Een jaar nadat zijn dochter Sharon Gruwez overleed in de BMW van haar ex-vriend Davy K. zit haar vader James nog altijd in zak in as. “Ik kan het nog steeds niets plaatsen, zeker omdat het geen gewoon overlijden was, maar moord”, zegt hij. De man heeft zo veel stress en slapeloosheid dat hij voorlopig niet kan werken. “We hopen toch op een beetje gerechtigheid, anders verlies ik mijn geloof in alles”, denkt James.
De 22-jarige Sharon Gruwez (22) kwam vorig jaar in de nacht van woensdag 31 oktober op donderdag 1 november om het leven bij een verkeersongeval ter hoogte van De Sceure in Oostvleteren. De wagen van chauffeur Davy K. (29) botste tegen een geparkeerde schoolbus en een bushokje, en kwam meters verder in de struiken terecht. Passagier Sharon Gruwez werd uit de wagen geslingerd. Voor haar kon er geen hulp meer baten. De chauffeur kwam er met lichte verwondingen van af.
De familie van Sharon is een jaar later nog steeds in diepe rouw. Haar vader James Gruwez, bij wie Sharon woonde in Boezinge, zit ondertussen opnieuw twee maanden thuis van zijn werk met stress en slaapproblemen. “Mijn spieren die vast zitten, vooral mijn nek… Als ik een stap verzet is het precies een zak cement die ze in mijn nek gooien”, zucht James. “Al twee maanden voel ik die eerste november naderen en krijg ik het niet uit mijn hoofd. Ik kan het geen plaats geven, en ik denk dat ik het nooit zal kunnen. Vooral omdat het geen gewoon overlijden is. Mocht het misschien een accident geweest zijn met een vriendin, dan zou ik het nog enigszins kan aanvaarden of begrijpen. Maar wat er gebeurde, is voor mij geen accident.”
Jaloers op haar hond
James en moeder Vanessa Deroo hadden nooit een goed gevoel bij de relatie tussen Davy en Sharon. “Hij manipuleerde haar ieder moment. Meteen nadat ze een relatie kregen probeerde hij Sharon te isoleren en weg te trekken van haar familie. Ik heb altijd een heel goeie band gehad met mijn dochter. Dat probeerde hij kapot te maken. Hij was zelfs jaloers op haar vader en moeder, zelfs op haar hond. Iedereen met wie Sharon overeenkwam, deugde niet meer. Sharon was zijn bezit. Hij liet haar geen minuut met rust: stalken, bedreigen, geweld…”
Dat Davy het geweld niet schuwde blijkt alvast uit zijn veroordeling tot zeven maanden celstraf met uitstel en een effectieve geldboete nadat hij Sharon had geslagen. “In december 2017 hadden ze beslist om samen te wonen, in een huis helemaal geïsoleerd te lande”, vertelt James. “Drie dagen nadat ze gingen samenwonen lag ze in het hospitaal: trommelvlies gescheurd. De moeder en stiefvader van de dader K. hebben haar naar het ziekenhuis gebracht, terwijl ze op haar inpraatten dat ze zeker niet mocht zeggen dat ze slagen gekregen had. Ze moest zeggen dat het kwam door met de hond te spelen. Uiteindelijk geloofden ze in het ziekenhuis haar verhaal niet en moest ze toegeven dat ze klappen had gekregen. Zo is de klacht tot stand gekomen, want ze was zodanig in zijn greep dat ze eerst geen klacht ging indienen. Over die slagen heb ik hem eens aangesproken. Hij deed er heel laconiek over: hij zei dat hij al harder geslagen had op haar hond dan op haar. Dat is iets dat ik niet kan begrijpen.”
Opgesloten in vakantiehuis
Het was ook niet het enige gewelddadig incident tussen Davy en Sharon. “Hij heeft hier in Boezinge ook eens de kleren van haar lijf getrokken. De buurman probeerde tussen te komen, maar deelde in de klappen. Het is pas toen we klacht indienden na het overlijden van Sharon dat we te weten kwamen dat er veel meer gebeurd was. Zo had hij haar eens opgesloten in een afgelegen vakantiehuis in het noorden van Frankrijk. Ze had wel nog een vriendin kunnen bereiken en gezegd dat als ze binnen x-aantal uur niets meer van zich liet horen, ik alsnog moest verwittigd worden.”
