Karel Lefevere (59) en dochter Ine (35) uit Oostkamp werden anderhalf jaar terug allebei met kanker geconfronteerd. Bij Karel werd een uitgezaaide vorm van kanker vastgesteld, Ine bleek drie weken later getroffen door borstkanker. Ze vinden steun bij elkaar en in hun dichte omgeving, maar stuiten daarbuiten op nog veel onbegrip.
Ine is na een jaar intensieve behandeling, waar onder meer chemotherapie en de amputatie en tijdelijke reconstructie van beide borsten deel van uitmaakten, genezen verklaard. Het voorbije trimester stond ze opnieuw deeltijds voor de kleuterklas, maar wordt ook nog driemaandelijks opgevolgd in UZ Gent waar ze ook behandeld werd. Karel daarentegen krijgt chemotherapie in AZ Sint-Lucas in Brugge met als doel zijn leven te verlengen, en medicatie om dat te doen op een zo comfortabel mogelijke manier. Maar uitzicht op genezing heeft hij niet meer, al is het onduidelijk hoelang hij nog heeft. “Ik voel dat ik achteruit ga”, zegt hij. “Ik vermoed dat ik momenteel mijn laatste chemobehandeling krijg.” Als twintiger overwon Karel al kanker, zijn herval anderhalf jaar terug werd in UZ Leuven pas ontdekt – en te laat om uitzaaiingen te voorkomen – bij een rugoperatie. Vandaag klinkt zijn stem zwak, hij kan nog maar weinig ondernemen.
Lach en traan
Mentaal houdt hij zich zo goed mogelijk overeind. “Maar het is erg lastig. De gedachte dat mijn leven voorbij is, gaat geen moment uit mijn hoofd”, legt hij uit. “Ik ben niet eens zestig, ik had nog zo veel willen doen. Het doet me goed erover te kunnen praten, soms zelfs om erom te lachen. Maar ook om over heel gewone dingen te babbelen, iedereen blijft hier welkom, gelijk wanneer. En ik kan dan zelfs geen paar kilometer meer wandelen, maar toen Ine onlangs een uitstap naar de brouwerij van Omer had georganiseerd – ik drink graag Omer –, heb ik daarvan genoten. En zondag brengen ze me nog naar de Provence voor een korte vakantie bij mijn zoon en kleinzoon. Daar ben ik dankbaar om. Maar als ik alleen ben, huil ik vaak. En ’s nachts lig ik vaak wakker, te piekeren.”
“Een huis kopen, kan ik voorlopig niet, want ik krijg geen lening”
Voor Ine ligt het mentale luik anders. Zij had wel kans op genezing en had dus hoop, maar moet enerzijds omgaan met het verdict dat haar vader kreeg, en anderzijds met het gevoel dat haar vroegere leven bruusk werd stopgezet: “Het voelt alsof me iets is afgenomen, ja. Ik word nooit meer dezelfde Ine als voorheen. Uitstapjes maken zoals vroeger lukt me voorlopig niet, ik ben uitgeput nog voor het avond is. Mijn kinderwens heb ik voorlopig moeten opbergen. Er werden wel eicellen ingevroren, omdat zwanger worden – als dat dan toch weer zou mogen – via in-vitrofertilisatie zal moeten verlopen. Maar vanzelfsprekend is dat allemaal niet. Een huis kopen kan voorlopig ook niet, want ik krijg geen lening. Al die onzekerheid over de toekomst weegt zwaar.”
Intense band
De band tussen vader en dochter was altijd al hecht, maar werd de voorbije maanden nog intenser. Zelfs het einde voor Karel hebben ze onder hen beiden besproken. Karel heeft de papieren voor het geval hij euthanasie wil aanvragen, in orde gebracht. Ine weet precies wat hij wil dat er gebeurt, en ze zijn van plan om samen de begrafenis te organiseren. “Het wordt alleszins iets met Dire Straits”, knipoogt ze naar hem. En dan weer ernstig: “Het is een soort geruststelling voor hem, maar ook voor mij. Als het zo ver is, wil ik me niet moeten afvragen welke muziek hij graag wilde.”
Ook met zijn twee zonen, die horecazaken uitbaten in Antwerpen en de Provence, blijft Karel in nauw contact via vooral FaceTime. Ook zijn vrouw steunt hem op elk vlak, al heeft ze het moeilijk om de situatie te aanvaarden.
Harde reacties
“Ik ben er wel van geschrokken hoe snel mensen iemand die niet lang meer te leven heeft, laten vallen”, klinkt hij bitter. “De voorbije anderhalf jaar heb ik heel wat vrienden, zelfs familieleden, niet meer gehoord of gezien. Misschien weten ze niet wat ze tegen me moeten zeggen, maar dat kan toch geen excuus zijn? Ik geniet van gesprekken met mensen, ook al ben ik zelf geen grote prater. Ze mogen me vertellen wat ze willen, ze hoeven niet eens te vragen hoe het met me gaat, want dat het niet uitstekend gaat, is sowieso wel duidelijk.”
Al scheert hij niet iedereen over dezelfde kam: “Er zijn ook enkele goede vrienden gebleven, zelfs mensen die ik voorheen niet eens zo goed kende. Er nam ook iemand uit mijn jaren als beroepsmilitair in Duitsland opnieuw contact op, dat vind ik echt geweldig.”
“Ik krijg regelmatig te horen dat het nu wel genoeg is geweest. Ik ben genezen, de kanker is weg, waar heb ik het dan nog over?”
Ook Ine heeft het moeilijk met sommige reacties. “Ik krijg regelmatig te horen dat het nu wel genoeg is geweest. Ik ben genezen, de kanker is weg, waar heb ik het dan nog over? Maar het is net wat ná de kanker komt, dat zwaar onderschat wordt. Het is moeilijk om te leren omgaan met je fysiek veranderde lichaam, maar het is ook lang niet vanzelfsprekend om meteen weer fulltime te gaan werken. Ik wilde zelf niets liever, maar ik moest algauw ondervinden dat mijn lichaam wel degelijk tijd en rust nodig heeft om te revalideren. Dokters en begeleiders weten dat en hadden me ook gewaarschuwd, maar veel buitenstaanders vinden het aanstellerij als je niet meteen volle bak weer doorgaat. En laten dat duidelijk merken ook. Die reacties hebben me enorm gekwetst.”
Of ze daarom hun verhaal in de media brengen? “Zeker! Het is goed dat er verenigingen als Kom op tegen Kanker bestaan uiteraard, die zich toespitsen op onderzoek. En er gebeurt al heel wat op vlak van opvang en begeleiding – althans voor een gesubsidieerde vorm van kanker als borstkanker, helaas nog te weinig voor niet-gesubsidieerde vormen.”
Inloophuis
“Ik ben dus zelf ook naar een inloophuis geweest, waar je begeleid wordt na kanker, en heb een vakantieweek voor jongeren met kanker meegemaakt. Maar er is nog veel werk op vlak van bewustmaking over de gevolgen van de ziekte. Dit najaar zou er een sensibiliseringscampagne gelanceerd worden, en dat is geen moment te vroeg”, aldus Ine.
Ine deelt haar ervaringen ook op Instagram: ine_lefevere
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
