Sven Lagae is de man achter café Mojo in Roeselare: “Ze verklaarden me gek!”

Veel mensen verklaarden hem gek toen hij een vaste en goede job als zwembadbeheerder bij de stad Roeselare opgaf en in de horeca stapte. Maar zeven jaar later zijn Sven Lagae en zijn partner Saskia de zaakvoerders van misschien het beste ambiancecafé van Roeselare: Mojo in de Sint-Alfonsusstraat. We brachten hem daar ‘s morgens vroeg een bezoekje.

“Het is zeer eigenaardig maar Saskia en ik zijn eigenlijk ochtendmensen”, lacht Sven Lagae. “Wanneer we op reis gaan, staan we graag op tussen zes en zeven uur en gaan een eindje lopen bij zonsopgang. Dan komen we terug in het hotel of ons appartement, we nemen een douche en ontbijten. Saskia en ik vinden dat zalig. Ook als we een zware vrijdagavond of zaterdagavond hebben gehad en we maar om vijf of zes uur in ons bed zaten, proberen we omstreeks negen uur op te staan. We doen dan liever in de namiddag een dutje want we willen zeker nog een stukje van de morgen meepikken.”

Je had alles om een mooi leven ‘aan de staat’ te hebben?

“Eigenlijk wel. Na mijn studies Lichamelijke Opvoeding in Torhout heb ik zes maanden les gegeven in vier verschillende scholen. Daarna ben ik drie maanden redder geweest in Sunparks De Haan vooraleer ik kon starten als administratief bediende in het stedelijk zwembad van Roeselare. Op mijn 24ste werd ik zwembadbeheerder en conciërge van het zwembad. Ja, wellicht was ik toen één van de jongste zwembadbeheerders.”

Want het zwembad was eigenlijk je natuurlijke biotoop?

“Ik was lid van de zwemclub van toen ik klein was, ik speelde waterpolo en kon dat doen met mijn neven Steven en Bjorn Deburghgraeve. En Frederik deed ook nu en dan mee, zelfs al mocht hij dat niet meer doen als profzwemmer. Toen ik zwembadbeheerder werd, viel de puzzel helemaal in elkaar.”

Maar toen je 39 was, deed je een ongelooflijke carrièreswitch?

“Ik ruilde het zwembad voor een café! De helft van Roeselare, waaronder mijn ouders, verklaarde me ronduit gek. Mijn pa vroeg zich voortdurend af wat ik toch had gedaan: vast en mooi werk tot aan mijn pensioen laten schieten en een café beginnen. Een job die zo slecht is voor je relatie!”

“Ik heb doorgezet en niettegenstaande mijn pa moeilijk zijn gevoelens toont, zei hij na enkele jaren Mojo toch dat hij trots was op mij en Saskia met het bereikte resultaat. En toen wij de Horeca Awards wonnen, glom hij eveneens van trots.”

Mojo is dan ook geen gewoon café?

“Alles draait om ambiance in Mojo en dat vanaf een bepaalde leeftijd. We mikken niet op jongeren van 16 jaar. Als we die over de vloer krijgen, zeg ik hen vriendelijk dat ik blij ben dat ze eens komen neuzen maar dat ze nog minstens twee jaar moeten wachten om opnieuw binnen te komen. Mojo is geen jongerencafé en de meeste jongeren begrijpen dat en wachten tot ze een rijpere leeftijd hebben. In Mojo komen dertigers, veertigers en ouder om zich te amuseren. Er is zelden of nooit miserie en we organiseren heel veel thema-avonden: nu komt er een Halloweenavond, er zijn Gay Friendly Nights, er is een Foute Party en op oudejaarsavond is er een bal masqué.”

Jullie wisten onmiddellijk wat Mojo moest zijn?

“Mojo is een hechte klanten- en vriendengroep geworden en het gevoel moet goed zitten. Als we thema-avonden geven, zijn alle medewerkers ook uitgedost in het centrale thema. Onze klanten zien dat graag en doen dan ook een inspanning om hun kledij aan te passen. En dan huren we een fotograaf in die de hele avond leuke foto’s maakt. We posten die dan op Facebook en Instagram en dat is onbetaalbare publiciteit voor ons.”

Mojo is nu echt wel meer een danscafé geworden?

“Onze klanten vragen dat ook. We hebben heel veel vast klanten en op zaterdagavond draait er altijd één van onze vier vaste DJ’s. Dan zijn we 100 procent een danscafé. Dan gaan achter in het café vanaf 10 uur alle tafels en zetels weg en wordt er gedanst. Op vrijdagavond gaan we misschien ook nu en dan een dansavond houden, er is vraag naar. Maar op woensdag-, donderdag- en zondagavond blijft het toch meer een praatcafé.”

Toen je Mojo begon, had je ook een beetje het risico beperkt?

“Saskia gaf haar werk op als verkoper en indien Mojo verkeerd liep, zou ze zonder twijfel onmiddellijk opnieuw een job in de verkoop vinden. Bovendien had zij ervaring in de horeca: ze had in Bistro Botanique gewerkt en bij Rudi in ‘t Keukentje.”

