Het zit in onze volksaard om de voetjes op de grond te houden. Danny Croon (63) werd zijn leven lang betaald om dat net niet te doen. We schepen in met de stichter van de Knokse helihaven voor een luchtvaartverhaal waarbij hij zijn kritiek niet spaart.
“Al van kinds af was de liefde voor propellers aanwezig. Op de kermis kwam ik altijd in een helikopter terecht”, grijnst de Diestenaar. “Mijn vader was para. Toen ik op mijn 15de mee mocht naar het vliegveld in Schaffen laaide de liefde hoog op. Ik hielp met allerlei klussen en behaalde een brevet als zweefvlieger. Om een of andere reden trokken grote vliegtuigen me niet echt aan en focuste ik mij op helikopters”, weet Croon die helikopterpiloot werd bij het leger.
Helikopterbedrijf met Eric Geboers
Een militaire vorming kon de vlieghonger van Danny Croon niet stillen. “Ik wilde ook een burgerhelikopterbrevet halen. Om een vergunning van privaat en commercieel helikopterpiloot te behalen, moest ik echter de hele ‘santeboetiek’ opnieuw doen: theoretisch en praktisch examen, instructeur, elektricien, examinator… Op mijn 36ste was ik eindelijk in het bezit van alle brevetten die ik wilde”, aldus Croon. “Samen met wereldkampioen motorcross Eric Geboers richtte ik een firma op in Sint-Truiden: Crown Helikopters. Ik vloog met Erik onder andere naar VTM en VRT-sportweekend.
Wat later kocht ik een appartementje in Knokke-Heist en vloog met burgemeester Leopold Lippens enkele keren naar de Ardennen om te golfen. Tijdens een van die gesprekken maakte ik de opmerking: “Burgemeester, Knokke probeert het Monaco van België te zijn maar je kan er niet eens fatsoenlijk met een helikopter landen.” “Wat kunnen we daaraan doen”, was zijn antwoord. “Burgemeester zoek me een stuk grond en ik doe het nodige”, antwoordde ik met mijn grote mond. Zoiets moest je tegen Lippens maar een keer zeggen.
“Oman een apenland? Wij zijn de apen!”
“In 2004 werd de Crown Heli Service opgericht en was de Knokse helihaven een feit”, aldus Croon die twee jaar later Knokke voor Oman ruilde. “In die periode was ik testpiloot voor verschillende helikopters. Zo leerde ik de Omani’s kennen. Ik wist weinig van het land. Alleen dat het ergens in het Midden-Oosten lag. Ze nodigden me uit om op verkenning te komen. Een bezoek dat me overweldigde. Maar het bleef een moeilijke keuze. Ik had in België toch het een en ander opgebouwd. Ik had een helikoptervloot met achttien toestellen en zes piloten.”
“De zin in avontuur en de uitdaging haalden het. Ik vond een overnemer voor mijn aandelen en vertrok samen met mijn echtgenote naar Oman. Opleiden en vliegen met de Omani’s: dat was gedurende elf jaar mijn job. Het was de mooiste periode in mijn leven. Men denkt dat Oman een apenland is. Maar wij zijn de apen! In Oman is het ofwel wit ofwel zwart. Terwijl het hier allemaal grijs is. In België moet je altijd afrekenen met politiek gezever en bemoeienissen. Weet je, ik maakte in Oman reclame voor ons land. Sultan Qaboes bin Said Al Said, die ik bijzonder goed kende als een bijzonder aimabele man, kwam naar Leuven voor een medische behandeling. Staan daar enkele groene mannen te bleiten omdat er vier auto’s op de Grote Markt staan. Waarmee zijn we in hemelsnaam bezig? In ons land is er altijd iemand die dwars moet liggen.”
Medische vluchten
“Eind de jaren tachtig richtte ik Heli Samu op waarmee we medische vluchten verzorgden. Gedurende drie jaar redden we met onze heli’s een pak mensenlevens. Wijlen Jean Luc Dehaene vond het een fantastisch initiatief. Tot een andere politicus oordeelde dat medische vluchten werk waren voor defensie. Maar het leger heeft dit nooit willen doen. Gevolg: we zijn 30 jaar later en er is helemaal niks. Kijk naar de aanslag in Zaventem: wat een klucht! Bij gebrek aan gespecialiseerde heli’s riepen ze het leger in. Die landden op een voetbalveld maar wogen te zwaar, zakten weg en konden niet meer opstijgen.”
Typisch België
“Volgens een internationaal reglement kan je slechts tot je 60ste beroepshalve als helikopterpiloot actief zijn. Vandaar dat we Oman achter ons lieten. Omdat ik de laatste elf jaar in het buitenland actief was, blijkt dat ik in eigen land niet kan stempelen of pensioen kan trekken. (kwade grijns) Eigenlijk moet ik tot mijn 65ste naar het OCMW terwijl ik een heel leven gewerkt heb. Typisch België. Maar het kan de pret niet bederven. Ik blijf actief als examinator en ik merk dat de helihaven van Knokke-Heist nieuwe impulsen kan gebruiken.” (DM)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier