregen drie kinderen en verloren hen alle drie door mucoviscidose. Stefaan werd één week oud, Jan 24 jaar en Stefaan 29 jaar. Jan en Stefaan waren ondanks hun ziekte uitmuntende studenten, Jan kreeg onderscheiding in Gent en Stefaan behaalde een MBA aan de Harvard in Boston. Alle twee waren ze ook lid van de harmonie hier in Elverdinge, Jan speelde trombone en Stefaan bariton. Ik denk nog niet aan stoppen. De repetities op vrijdagavond zou ik niet willen missen, dat is een sociaal gebeuren: eerst repeteren en dan samen iets drinken en gezellig nakeuvelen. Zo kom ik wekelijks ook nog eens onder de mensen en hoor ik nog eens iets, want ik kom anders niet meer buiten. Je zou geld geven om hier te mogen spelen, voor de muziek én voor de gezellige sfeer onder de muzikanten.” (FB)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
