Tom De Geeter: “Ik denk nooit dat ik al ben waar ik zou moeten zijn”

Tom De Geeter is muzikant in internationale bands, werkt als dj, beheert een platenlabel, is zelfstandig grafisch ontwerper en stopt zichzelf niet graag in een vakje. Toen hij papa werd van een dochter en er rust en tijd neerdaalde, kriebelde het om weer iets te doen met potlood en papier. De kersverse driedelige stripreeks CGI Buffalo is maar een van zijn vele projecten. “Ik ben iemand die bezig moét zijn”, stelt hij.

Na elke creatieve worp landt Tom uit zijn bubbel weer op de begane grond, de focus even kwijt maar steeds op zoek naar nieuwe mogelijkheden. Om ideeën zit hij niet verlegen. “Ik begin aan veel kleine dingen, samenwerkingen ook. Als ik een drive voel ga ik ermee door. En als die er niet is, is dat ook oké.”

Of ik voor de duidelijkheid wil noteren dat hij werkt als zelfstandig grafisch ontwerper, in de bands Zucchini Drive en Panther Panther speelt, platen draait als dj Speeddial 7 en ook een platenlabel heeft met de naam Marathon of Dope. Een behoorlijke lijst aan bezigheden en toch dekt ze niet de volledige lading. “Ik wil het niet te ingewikkeld maken, maar gaandeweg raak ik altijd bij verschillende projecten betrokken. Bovendien springt mijn chaotische ik dan ook nog eens graag van de hak op de tak”, lacht Tom.

Om te beginnen: je eigen stripreeks vormt de voorlopige kroon op je creatieve werk. Een droom sinds lang?

“Een kleine twee jaar geleden werden mijn vrouw Kim en ik de ouders van Elise. Omdat het touren met de bands op een lager pitje kwam te staan, kreeg ik meer tijd vrij om thuis te zijn. Ik ben intens beginnen tekenen en schetsen. Ik had nooit gedacht dat ik daarmee nog iets ging doen. Tekenen geeft me rust, ik moet me erop concentreren. Als ik met muziek bezig ben, ga ik erin op en werk ik in een sneltempo. Door over mijn ideeën te praten met medemuzikanten, ben ik een aantal karakters beginnen uitwerken en kwam ik tot de conclusie dat ik dingen in handen had waar ik tevreden over was. Toen heb ik alles in een verhaal gegoten.”

Het hoofdpersonage CGI Buffalo is half buffel, half mens. Zit er ook iets van jou in hem?

“Ik wilde absoluut een absurd figuur als hoofdpersonage. Het feit dat hij een buffel is, maakt voor de mensen rondom hem niets uit. Ze zien hem ook niet als anders. Het is wel zo dat hij te weten wil komen waarom hij eruit ziet zoals hij is. Het probleem is dat hij ook kampt met geheugenverlies. Stukje bij beetje komt hij tot de waarheid.”

“Ik heb zeven jaar lang in een videotheek gewerkt en ik heb altijd een eerder vreemde smaak gehad, vandaar de keuze voor dit personage. Ik hou van Birdman en The Bourne-trilogie, films met opvallende dialogen en vreemde karakters met speciale kantjes. CGI Buffalo is een anti-held met geheugenverlies. Hij heeft een zekere ernst en dan ook weer niet.”

Wat leer je van het leven als tourende muzikant?

“Het tourleven is zeer apart. Je kan het niet snappen als je het niet zelf hebt gedaan. Nu speel ik meer weekendshows. Weken na elkaar op sofa’s slapen is niet meer aan mij besteed. De eerste keer dat ik in Japan kwam, waren we er vijf dagen. We konden niet recupereren van de jetlag en moesten spelen, spelen, spelen. Constant op het podium. Nadien had ik het gevoel dat ik vijf weken was weggeweest.”

“Als papa in wording ga je ervan uit dat je weet wat er op je afkomt, maar dat is helemaal niet het geval”

“De tweede keer in Japan was helemaal anders. In veertien dagen speelden we er acht shows. Japan is volgens mij het beste land om te touren. ‘s Morgens word je gewekt en de rest van de dag is alles tot in de puntjes voor je voorbereid. Je hoeft je van al het praktische niks aan te trekken en je krijgt tijd om met de locals te praten.”

Als je even terugblikt, welke momenten blijven je het meeste bij?

“Onze doortocht in Japan met Zucchini Drive springt eruit om verschillende redenen. Onze muziek wordt er enorm geapprecieerd, het tourleven is er veel aangenamer dan elders en bovendien waren we met een heel geestige bende op stap. Over het algemeen ben ik blij om te kunnen werken met mensen van wie je eerst de muziek hebt beluisterd en die later vrienden zijn geworden. Mensen naar wie je in eerste instantie opkijkt en die je later gewoon kan opbellen voor een babbel. Dat we op grote podia mochten staan van Dour en de AB is ook fantastisch.”

Wat vind je het moeilijkste aan bezig zijn met verschillende projecten?