Uiteindelijk kon Sharon zich toch lostrekken uit zijn greep en een einde maken aan de relatie, maar Davy K. bleef haar lastigvallen. “In het begin van oktober was ze naar Bulgarije gereisd met een vriendin. De eerste drie dagen hoorden we haar geregeld via telefoon of facetime. Vanaf de vierde dag hoorden we niets meer. Het was de bedoeling dat haar mama haar ging halen en plots hoefde het niet meer. De dag dat ze in het mortuarium lag, hoorden we dat K. haar achterna gegaan was naar Bulgarije op de derde dag, zonder dat ze het wist.”
Ook op die noodlottige woensdagavond op 31 oktober 2018 ging een stevig ruzie vooraf. “Twee jaar heeft hij Sharon kapot gemaakt en uiteindelijk heeft hij zijn werk afgemaakt, omdat hij aanvoelde dat hij ze niet meer kon hebben.”
Verdacht ongeluk
De familie vond het ongeluk meteen verdacht. Ze waren niet de enige. “Als je aan: een enorme snelheid) door een rood licht in de bebouwde kom iemand doodrijdt, moet je niet zeggen dat het een accident is. Het ongeluk gebeurde om 2.30 uur en om 6.30 uur was er al iemand – buiten ons weten om – naar de politie gegaan om een verklaring af te leggen over wat er gebeurd was die avond in het café. Dat hebben we pas maanden later geweten.”
“Sharon en ik hadden een heel sterke band. We reden samen rally’s. Dit jaar heb ik ook meegedaan aan de Rally van Kortrijk in een auto met foto’s van Sharon. Als eerbetoon. Twee keer zijn we al gaan wandelen met familie en vrienden. Binnenkort willen we dat opnieuw doen. De vraag was om dat nu op 1 november te doen, maar we kunnen dat niet aan. De urne van Sharon staat op de begraafplaats Ter Ruste in Poperinge. Ik ga geregeld, maar het is moeilijk. We hopen dan ook op een klein beetje gerechtigheid. Mocht er geen gerechtigheid volgen dan verlies ik mijn geloof in alles.”
James heeft getwijfeld om dit interview te geven. “Het is moeilijk om erover te praten, maar we willen niet dat we vergeten worden. Al een jaar zijn we in het ongewisse. Als we het een beetje in de media kunnen houden, verdwijnt het niet helemaal in het duister.”
“De dood van Sharon nooit gewild”
De Kamer van Inbeschuldigingstelling van het Hof van beroep in Gent oordeelde dinsdag nog om de voorlopige hechtenis onder elektronisch toezicht van Davy K. verder te handhaven. Wanneer er een proces komt is nog niet duidelijk.
“Mijn cliënt heeft alle begrip voor de reactie van de vader van het slachtoffer”, zegt Kurt Vanlerberghe, advocaat van Davy K. “Hij benadrukt echter met klem dat hij de dood van Sharon, tenslotte ook zijn eigen vriendin, die hij doodgraag zag en met wie hij op weg was naar zee om te gaan uitwaaien, nooit gewild heeft. Hij tast zelf in het duister over de oorzaak van het auto-ongeval met noodlottige afloop, maar heeft door de shock totaal geen herinnering aan de minuten voorafgaand aan de aanrijding, terwijl de geheugenchip van de dashcam onvindbaar blijkt. Hij hoopt dat de familie van Sharon in deze moeilijke dagen rust mag vinden, net zoals hij die zelf ook zoekt. Hij zal verantwoording afleggen tegenover de rechtbank en de slachtoffers en de straf, die men hem oplegt, ondergaan. Daarnaast zal de wroeging omwille van de dood van Sharon de rest van zijn leven zijn deel zijn.” (TOGH)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier