Kaffee Lagaar, tegenover het station in Izegem, is woensdagmorgen niet meer open gegaan. Zaakvoerster Virginie Gobert gooit er de handdoek en gaat een nagelstudio runnen in Ingelmunster. Eigenaar Paul Berlamont ziet het ook met lede ogen, maar niettemin filosofisch aan. “Er zijn geen doden bij gevallen, we moeten verder.”
Maandag is de sluitingsdag van Kaffee Lagaar, dinsdag 7 maart was het café gewoon open, maar op woensdag 8 maart bleven de rolluiken naar beneden. Het was een publiek geheim dat de vloer van Kaffee Lagaar niet meer plat gelopen werd.
Virginie Gobert startte op 1 april 2020 in het café, maar moest de opening uitstellen door de lockdowns. Net geen drie jaar later is het nu over. “Veel meer weet ik ook niet, ik heb het via via en zeker niet als eerste vernomen”, zucht Paul Berlamont. “Ze gaat de zaak niet meer openen, dus moeten we op zoek naar een oplossing. Kijk, leuk is dit niet, maar er zijn ergere dingen. En wij doen gewoon voort”, kondigt Paul – zelf koud gepakt door het nieuws – de zoektocht naar een nieuwe gerant aan.
Ruim kwarteeuw open
Kaffee Lagaar is een naam als een klok in het Izegemse horecaleven. In 1997 opende Paul Berlamont, die daarvoor aan de andere kant van het spoor de Pattaya (waar nu Penta Reizen huist, red.) runde, Kaffee Lagaar. Met een uitgekiend interieur bracht hij een ziel in dit café en het was ook een druk beklante herberg.
Dirk David en Sonja Depypere hielden tien jaar open, vervolgens was het negen jaar de beurt aan Lintsie Vansteenkiste en haar man Geert Mestdag, tot Virginie Gobert dus medio 2020 haar opwachting maakte.
Virginie Gobert: “Verstand laten primeren op het hart”
Uitbaatster Virginie Gobert wilde ook een reactie kwijt. “Een mooi avontuur afbreken, het is niet wat je voor ogen hebt als je een zakelijke uitdaging aangaat. Maar soms kan het niet anders, en moet je het verstand laten primeren op het hart. Het is wat mij overkomt, met de uitbating van Kaffee Lagaar. Het was met volle goesting en een pak ervaring in de horeca dat ik in 2020 voor het eerst achter de toog stond in Kaffee Lagaar. Een zaak met potentieel, zonder twijfel.”
“In het café vond ik ook onverwacht de liefde terug”
“Maar corona gooide roet in het eten. Verplichte sluiting, beperkt weer klanten mogen verwelkomen, extra investeringen voor een coronaveilige uitbating, noem maar op. Het passeerde allemaal de revue. Toen we weer de deuren mochten openen, stelden we bovendien vast dat klanten voorzichtiger waren dan voordien. Corona loerde duidelijk nog om de hoek, en ook vandaag nog blijft het virus rondwaren in onze maatschappij. Komt daarbij dat het bestedingsgedrag van de klant veranderd is, een verschijnsel waar niet alleen de horeca mee kampt. Begrijpelijk misschien, maar niet interessant voor het omzetcijfer. Voeg daar nog de torenhoge energiefacturen bij waaraan ook Kaffee Lagaar niet ontsnapte… Maandenlang heb ik geprobeerd om het financiële plaatje weer op het juiste pad te krijgen, om mijn droom verder te kunnen zetten. Maar op een bepaald moment moet je de waarheid onder ogen durven zien en een beslissing nemen die pijn doet aan het hart. Ik kijk dankbaar terug naar mijn avontuur in Kaffee Lagaar, waar ik onverwacht ook de liefde terugvond, beslist de mooiste herinnering die ik aan deze periode zal overhouden.”
“Maar ik zal ook nooit vergeten hoeveel warmte ik mocht ervaren in de contacten met klanten. Velen zijn intussen vrienden geworden… Hopelijk kunnen zij straks weer op hun vertrouwde stoel aan de bar of tafel terecht, om te genieten van al het mooie dat Kaffee Lagaar te bieden heeft.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
