Brugs Mannenkoor herstart: “Bassen en baritons repeteren in shiften”

De coronacrisis teistert ook het verenigingsleven. Net nu de Brugse Kamer van Retorika de 60ste verjaardag van zijn ‘koninklijke titel’ viert, staan alle activiteiten on hold. Vanaf augustus repeteren bassen, tenoren en baritons van het Brugs Mannenkoor noodgedwongen in shiften.

“De Kamer van Retorika Gezellen van de Heilige Michiel is in juni 1956 gesticht, maar verwierf pas vier jaar later zijn koninklijke titel”, zegt hoofdman Willy De Meyer (72), een gepensioneerd burgerlijk ingenieur, die een carrière achter de rug heeft bij de Regie der Gebouwen. “Onze stichting verliep niet zonder slag of stoot. Zestien leden van de eeuwenoude Kamer van het Heilig Kruis hebben zich afgescheurd. Of liever: ze kregen via aangetekende brief hun ontslag.”

“Er woedde in die Brugse vereniging een hevige discussie of ze nu cultuur met een grote of een kleine ‘c’ moesten brengen. Enkele jongere leden, onder wie Roger Legroe, de man die de moppen van Baziel uitvond, vonden dat het programma van deze rederijkerskamer gerust wat volkser en populairder mocht zijn. Dat werd hen niet in dank afgenomen door het oude bestuur, hoewel ze de steun van burgemeester Michel Van Maele genoten. Een maand na hun ontslag hebben die zestien afvalligen een eigen kunst- en ontspanningskring opgericht. Het Heilig Kruis is enkele jaren later doodgebloed.”

Inmiddels hebben De Gezellen van de Heilige Michiel drie onderafdelingen: het Brugs Mannenkoor, de Dames-Gezellen en de toneelkring Verblijdt in de Tijdt. “Jawel, twee keer met ‘dt’. Die spreuk is afkomstig van de opgedoekte kamer De Kersouwe uit Duinkerke, waarvan we de privéleges gekregen hebben”, zegt Patrick Coucke (75), voormalig technicus bij Claeysson en ‘factor’ van de rederijkerskamer. “Dat houdt vooral in dat ik mij bezighoud met de redactie van ‘Ons Tijdschrift’.”

“De activiteiten van de mannen en de vrouwen worden nog altijd strikt gescheiden in onze vereniging, behalve als we een barbecue of patroonsfeest organiseren. Bij ons zingen de vrouwen niet, ze organiseren allerlei crea-activiteiten en infoavonden rond kinderrechten of erfenisrecht”, vervolgt Willy Demeyer. Inmiddels tellen de gezellen wel meer vrouwelijke leden dan mannen. “Onze zangers sterven, hun weduwen blijven lid. Terwijl het toneelleven op een laag pitje draait, heeft ons Brugs Mannenkoor toch nog altijd 24 leden. Acht bassen, acht baritons en acht tenoren. En ook onze bridgeclub blijft populair.”

In de loop der jaren kon het Brugs Mannenkoor bekende dirigenten als Hilmer Verdin en Arnold Flamant strikken. Nu hanteert, na twee dames, Laurens Geeraert, het dirigeerstokje. Deze veertiger is vijftien jaar jonger dan de jongste zanger. De oudste is 80: gewezen rijkswachtkolonel Paul Vandermersch. “We zijn inderdaad aan verjonging toe, maar het is moeilijk om jongeren te overtuigen om mee te zingen in een koor. Ook al benijden vele gemengde Brugse koren ons dat wij nog zoveel mannen vinden die willen zingen. Blijkbaar zijn tegenwoordig meer vrouwen geneigd om toe te treden tot een koor. Harmonieën hebben minder moeite om jonge muzikanten aan te werven”, zegt Willy Demeyer, die ook baritonsaxofoon speelt in de muziekvereniging van Aarsele. Hij doet een warme oproep naar zangers.

“We zijn geen kerkkoor, ook al luisteren we soms, bij speciale gelegenheden, de mis op in de kerk van Sint-Michiels. We zingen religieuze en profane muziek, van Bach tot The Beatles”, vervolgt Patrick Coucke. Het Brugs Mannenkoor oefent een repertoire in voor twee grote optredens per jaar. “Meestal een kerstconcert en een themaconcert. We hebben hiervoor al samengewerkt met andere koren en muziekensembles, zoals de folkgroep Onoir en Canto Rosso uit Kachtem. Naar aanleiding van de herdenking van honderd jaar WOI hebben wij deelgenomen aan een groter project. Daarbij hebben we een mooie compositie van de Amerikaanse Laura Farnell In Flanders Fields op muziek vertolkt.”

Mijnbarak

Omwille van corona moest het Brugs Mannenkoor alle repetities opschorten en werd het internationaal rederijkerscongres dat de Gezellen van de Heilige Michiel op 6 en 7 juni in Brugge zouden organiseren, verdaagd tot 2024. “Het is voor onze heropstart wachten op het protocol van de Vlaamse cultuurminister. Als die het Nederlandse voorbeeld volgt, moeten zangers op 3 meter van elkaar staan. Dat betekent dat in onze mijnbarak amper vier zangers samen mogen repeteren, bij anderhalve meter afstand acht zangers. We zullen in shiften werken, de bassen, baritons en tenoren apart. Tenzij we in de weekkapel van de kerk of in de grote zal van de gemeenteschool van Sint-Michiels mogen repeteren…”