“Ze zullen me hier naar buiten moeten brengen in een kist”: Michel De Souter staat 50 jaar achter de toog in café St Michel

Michel De Souter: “Mijn dokter raadt me af om met het café te stoppen.” © EFO
Edwin Fontaine
Edwin Fontaine Medewerker KW

Michel De Souter (79) staat 50 jaar achter de toog in Café St Michel, één van de oudste bruine kroegen in de stad. “Ik denk niet aan stoppen”, zegt de bekende waard, die zich uitleeft met zingen en een grote Anderlechtfan is.

“Ik ben een echte Oostendenaar, geboren op de Boulevard du Midi”, zegt Michel De Souter, uitbater van café St Michel op de hoek van Kerkstraat en Jozef II-straat in het hart van de stad. “Ik ben kapper van opleiding en daarom is het café op maandag gesloten.”

Een gesprek met Michel is doorspekt met grapjes, kwinkslagen of kritische opmerkingen. Michel is een waard op zijn plaats: de recensies over hem en de zaak zijn lovend. “Ik heb als kapper gewerkt in de high society in Brussel. Nadien keerde ik terug naar Oostende. Het café St Michel bestond al. Ik heet Michel en rookte groene Michels. Dan moet je de naam niet veranderen, hé. Op 3 januari 1975 ben ik hier gestart. Een pint kostte 11 Frank. Nu kost een pils 2,5 euro.”

Verbouwingen

“Vroeger stond de toog vooraan en was er een houten vloer. Ik veranderde dit, investeerde in toiletten en vergrootte in de jaren ‘80 het café. De keuken verdween en er kwamen zitplaatsen. Later volgde een mooie glazen veranda. Ook in mijn woning boven het café liet ik nieuwe ramen plaatsen, hoewel ik hier ook maar huur. Ik betaal de brouwer twee keer zo veel als de huisbaas van hem ontvangt.”

Michel maakte achteraan ook een zaaltje, dat als lokaal gebruikt wordt door de Orde van de Kloeffe. “Dit was bovendien één van de eerste cafés in Oostende met een wasmachine voor glazen.”

Roken op café

Michel is kritisch over regeltjes: “Neem nu het roken op café. Vroeger mocht het. Nadien moest er luchtafzuiging zijn en ik plaatste een installatie van 1,5 miljoen Belgische Frank (37.500 euro). Enkele jaren later mocht het niet meer op café, maar wel in een rookruimte. Ik investeerde opnieuw in een apart zaaltje om nadien te horen dat het helemaal niet meer mocht. Dat heeft me duizenden franken gekost. En ik kreeg ooit een boete omdat er een televisie stond in de rookzaal. Er zijn soms te veel regeltjes. Je mag dit niet, je mag dat niet. Het is een soort modern communisme.”

Een beeld van de St Michel van vele jaren geleden.
Een beeld van de St Michel van vele jaren geleden. © EFO

Het stopzetten van de ferryverbinding met Engeland had ook een grote impact: “Hier kwamen tot dan veel Engelsen. Nu komen hier vaste klanten en passanten.”

Jacqueline (90) is er al meer dan 50 jaar klant: “Ik kwam hier met mijn ouders, die in Oostende woonden. Toen ik van Brussel naar hier verhuisde, herontdekte ik dit café. Als buurtbewoner kom ik hier vaak omdat het zo gezellig is om een praatje te maken.”

Zingende cafébaas

Michel ziet een evolutie: “Ik luister naar de verhalen van mijn klanten. Maar ik stel wel vast dat mensen sinds de pandemie veel meer willen vertellen en nood hebben aan sociaal contact.”

Centraal in de zaak staan een platenspeler, mengtafel en micro waarmee Michel soms het publiek verrast. “Ik zong hier ontelbare keren nummers van Tom Jones en Frank Sinatra”, zegt Michel, die niet gespaard bleef van miserie. Enkele jaren geleden overleed zijn dochter en Michel verloor zeven jaar geleden een onderbeen. Hij krijgt in het café nu hulp van Dominique Defer, de zoon van zijn vrouw Diane. “In mei word ik 80 en zal ik ook 50 jaar café vieren met een drink. Ik ben niet van plan om te stoppen. Mijn dokter raadde me dat trouwens af. Ze zullen me hier moeten buiten brengen in een kist.”

Vaste klant Eddy Duchesnet: “Gezellig samenzijn en Anderlecht”

St Michel is ook een supporterslokaal voor Anderlecht. De matchen worden er vertoond op zeven schermen. “We houden de sfeer gemoedelijk en ook bij verlies relativeren we alles”, zegt Anderlecht-fan Eddy Duchesnet. “Hier worden trouwens ook andere voetbalwedstrijden vertoond. Dat zorgt voor extra sfeer. We zijn ook geen supportersclub die de matchen ter plaatse volgt, maar een café waar paars-wit aanwezig is tot in de kerstboom.”

Ook Eddy komt er al jaren : “Dit is een gezellig bruin café waar de klanten elkaar goed kennen. Tijdens de pandemie mistte iedereen het sociaal contact en daarom organiseer ik sindsdien twee keer per jaar een gezellig samenzijn. Het etentje met 50 vrienden van Michel is uitgegroeid tot een gezellige avond met tombola en veel ambiance. We moeten er geen geld aan over houden, want enkel het samenzijn telt. Dat is tenminste een positief gevolg van de pandemie.”

Eddy kijkt vooruit naar zondag : “Dan zal het café vol zitten voor de topper tegen Club Brugge.”

Café St Michel is open van 10 tot 21 uur, behalve op maandag.