“Ik had geen enkele horeca-ervaring: ik had nog nooit van mijn leven een deftige pint getapt. Maar ik had wel de ideeën, ik wist waar ik naartoe wilde. En als het zou mislopen, kon ik terug naar het zwembad want ik had verlof zonder wedde genomen. En ik was ook zaakvoerder van Sunheaven, een zonnebankcentrum in de Spilleboutdreef. Ik heb dat zes jaar gedaan. En ik ben ook een tijd teamleader van Euphony, een mobiele telefoonprovider, geweest “

Altijd een bezige bij geweest?

“Ik moet altijd iets te doen hebben. Ik leef blijkbaar aan 200 procent, minder lukt niet. Ook nu niet. Naast mijn werk in Mojo heb ik een makelaaropleiding gevolgd en heb ik een jaar stage gelopen op zelfstandige basis bij ERA Domus. Vanaf januari begin ik te studeren om mijn examen af te leggen. Dat zal niet van de poes zijn want ik moet een opleiding van drie jaar in één examen afleggen. Maar zo blijf ik bezig.”

We werken keihard en proberen zoveel mogelijk zelf in de zaak te zijn

“Ik heb ook al vier jaar Spaans gevolgd, ik heb een basiscursus metselen en vloeren gevolgd en een basiscursus sanitair. En na vier jaar muziekschool heb ik drie jaar Hohnerorgelschool gevolgd (lacht). Die muzieklessen staan nu op een laag pitje maar ik ga ooit herbeginnen. Ik heb thuis een gitaar en een piano waar ik op wil leren spelen. Die piano is er trouwens één uit 1885. Het heeft me drie maanden gekost om hem te restaureren.”

Je bent nu zeven jaar bezig In Mojo. Nog drie jaar en je bent binnen, luidt het gezegde?

“Vroeger misschien wel maar nu niet meer. Ik vrees dat de echte gouden jaren voor de horeca voorbij zijn. Wij klagen niet want de zaak draait goed. Maar we moeten er wel keihard voor werken en we staan ook altijd zelf in de zaak. Heel veel weggaan doen we niet want daar zijn we vaak te moe voor. Maar als we dan eens uitgaan of op reis gaan, doen we het wel goed.”

Weegt het horecaleven op de gezondheid?

“Dat denk ik wel. Ik heb wellicht meer rimpels en ben grijzer dan iemand anders van mijn leeftijd. Saskia en ik proberen zo veel mogelijk gezond te leven. Saskia kookt graag uit de kookboeken van Pascale Naessens en we proberen ook actief te blijven, een beetje te sporten. Alhoewel we eigenlijk beweging genoeg hebben want als ik na een zaterdagnacht mijn stappen controleer op mijn telefoon merk ik dat ik toch altijd tussen de tien en vijftien kilometers stap op één avond.”

“Saskia en ik zijn wel gezegend met een sterke gezondheid. Veel fuifnummers kunnen niet mee met ons. Sommigen zijn om vier uur al doodmoe maar Saskia en ik zitten dan nog fris als een bliek en zijn vaak niet van de dansvloer weg te slaan. Of als we dan bij een collega zitten, zijn wij de laatste, lastige klanten die iedere keer om een laatste glas vragen (lacht).

Is Roeselare horecaminded?

“Toch wel. We hebben nooit echt problemen gehad. Roeselare neemt veel maatregelen ten gunste van de horeca zoals de afschaffing van het sluitingsuur en de halvering van de terrastaks. Dat zijn toch allemaal positieve zaken die ik in Brugge of Kortrijk niet zo snel zie gebeuren.”

Voor het kerstgebeuren heeft men ervoor gekozen om de gelegenheidchalets waaronder ook Chalet Mojo op het Stationsplein te plaatsen. Een goede keuze?

“Dat moeten we nog zien. Het gevoel is een beetje dubbel: de horecazaken op de Grote Markt wilden ons weg en op het Stationsplein zijn ze blij dat we komen. Ik weet niet of de bezoekers van de ijspiste overdag de weg zullen vinden naar onze chalets aan het station. Maar ik weet ook dat alle vaste gasten van onze chalets die in de vooravond eerst of nadien een hapje aten in de zaken op de markt, nu datzelfde hapje zullen eten op het Stationsplein. En dat het daardoor ‘s avonds misschien iets vroeger gedaan zal zijn op de Grote Markt. Wij willen er in ieder geval het beste van maken en kijken om misschien optredens te organiseren of om de kerstmarkt te openen. Graag zelfs. We willen zeker positief blijven en het een kans geven.”

Want het brengt goed op?

“Ook dat valt af te wachten. Voor een enkel chalet betalen we net geen 16.000 euro, dat is hetzelfde als verleden jaar op de Grote Markt. Hopelijk wordt de omzet even goed op het Stationsplein.”