Stijn De Smet van Boegiewoegie: “Wij willen mensen buiten krijgen en laten genieten”

Stijn De Smet (43) is van veel markten thuis. In sportmiddens is hij bekend als een voormalig en verdienstelijk volleybalspeler van Par-ky Menen. Muziekliefhebbers weten dan weer dat hij jarenlang verantwoordelijk was voor de programmatie van Grensrock. En als kinesist van het woon-zorgcentrum Andante houdt hij niet alleen de bejaarde bewoners van het rusthuis in beweging. Onder het motto ‘Er beweegt iets in Menen’ zorgen hij en Boegiewoegie er sinds enkele jaren voor dat er overal in Menen iets te beleven valt.

Door Carlos Berghman

Eind augustus mocht Stijn De Smet in het stadhuis van Menen in naam van Boegiewoegie de cultuurprijs voor de meest verdienstelijke organisatie in ontvangst nemen. “Boegiewoegie krijgt meer en meer naambekendheid. De cultuurprijs toont aan dat wat we doen gewaardeerd wordt en dat is wel mooi”, vertelt Stijn De Smet vlak voor de derde editie van het Kunstenfestival.

“Boegiewoegie is niet alleen een vorm van bewegen en dansen”, legt Stijn uit. “De naam van onze cultuurorganisatie verwijst evenzeer naar een werk van kunstschilder Piet Mondriaan. Zijn schilderij ‘Boogiewoogie’ uit 1944 is een ode aan de levensvreugde, waarbij de mensen na een lange periode van oorlog opnieuw buitenkomen. Ook wij willen de mensen naar buiten laten komen om hen te laten genieten van verschillende soorten kunst.”

Hoe is Boegiewoegie ontstaan?

“Het concept ontstond eind 2014 tijdens de definitieve afsluit van jeugdhuis Den Overkant. Samen met Catherine Christiaens vroeg ik me af waar de jeugd voortaan terecht zou kunnen om dingen te ontdekken. Die avond begonnen we te brainstormen en is het idee voor Boegiewoegie ontstaan. Ons allereerste evenement was een koffienamiddag met muziek en met een optreden van Tiny Legs Tim. Er kwam meteen veel volk op af, zowel jong als oud. Sindsdien organiseren we het hele jaar door verschillende culturele evenementen op verschillende locaties in Menen. We willen laagdrempelig zijn en we richten ons op een gevarieerd publiek.”

Intussen zijn jullie dit weekend toe aan de derde editie van het Boegiewoegie-kunstenfestival.

“Inderdaad, op zaterdag 23 november vanaf 14 uur brengen we opnieuw een erg gevarieerd programma met poëzie, literatuur, dans, muziekoptredens, beeldende kunst, architectuur en beeld. We kiezen daarbij bewust niet voor een overvol programma waarbij de acts elkaar overlappen, maar zorgen voor voldoende pauze tussen de verschillende acts.”

Opmerkelijk is dat het festival dit keer voor het eerst plaatsvindt in CC De Steiger.

“De eerste editie vond plaats in de Koningstraat 5-7, waar de Figuranten toen huisden. Door de gebrekkige brandveiligheid verhuisden we vorig jaar naar de zaal Park Ter Walle. Maar in dat groot betonnen gebouw boetten we dan weer in aan gezelligheid. Directeur Chiel Vandenberghe van CC De Steiger stelde voor om ons kunstenfestival te laten aansluiten bij de programmatie van het cultuurcentrum. Ik vind het tof dat Chiel openstaat voor ons initiatief. Bovendien is de steun die we krijgen van CC De Steiger erg welkom voor een organisatie die financieel niet zo sterk staat en die louter met vrijwilligers werkt.”

Ik hoop dat de Leiewerken Menen een nieuw elan geven

Waar haal je de inspiratie om een dergelijk kunstenfestival in elkaar te boksen?

“Hannes d’Hoine, die vorig jaar met DAAU op onze affiche prijkte, hielp dit jaar als curator het programma samenstellen. Volgend jaar zal Bert Dockx, die met Flying Horseman al drie keer op Grensrock stond en die dit jaar één van onze headliners is, als curator fungeren. Zelf deed ik onlangs nog heel wat inspiratie op tijdens’ Le Guess Who?’ in Utrecht. Dat is een erg ruimdenkend festival op diverse locaties zoals theaters, concertzalen, kerken en oude fabriekspanden. Verschillende muziekgenres uit de hele wereld komen er aan bod op één festival. Aangezien ik graag verschillende prikkels beleef, is het één van mijn favoriete festivals. Met Boegiewoegie probeer ik iets gelijkaardigs te doen in Menen, maar dan op een veel kleinere schaal.”

‘Petit Marché de Menin’ is een ander BW-evenement dat stilaan een traditie aan het worden is.

