Vrijwilligers Rode Kruis De Panne-Adinkerke werken extra veilig met speciale decontaminatietent

Ivan Bossant, Ilse Degroote en Carla Casteleyn. © MVQ
Redactie KW

Vandaag waren de vrijwilligers van het Rode Kruis De Panne-Adinkerke extra gemotiveerd om hun beste beentje voor te zetten in woon-zorgcentrum Sint-Bernardus.

Precies vandaag, 8 mei, is het de Internationale Dag van het Rode Kruis én wordt het einde van de Tweede Wereldoorlog herdacht. En voor heel wat bewoners van het WZC roept deze coronacrisis oorlogsherinneringen op. Maar de vrijwilligers spelen in deze corona-oorlog absoluut op veilig: daartoe zetten ze recht tegenover het WZC een speciale decontaminatietent op.

Carla Casteleyn, adjunct-verantwoordelijke Hulpdienst en ook coronacrisis-coördinator, is Rode-Kruis-vrijwilliger in hart en nieren, en dat straalt ze helemaal uit: “Hier, voor WZC Sint-Bernardus, ben ik begonnen op paasmaandag, maar ik ben bij het Rode Kruis gestart op 1 april 1982. Ik kan het niet helemaal goed verwoorden, maar dit werk is een passie, een roeping… Ik doe het voor mijn naasten en mijn collega’s, en het geeft mij een enorme voldoening!”

Menselijk leed voorkomen en verlichten

“Ons werk is ook heel gevarieerd, maar altijd gebaseerd op de 7 fundamentele beginselen van het Rode Kruis zoals vastgelegd in de Conventies van Genève: menselijk leed voorkomen en verlichten, en het leven, de gezondheid en waardigheid van de bevolking beschermen. Daarbij is ook vriendschap, samenwerking en blijvende vrede ons streefdoel. Als bij toeval groeien hier naast onze tent enkele klaprozen, het symbool van de oorlogsherdenking! Vandaag herdenken we ook de geboortedag van Henri Dunant, de Zwitserse bankier die de Rode Kruis-organisatie oprichtte in 1863.”

De 14 crisisvrijwilligers die zich inzetten voor WZC Sint-Bernardus opereren vanuit het lokaal recht tegenover het woon-zorgcentrum. Carla legt uit hoe alles in zijn werk gaat. “Voor alle duidelijkheid: we verrichten hier geen medische handelingen. We werken in shiften: van 8 tot 10 uur, van 11 tot 13 uur en van 17 tot 19 uur. Op zaterdag zijn we hier tussen 13.30 en 15.30 uur. We dragen tijdens ons werk altijd een mondmasker, een faceshield en handschoenen.”

Nood aan een praatje

Ivan Bossant, verantwoordelijke Communicatie en Werving, vult aan: “Onze taak bestaat uit bedden opmaken, de ‘plateaus’ met eten naar de bewoners brengen, behalve wanneer er ook medicatie bij ligt, we verzamelen de vuile was die op zaterdag aan de familie wordt overhandigd… We maken een praatje met de bewoners, en we merken dat die daar echt nood aan hebben. Die mensen zitten met veel vragen, en ze maken ook de vergelijking met de oorlog. De meesten herinneren zich de oorlog nog goed, want hun leeftijd schommelt tussen 90 en 95 jaar. Ook mijn ouders wonen hier. Ze zijn allebei 91, en het doet deugd dat ik ze af en toe eens goeiedag kan zeggen, natuurlijk wel op afstand, want knuffelen is er nog niet bij! Hopelijk krijgen we snel goed nieuws: iedereen is hier pas gescreend, en we wachten op de testresultaten.”

Iedereen een spatmasker

Carla en Ivan tonen eerst het lokaal naast de tent. Op een grote tafel liggen de spatmaskers, die ze hebben gekregen van Sam Decoussemaeker, de student die ze aan de lopende band print in 3D voor alle hulpverleners. “iedere vrijwilliger heeft een persoonlijk spatmasker” zeggen Carla en Ivan. “In dit lokaal kan iedereen terecht om te ontspannen, te debriefen, voor een beetje goede raad of een babbel. Bij het binnenkomen moet iedereen de handen ontsmetten. Wie zijn shift beëindigt, moet eerst de ontsmettingsunit in. Deze tent hebben we samen met 5 medewerkers in 6 minuten opgesteld! In het eerste gedeelte staat een tafel met handdoeken en zeep, een vuilnisbak en een bak voor kledij. In het tweede compartiment kan iedere vrijwilliger 10 tot 15 minuten douchen. De tent is verwarmd, en gelukkig ook het water!”

Crisisvrijwilliger

Ilse Degroote (20) uit Veurne komt tussen twee shiften in even ontspannen. Ze meldde zich recent aan als crisisvrijwilliger: “Ik doe dit werk nu drie weken, en ik voelde me direct opgenomen in de groep. Het is ook een aangename werksfeer, en ik doe hier een mooie levenservaring op. Het maakt je dag goed als je merkt dat een bewoner blij is om je te zien.” (MVQ)

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier