Haar pa Miel gaf interieur van Kaffee Lagaar vorm, dochter Julie realiseerde muurschilderij: “Ik moest dit doen”

Twee weken lang werkte Julie Vercruysse (Jools) aan de het muurschilderij op de gevel van Kaffee Lagaar. “Mijn pa heeft hier destijds het bekende interieur van het café ingericht, ik was blij dat ik gevraagd werd voor het muurschilderij. Het is eigenlijk iets dat ik moest doen.” Patron Tom Sintobin vond het ook maar een logische keuze en is meer dan tevreden met het resultaat. “Het is echt schitterend”, klinkt het.

Twee weken lang, soms zes tot zeven uur per dag was Julie Vercruysse (41) op de Korenmarkt aan het werk. De veelzijdige kunstenares (41) heeft al meedere muurschilderijen op haar actief: van de zijgevel van Babor in Sint-Eloois-Winkel tot OCAR in Rumbeke. “Maar het was de eerste keer dat ik pal in het centrum moest werken. En dat kostte me wel wat tijd”, knipoogt ze. “Ik werd voortdurend aangesproken, de mensen wilden ook hun verhaal doen of stelden vragen. Dus kwam ik soms van mijn ladder naar beneden.”

Maar deze opdracht was voor Julie natuurlijk ook speciaal. Haar pa Miel Vercruysse, die eerder dit jaar overleed, was de man van het prachtige interieur van Kaffee Lagaar dat open ging in 1997. “Paul Berlamont verklapt me nog wekelijks de achtergrond van details in het interieur”, zegt uitbater Tom Sintobin. “Er zit overal een verhaal achter. Na al die jaren is het nog steeds prachtig, dus behouden we dat uiteraard.”

“Veel geleerd van mijn pa”

Julie was destijds een tiener toen haar vader het café onderhanden nam. “Ik zal hier wel nog mee geweest zijn om te helpen, ik mocht op veel plaatsen mee. Ook op latere leeftijd, ik heb natuurlijk veel van mijn vader geleerd, hoewel hij andere zaken creëerden dan waar ik me op toeleg.” Het muurschilderij staat in het teken van het café. “Het verwijst ook naar het terras achteraan, enkele elementen van daar komen ook in het muurschilderij voor. Je ziet ook een trein uit het zwarte gat komen.” Ook de bloemen en planten die tegen de gevel groeien werden mee opgenomen in het werk. “Ik moet nu stoppen”, realiseert Julie zich. “Je kan daar altijd verder aan werken, maar nu beschouw ik het als af.”