“We geloofden het pas toen Emille in onze armen lag”: ‘wonderbaby’ na jarenlang slopend vruchtbaarsheidstraject

Een baby van hun twee leek niet weggelegd voor Axelle Vanhee (27) en Arne Vangheluwe (30). En toch overwonnen ze samen alle hindernissen en verwelkomden ze op woensdag 4 december hun dochtertje Emille. “Ik geloof soms nog altijd mijn ogen niet”, glimlacht Axelle.

“Ze is écht een wonder”, klinkt Axelle ruim een maand na de bevalling, terwijl ze een rustig slapende Emille in haar armen wiegt. Het traject dat zij en haar man Arne, met wie ze in Roeselare woont, de voorbije vier jaar doorliepen om zwanger te worden, was dan ook allesbehalve vanzelfsprekend. “Als kind al schreef ik in vriendenboekjes bij de vraag wat ik wilde worden mama”, begint ze haar verhaal. “Maar toen ik op mijn zestiende nog altijd niet ongesteld werd, trok mijn mama met mij naar de gynaecoloog. En die stelde PCOS of Polycysteus Ovarium Syndroom vast: er bleken cysten op mijn eierstokken te groeien, waardoor de eicellen die ik produceerde te klein bleven om vruchtbaar te kunnen zijn. Op een natuurlijke manier zwanger worden, zat er voor mij niet in, al zijn er wel gevallen bekend waarbij dat toch lukte.”

Slopend traject

Voor Axelle kwam die vaststelling keihard aan. Maar vanuit haar positieve instelling besloot ze om niet bij de pakken te blijven zitten. “Toen ik zes jaar geleden Arne ontmoette, die ook een grote kinderwens had, besloten we om de natuur een jaartje haar gang te laten gaan. Maar dat leidde nergens toe”, gaat ze verder. “We startten een vruchtbaarheidsbehandeling op in AZ Delta in Roeselare, maar drie jaar later stonden we nog nergens. Fysiek en emotioneel was het een slopend traject, waarover ik toen nog niet open durfde praten. Vrienden kregen intussen wel baby’s, familie vroeg wanneer wij er eens aan zouden beginnen… Het kwetste natuurlijk, en woog op ons.”

Niet te gauw opgeven, maar vooral: heel veel praten!

Axelle besloot om te rade te gaan bij Wim Decleer, een bekende fertiliteitsarts. “En hij pakte het heel anders aan. Eerst werden de verklevingen op mijn eierstokken verwijderd, wat de kans op zwangerschap volgens hem al een stuk zou verhogen.” Een eerste poging om een bevruchte eicel terug te plaatsen in Axelles baarmoeder mislukte. Er volgde een tweede poging. “Maar we hadden intussen al 14 keer gehoord dat het niets werd, en besloten de hoop los te laten: als dit opnieuw fout liep, zouden we een andere oplossing zoeken.”

(lees verder onder de foto:)

Toch bleek het dit keer de goeie keer: “Ik herinner me dat we die avond naar de eerste aflevering van De Mol op tv keken, ik voelde me moe en misselijk. Ik had al die jaren zwangerschapstesten in huis, maar uitgerekend toen niet”, lacht ze. “Dus trok ik mijn stoute schoenen aan en haalde er een bij de apotheker van wacht.” Axelle en Arne zagen die avond een voorzichtig roze streepje verschijnen. Er volgde een al bij al probleemloze zwangerschap. “Maar zelfs de dag van de bevalling zei ik nog tegen Arne dat ik het pas zou geloven als ze in mijn armen lag.”

Hormonen

De voorbije jaren hadden een grote impact op Axelle en Arne. “Mijn lichaam is fel veranderd, de hormonenschommelingen maakten van mij niet de aangenaamste vrouw, ook financieel is dit zwaar, ondanks de tegemoetkomingen. Maar we kregen psychologische begeleiding, wat zeker hielp. En leerden open praten tegen vrienden en familie, maar ook tegen elkaar, over ons traject en de ongemakken en gevoelens die erbij komen kijken. Aan al wie een gelijkaardig traject doorloopt, wil ik dan ook meegeven om het niet te gauw op te geven, maar vooral ook om te praten, praten, praten!”, benadrukt Axelle. “Onze relatie heeft onder druk gestaan, maar we zijn hier sterker uitgekomen. Vorig jaar zijn we dan ook getrouwd”, straalt ze.

Werd jij ouder in 2024? Stuur vóór 12 januari een foto in en krijg 20 euro shoptegoed! Info op KW.be/beebee.