Tom Brys: “Ik hou ervan om altijd mijn eigen ding te kunnen doen”

Tom Brys runt samen met zijn vrouw Ursy het originele Catering De Potjes. Eerder werkte hij in zijn praat- en eetkroegen Ballerina en Café Fernand én baatte hij Muziekcafé Track, verbonden aan het Muziekcentrum aan het Conservatoriumplein, uit. Daarnaast heeft de veertiger tal van vrijetijdsprojecten. “Mijn vrouw is de denker, ik mag haar ideeën dan in elkaar boksen”, lacht hij.

Geboren en getogen Kortrijkzaan Tom Brys (49) is van vele markten thuis: zanger, gitarist, componist, cafébaas, kok en zelfs zeiler. “Wel niet noodzakelijk in die volgorde”, grapt hij. Vanaf zijn vijftiende werkt hij al in de horeca. “Ik ben er in gerold door John Deroo, nu zaakvoerder van de Heeren van Groeninghe. Tot op vandaag heb ik daar nog geen seconde spijt van gehad.”

Op zijn zestiende debuteerde Tom als gitarist in het groepje Franste met de Kortrijkse broers, saxofonist Frank en pianist Didier Deruytter. “We brachten West-Vlaamse hip-hop, nog voor er sprake was van Flip Kowlier. De naam van de groep kwam er omdat ik Frank op zijn Kortrijks altijd met Franste aansprak”, lacht Tom. Dat de rode draad in zijn leven langs voeding en muziek loopt, behoeft weinig twijfel.

Van waar de liefde voor muziek en de gitaar in het bijzonder?

“Goh… Je begint al met een moeilijke vraag. Ik weet niet van waar de liefde voor muziek komt. Dat zal er altijd wel een beetje in gezeten hebben zeker? Ik weet nog dat ik als kleine jongen van een jaar of vier-vijf aan Sinterklaas een gitaar vroeg. Later volgde ik op mijn dertiende gitaarles aan de Academie van Harelbeke. Daar kreeg ik onder meer les van de fameuze Armand Coeck. Later kwam ik door de broers Deruytter in contact met de Jazzstudio in Antwerpen. Daar ontstond de smaak voor jazzy en funky dingen. Als kind begonnen dus en altijd gitaar blijven spelen.”

Je hebt veel muzikale watertjes doorzwommen. Nooit geopteerd om er je beroep van te maken?

“Van hip-hop bij Franste tot disco en soul bij The Discobars, mijn muzikale carrière loopt inderdaad vrij uiteen. Nu doe ik funky dingen bij mijn groepje M’nB’s, een uitlaatklep waar we onze eigen nummers kunnen onderbrengen. Het is leuk om veel muzikale variëteiten te spelen. Ik heb een aantal keren overwogen om beroepsmuzikant te worden, maar dat viel door mijn vele jobs in de horecawereld niet te combineren.”

“Trouwens, ik hou er enorm van om altijd mijn eigen ding te kunnen doen: muziek maken, muziek spelen en daarnaast blijven werken. Ik werk zeer graag, maar doe het eerlijk gezegd wel liefst alleen. Professioneel muzikant worden was dus misschien niet echt voor mij. Je moet trouwens al erg goed zijn om er je brood mee te verdienen.”

Je hebt de muziek eventjes links laten liggen. Waarom?

“We hebben vroeger gouden dagen beleefd. Er altijd voor gaan: eigen leuke, dansbare nummers maken, blijven repeteren tot laat in de namiddag en ‘s avonds het podium op. Volle bak amusement voor onze toeschouwers en ook als muzikanten maakten we altijd plezier. Dat we een goede frontman die het publiek perfect kan bespelen, hadden, speelt natuurlijk een grote rol. Na een tijd besef je echter dat alles een beetje te veel wordt, dat het eigenlijk te veel routine en automatisme is geworden. Als je op automatische piloot draait, wordt alles uiteindelijk een sleur. Dan is het beter er even mee op te houden.”

Zijn je kinderen en je vrouw muzikaal aangelegd?

“Ze hebben gevoel voor muziek, dat wel, maar het zijn geen muzikanten. Ze opteren eerder voor het culinaire. Onze oudste zoon Tokke gaat naar de Hotelschool Ter Duinen in Koksijde. Hoe zeggen ze dat? De appel valt dan toch niet al te ver van de boom. (lacht)“

Je kinderen groeien stilaan op tot volwassenen. Hoe is je band met hen?

“Zeer goed, ik heb met alle drie een hechte band. Om eerlijk te zijn moet ik zeggen dat ze misschien wel een nog diepere band hebben met hun ma. Mijn vrouw is kleuterleidster van opleiding en het was verbazend te zien hoe zij met de kinderen omging toen ze klein waren. Ook vandaag, nu ze al wat groter zijn, weet ze als geen ander hoe ze hen moet bespelen. Ursy wist en weet nu nog perfect wat er in hen omging en omgaat. Dat is altijd zo gebleven.”

“Van zeilen word ik rustig, dat is voor mij pure ontspanning”

Je hebt een opleiding tot kok achter de rug. Waarom ben je daaraan begonnen?

“In de tijd van mijn cafeetjes Fernand en Ballerina wilde ik graag snacks geven aan de klanten. Daar heb je eigenlijk een kok voor nodig, maar omdat ik graag alles zelf in handen wil hebben, besliste ik een koksopleiding te volgen. Ik ben geen mens om manager te worden van personeel. Ik kan niet goed genoeg delegeren, vrees ik. De opleiding komt nu trouwens wel erg goed van pas.”

Je runt je cateringbedrijfje samen met je vrouw. Wat moeten we ons bij De Potjes voorstellen?

“Het idee voor De Potjes is ontstaan na een bezoekje aan een zaak op het Brussels Flageyplein. Daar kon je een eigen sandwich bereiden met toespijs die in een glazen potje steekt. Dat is hygiënisch en een leuke manier van doen, al is het zeker niet zomaar restaurantje spelen. Ursy en ikzelf hebben daar over nagedacht hoe we iets gelijkaardigs konden realiseren en dat is gelukt. We begonnen met onze pasta’s in Muziekcafé Track en hadden eigenlijk onmiddellijk succes.”

“We koken alles zelf en doen ook catering bij mensen thuis. De mensen zijn tevreden en er zit volgens mij zeker nog groeimarge op het concept.”

Is samen koken is een beetje ‘quality time’?

“Eigenlijk wel. We zijn een hecht team en vullen elkaar aan. Ursy is de denker en doktert dingen uit. Zo komt ze met de beste ideeën voor kasten of koelkasten om onze producten te bewaren. Ik ben meer de doener en mag die dan in elkaar boksen. (lacht)Samen achter de kookpotten staan is voor ons een plezier: zaken uitproberen, constant lachen en à volonté praten. Gewoon samen zijn met Ursy is eigenlijk al leuk.”

In je schaarse vrije tijd ben je een fervent zeiler.

“Ik heb dat tien jaar lang zeer regelmatig gedaan, maar nu kom ik er jammer genoeg amper nog aan toe. Ik heb leren zeilen op het provinciaal domein De Gavers, volgens mij de ideale plek. Later ging ik zeilen op de zee of op enkele grote meren in Nederland. Soms met twee of drie zeilers, maar evengoed alleen. Van zeilen word ik rustig, dat is en blijft voor mij pure ontspanning. Soms ben ik door mijn drukke bezigheden onrustig en denk ik aan te veel dingen tegelijk. Als je zeilt moet je net erg geconcentreerd bezig zijn. Dan heb je geen tijd om die beslommeringen aan je hoofd te hebben.”

Heb je anekdotes over je zeilen?

“Zeker weten. Zo zijn we deze zomer met drie bootjes over en weer gezeild vanuit het Franse Calais naar de kust van Engeland. De enige aanleiding daartoe was de uitdaging te gaan eten in het driesterrenrestaurant The Sportsman nabij Kent. Het restaurant ligt echt in the middle of nowhere. Het leuke is dat je er in T-shirt of casual gekleed mag binnen gaan. Stel je voor dat we nog een deftig pak mochten meezeulen op onze boot. (lacht)“

Dichter bij huis heb je de Leie. Wat betekent die rivier voor jou?

“Als je woont, werkt en leeft in Kortrijk, kom je vroeg of laat de Leie tegen. Zelfs als je maar op bezoek komt in onze stad. Denk maar aan een bezoek aan het museum Texture. Vanuit het centrum moet je daarvoor sowieso over de Leie. “

“Ook als je naar de wijk Overleie gaat, de naam van de buurt zegt het zelf. Buiten de stad is de rivier mooi, in de stad iets minder. Het leuke is wel dat de rivier met de verlaging van de Leieboorden een stuk zichtbaarder en toegankelijker wordt. Het is fantastisch als je bekijkt hoe Kortrijk verandert en de komende jaren zal blijven evolueren.”

Mocht je leven herbeginnen, zou je het op dezelfde manier aanpakken?

“Ja, zeker weten. Ik ben best tevreden en zou de grote lijnen sowieso hetzelfde leggen. Misschien hier en daar een ander accentje, dat wel. Weet je, ik kan niet tegen mensen die ‘zagen’ en klagen. We moeten allemaal beseffen dat we het hier bijzonder goed hebben en in een rijk landje leven. Het zou leuk zijn mocht iedereen wat minder negatief denken en handelen. Kijk naar mij: ik bekijk het leven altijd positief. (lacht)”

(Peter Van Herzeele)

Tom Brys (49) is getrouwd met Ursy Pattyn. Hij is papa van Tokke (19), Ciel (17) en Fé (12). Zij wonen in Kortrijk. Hij studeerde wetenschappen aan het Sint-Amandscollege Noord, volgde een opleiding kok bij Syntra West in Kortrijk en een jazzopleiding bij Jazzstudio in Antwerpen. Tom speelde gitaar in verscheidene eigen muziekbands, was zaakvoerder van verschillende cafés en kroegen en is nu zaakvoerder van Catering De Potjes. Hij houdt van muziek, koken en zeilen en is graag onder de mensen.