“Ja, dat is ons alternatief voor de gewone kerstmarkt. Het was een idee van Catherine Christiaans om plaatselijke handelaars, ambachtslieden en creatievelingen de kans te geven om hun lokale of zelfgemaakte producten aan te bieden en te verkopen. Het blijkt een succesformule die veel volk trekt. De voorbije jaren vond de ‘Petit Marché de Menin’ plaats in het Jukeboxmuseum, maar dit jaar zal dat in de huidige gebouwen van de Figuranten in de Wervikstraat zijn. Verwacht je op zondag 15 december aan een geestige en ontspannen sfeer met Boegiewoegiemuziek in plaats van traditionele kerstmuziek.”

Je was ook lange tijd actief bij Grensrock, maar vorig jaar hield je het voor bekeken.

“Iets meer dan 15 jaar heb ik me ingezet voor Grensrock. Via het volleybal ben ik als gewone medewerker tijdens het Grensrockweekend begonnen. Na een paar jaar stapte ik in het bestuur, maar vorig jaar besliste ik om ermee te stoppen. De combinatie met Boegiewoegie was niet langer mogelijk en het was tijd om de fakkel door te geven aan de jongeren. Maar ik heb me altijd met veel plezier ingezet voor het festival. Het was een heel toffe periode, waaraan ik heel goede vriendschappen overgehouden heb. Ook Dirk en Sigrid van Kaffee Dixie, waar de vergaderingen van Grensrock plaatsvinden, zijn na al die jaren goede vrienden geworden.”

Ik heb nooit academie gevolgd. Alles wat ik doe met kunst is puur op het gevoel

Waar komt je interesse voor kunst en muziek vandaan?

“Dat kreeg ik van mijn pa mee. Hij is afkomstig van Mechelen, waar hij destijds instond voor de programmatie van muziekgroepen in een plaatselijk jeugdhuis. Bij ons thuis lagen er veel muziektijdschriften en oude platen, van The Beatles tot Leonard Cohen. Intussen staat de volledige platencollectie van mijn ouders bij mij thuis. De recentere muziek heb ik dan weer opgepikt in het jeugdhuis den Overkant in de Bruggestraat. Daar ging ik veel naartoe, ik heb daar echt een toffe periode beleefd.”

Speel je zelf ook muziek of ben je actief als kunstenaar?

“Ik heb dan wel veel voeling met muziek, maar ik ben absoluut geen muzikant. Zelf kan ik geen noot lezen of spelen. Ik heb nooit academie gevolgd, alles wat ik doe met kunst of muziek is puur op het gevoel. Zelf ben ik met fotografie en collagekunst bezig. Het is iets wat ik graag doe, maar ik kom er niet veel mee naar buiten. Mijn vader schildert, net zoals ook mijn grootvader en mijn overleden oom schilderden. Het zit dus wel in mijn bloed. Op het eerste kunstfestival stelde ik trouwens werk van mijn vader en mijn oom tentoon, samen met een installatie van foto’s.”

Aan sportief talent ontbrak het je alvast niet?

“Ik groeide op in een sportieve omgeving. Mijn ma speelde destijds volleybal bij Sijos Menen. Zo ben ik ook beginnen volleyballen. Ik maakte de opmars mee van Par-ky Menen tot in eerste nationale, tot de stap naar de professionalisering werd gemaakt. Tot mijn 35ste bleef ik bij het volleybal betrokken, de laatste jaren was dat als trainer van de tweede ploeg. Ik blijf de prestaties van Decospan Volley Team Menen op de voet volgen, maar ik ga niet meer zo vaak kijken. Ik ben nu te vaak met andere zaken bezig. Maar ik heb wel veel vrienden overgehouden aan die periode. Elk jaar opnieuw gaan we met de groep van toen op weekend.”

Is er in het leven van een drukbezet cultuurverspreider ook plaats voor de Leie?

“Ik ga graag wandelen of mountainbiken langs de Leie. Ik heb een sterke band met de natuur, en als Menenaar kan de Leie dan natuurlijk niet ontbreken. De nakende Leiewerken bekijk ik dan weer van de positieve kant. De werken zullen voor heel wat ongemakken zorgen voor omwonenden. Maar ik hoop dat de Leiewerken Menen ook een nieuw elan zullen geven, net zoals dat in Kortrijk gebeurd is. Ik hoop dat we dat kunnen doortrekken met nieuwe ontmoetingsplaatsen rond de Leiebrug en aan de Leieboorden. Maar de voorafgaande werken moeten we erbij nemen. We moeten er doorheen om er dan nadien nog zoveel plezier aan te beleven.”

Stijn is vrijgezel en woont in de Kortrijkstraat. Hij werd op 18 september 1976 in Menen geboren en groeide met zijn twee zussen op in het ouderlijke huis in de Wahisstraat. In het middelbaar ging hij naar het Sint-Aloysiuscollege en het Sint-Jorisinstituut. Daarna studeerde hij kinesitherapie in Kortrijk. Sinds 1999 is hij als kinesist aan het werk in het woon-zorgcentrum Andante in de Volkslaan. Na een volleybalcarrière bij Par-ky Menen en na een jarenlang engagement voor Grensrock, spendeert hij nu het overgrote deel van zijn vrije tijd aan Boegie-Woegie.