“Als je met zoveel uiteenlopende dingen bezig bent, is het om te beginnen dikwijls moeilijk om aan anderen uit te leggen wat je precies doet. Mensen krijgen graag een duidelijk antwoord op die vraag maar ik ben er ook mee opgehouden om aan die wens te voldoen. Ik heb een platenlabel, ik maak muziek, speel in bands, ben dj, werk samen met mensen in Canada en Londen. En dan ben ik ook nog eens zelfstandig grafisch ontwerper én heb ik net een stripreeks uitgebracht. Maar de meest moeilijke periodes zijn de momenten na een release. Dan denk ik: ‘En nu?’ Je weet dat de tijd van creëren voorbij is en dan ben je je focus een beetje kwijt. Kan ik dan toch nog verder werken aan wat ik bezig was of moet ik iets nieuws beginnen?”

Als creatieve persoon moet je vaak loslaten.

“Het is misschien typisch voor mij dat ik mijn verwachtingen hoog leg. Ik kamp dan ook steeds met wat ontgoocheling. Je hebt een hele tijd in een bubbel geleefd en ineens moet je weer een realistische bril opzetten. Ik wil steeds blijven gaan, steeds verder vooruit. Ik zal nooit denken dat ik ben waar ik moet zijn, dat is eigen aan mezelf en ik denk eigenlijk aan een creatief iemand in se. Je zal altijd erkenning willen krijgen voor wat je doet en altijd beter willen doen.”

Je bent twee jaar geleden papa geworden, hoe beleef je dat?

“Het eerste jaar dat Elise er was, ging het vooral om meer en beter organiseren. Ik ben eerder chaotisch aangelegd en werk voor mezelf met glijdende uren. Met een dochter in huis krijgt je leven meer structuur en wordt het ook meer voor je geregeld. Als papa in wording ga je ervan uit dat je weet wat er op je afkomt maar de impact ken je niet tot je het zelf hebt meegemaakt. Dat is wat ik bij collega-muzikanten evengoed zie. Ze moeten de focus verleggen of zelfs een tijdje afstand nemen. Ik ben iemand die het nodig heeft om met projectjes bezig te zijn. Ik kan nu niet langer de hele dag muziek maken in huis, met het stripverhaal kon ik op een rustige manier mijn ei kwijt.”

“Kleine initiatieven, projecten met een ziel, die wekken mijn interesse”

Je woont sinds een paar jaar niet meer in ‘jouw’ Sint-Rochuswijk. Wat betekent Kortrijk voor jou?

“Kortrijk is een zeer interessante stad. Door de kleinschaligheid wordt volgens mij het creatieve hart ervan versterkt. We moeten ons profileren ten opzichte van grootsteden en dus moet er gevochten worden voor onze plek. Net daarom zit er ook zo veel vuur in. Kortrijk heeft een mooie muziekscène, er zijn veel cafés die muziekgericht zijn. Er zijn een heleboel initiatieven. Niet per se allemaal mijn ding, maar dat hoeft ook niet, zo is er voor iedereen iets. Het zijn meestal de beginnende, kleine initiatieven die mijn interesse wekken, projecten waar een ziel inzit. Dat zal in de lijn van mijn karakter liggen.”

Wat is je band met de Leie?

“Kortrijk zou Kortrijk niet zijn mocht ze de Leie niet hebben. Ik heb altijd rond Sint-Rochus en de Doorniksewijk gewoond. Ik heb er altijd graag vertoefd en het was met spijt in het hart dat ik er ben vertrokken. Maar mijn wandeling naar de stad is er wel mooier op geworden nu ik twee keer het water over moet.”

Neem je goede voornemens voor 2018?

“Ik durf wel wat voornemens te maken. Door ouder te worden, steken er wat kwaaltjes de kop op. Daarom zou ik meer willen sporten en aan mijn conditie willen werken. Iets minder laat uitgaan is ook iets wat op mijn lijstje staat. Als dj ben ik dikwijls pas om vier, vijf uur ‘s morgens thuis. Echt ideaal is dat niet.”

Verklap eens iets over toekomstige projecten.

“Ik droom van een vervolg op mijn stripreeks. Het voorlopige laatste en derde deel eindigt met een cliffhanger. Dus is het niet alleen mijn wens maar ook die van de lezers dat er iets volgt. Misschien komt er wel een muzikaal extraatje, een digitale versie met een soundtrack bijvoorbeeld. Dat idee heb ik alvast in gang gestoken. Met het label Marathon of Dope vieren we in 2018 onze tiende verjaardag. Het wordt een belangrijk jaar naar releases toe, er zit van alles aan te komen.”

Tom De Geeter (35) is geboren en getogen in Kortrijk. Hij is getrouwd met Kim De Bock en de papa van Elise (2). Tom studeerde grafisch ontwerp aan de Arteveldehogeschool in Gent. Na zijn studies werkte Tom zeven jaar parttime in een videotheek om daarnaast aan zijn muzikale carrière te timmeren. Hij is zelfstandig grafisch ontwerper onder de naam Get Graphics. Samen met een Canadese collega richtte hij in 2008 het digitale muzieklabel Marathon of Dope. Ondertussen hebben ze een vijftiental artiesten in huis. Tom staat met de bands Zucchini Drive, Panther Panther en als dj Speeddial 7 op het podium. Daarbovenop schreef hij afgelopen jaar zijn eerste stripreeks: CGI Buffalo. Vrije tijd en werk lopen steevast door elkaar. Plaatjes draaien op café betekent voor Tom ook tijd met vrienden doorbrengen.