Volksfiguur en cabaretier Marcel Velo overleden: “Pa was van alle markten thuis”

Marcel Van Campenhout, in Oostende alom bekend als Marcel Velo, is op 29 augustus in het ziekenhuis van Mol overleden. Marcel zou op 6 november 80 jaar worden. Jarenlang ging hij in de Stad aan Zee door het leven als een duizendpoot, die van alle markten thuis was. Zijn dochters Sabine en Sandra stonden tot het einde aan zijn zijde.

De bijnaam van Marcel Velo dateert uit zijn uitgaansjaren. Hij beloofde toen altijd de meisjes naar huis te brengen, maar niet per auto, wel per fiets. De lapnaam gebruikte hij ook, toen hij in 1994 en 2000 deelnam aan de gemeenteraadsverkiezingen. De lijst VELO stond toen voor Vrij Ecologisch Leefbaar Oostende, maar won nooit een zetel.

Sabine Van Campenhout (49) bewaart de beste herinneringen aan haar vader. “Hij was een lieve papa, altijd bekommerd om zijn familie. Vooral zijn vijf kleinkinderen waren zijn oogappels, die hij liet deelnemen aan al zijn activiteiten. Met speciale aandacht voor Yara (26), die hij ondanks haar mentale beperkingen maximaal liet genieten van het leven en, ondanks zijn drukke leven, meenam naar alle pretparken in de Benelux en Duitsland.”

Paulusfeesten

De grootste bekendheid verwierf Marcel Velo als zanger en cabaretier op de Paulusfeesten. Liefst 25 jaar trad hij er op met eigen nummers in de Marcel Veloshow.

We zijn nog met de hele familie op vakantie geweest naar Limburg dat was zijn hartenwens

“Onze pa was een levensgenieter, een filosoof, een dichter, zanger en muzikant. Zijn beklijvende gedichten zal ik proberen te bundelen en misschien worden ze nog uitgeven. Zijn solo op de mondharmonica hoop ik tijdens de uitvaartdienst na te doen. Zijn optredens op de Paulusfeesten waren legendarisch. Daar is hij een volksfiguur geworden, en niet alleen dankzij zijn specifieke imago met strohoed, baard, moustache en bril. Dit jaar was hij ook uitgenodigd op de Paulusfeesten, maar hij was niet sterk genoeg meer. Hij zei zelf dat het genoeg geweest was.”

Danskampioen

“Pa kon niet stil zitten en was actief in duizend en één beroepen. Als het niet lukte, stapte hij over naar de volgende uitdaging”, gaat Sabine verder. “Marktkramer met allerlei brood, pannenkoeken en taartjes, verkoper van stofzuigers en auto’s, garçon in de horeca, croupier in het casino, hoteluitbater, koffiebrander… Hij werkte ooit op grote bouwwerven als kraanman. Niets was hem vreemd. Babbelen en vertellen kon hij als de beste. Tussen de mensen was hij in zijn nopjes, maar in zijn eentje kon hij ook genieten. Hij schreef gedichten of schilderde kunstwerkjes. Hij hield ook van tuinieren. Jarenlang heeft hij moeten wachten om een volkstuintje ter beschikking te krijgen. Hij was een overtuigde activist voor een beter leefmilieu.”

“Op Youtube staat nog een interview waarin ons pa over zijn leven vertelt: onder meer over zijn ontmoeting met James Ensor, zijn grote held, en over de roemrijke dag dat hij in Café Casino met zijn danspartner kampioen van de twist werd”, lacht Sabine.

Zijn gezondheid liet hem de laatste jaren in de steek. Begin augustus begon Marcel plots fel te vermageren en had hij overal pijn. Zijn dochters lieten hem, tegen wil en dank, opnemen in het Serruysziekenhuis. Daar kreeg hij een zwaar verdict te horen.

“Pa had longkanker en er was dringend chemoterapie nodig. We konden hem overtuigen de strijd aan te gaan en vanaf 12 september zou hij ermee te starten. Maar eerst was het zijn grote wens nog eens met ons op vakantie te gaan naar Limburg. Naar de camping in Reppel, waar onze caravan al 26 jaar staat. Hij wilde vissen, konijn eten, genieten van de natuur. In zijn rolstoel reden we hem overal rond. Hij heeft zich een hele week geamuseerd, maar het was voor hem ook vermoeiend. In de nacht van woensdag 28 op donderdag 29 augustus is hij, in alle stilte, van ons heengegaan. Maar we zijn blij dat we nog zijn hartenwens konden vervullen. Veel heeft hij niet afgezien, maar het was op. De pijnlijke chemo voor de longkanker is hem gespaard gebleven.”

(FRO)