Slechtste huurders aan de kust doen het weer: “In drie maanden toverden ze mijn appartement om in een stort”

In twaalf jaar tijd werden ze maar liefst acht keer verplicht uit hun huis gezet. En telkens lieten ze die huizen totaal uitgewoond achter. Bart I. (47) en Nancy K. (44) moeten zowat de slechtste huurders aan de kust zijn. “De uitwerpselen lagen hier letterlijk op de grond”, getuigt hun laatste slachtoffer. Steeds slaan ze toe in de ruime buurt van Oostende.

Paars water in het bad, beschimmelde pizzaresten in bed, hondenstront op het parket, overal vuilniszakken, kapotte matrassen, een gang bezaaid met troep en een onherkenbaar vuile keuken. Zo trof Nancy Easton (58) haar appartement in het centrum van Oostende dinsdag aan. Een paradijs voor de vliegen, maar bij Nancy doet het haar maag keren. In amper drie maanden slaagden haar huurders er in om haar mooie, bemeubelde appartement helemaal om te bouwen.

“En bovendien namen ze ook nog eens twee dure schilderijen – samen goed voor 12.000 euro – die hier aan de muur hingen mee”, zegt ze. “We vonden die nu online te koop aangeboden op een Nederlandse veilingsite. Het tapijt van bij mij in de living staat zelfs gewoon op de foto.”

Steeds zelfde verhaal

Nancy is niet alleen met haar verhaal. Want de huurders in kwestie waren niet bepaald aan hun proefstuk toe. Bart I. (47) en zijn gezin zijn namelijk al jarenlang de schrik van elke huisbaas in Oostende en omstreken. Hun voorschotten en borg betalen ze telkens cash, maar daarna leven ze de huizen waarin ze wonen compleet uit. Sinds 2009 werden ze al acht keer verplicht uit hun huurwoning gezet, telkens op bevel van de vrederechter. Een ongezien parcours, wat dat betreft.

En elke keer opnieuw klinkt bij de slachtoffers hetzelfde verhaal. Het gezin dient zich de eerste keer aan en doet zich welgesteld voor. Ronald Rotmans (42) is een ander recent slachtoffer en herinnert zich nog de wagen waarmee ze toekwamen. “Een chique bak. En dat gaf ons onterecht al wat vertrouwen. Hij zei dat ze zelfstandigen waren en het leek alsof ze er warmpjes bij zaten”, vertelt hij. “In de praktijk was hun wagen gehuurd en de loonbrieven valst.”

Twee schilderijen namen ze mee en die staan nu te koop op een Nederlandse veilingsite

Ronald verhuurde vorig jaar zijn appartement op de grens van Oostende en Bredene negen maanden lang aan het gezin. Ze betaalden geen enkele maand huur. Alles bij elkaar kostte de passage van het gezin hem maar liefst 30.000 euro. “Aan achterstallige huur en herstelkosten. Werkelijk álles hadden ze kapot gemaakt. Ik heb nog meer dan honderd foto’s op mijn smartphone staan. En ik denk niet dat ik ze ooit weg zal doen. Alle matrassen waren onder geplast en het hele appartement was verwoest. We zijn dagen in de weer geweest met poetsen.”

Valse loonbrief

Dat laatste geldt nu ook voor huurbazin Nancy. Zij was vrijdag samen met haar dochters bezig met de eerste opruimingswerken. “We zijn dinsdag voor de eerste keer binnen gekomen, toen we wisten dat ze vertrokken waren”, vertelt ze. “Je zou denken dat je op dat moment helemaal door de grond zakt. Maar het was eigenlijk te veel om te bevatten. Ik ben er emotieloos door gewandeld. Pas later ben ik beseffen hoe erg het precies was. En nu bij het opkuisen blijkt dat nog maar eens. Het is echt walgelijk wat we hier allemaal aangetroffen hebben.”

Het ergste van al vind ik eigenlijk dat die mensen samen met kleine kinderen op die manier leven

Nancy kan zichzelf voor de kop slaan als ze terugblikt op het ondertekenen van het huurcontract. “Hij kwam hier met een loonbrief van een kaderlid bij een groot bedrijf in de buurt. De huurprijs van 1.400 euro per maand mocht dan ook geen probleem zijn”, zegt ze. “Ik heb die later gecontacteerd en toen bleek dat hij daar jaren geleden als arbeider had gewerkt. Die loonbrief was dus simpelweg vervalst.”

Met negen in flat

De huurbazin begon onraad te ruiken toen bleek dat het gezin met negen in het appartement trok. En dat terwijl ze initieel met vijf zouden zijn. Maar Bart I. en Nancy K. lieten ook hun kinderen en kleinkinderen bij hen inwonen.

“Hij had me twee maanden huur en een borg van 5.000 euro op voorhand cash betaald. Omdat ik ondertussen de verhalen gehoord had, wou ik ze hier zo snel mogelijk buiten. Ik heb hen in ruil die twee maanden huur terugbetaald, maar het was toen al te laat. De schade was al aangericht. Het ergste van al vind ik eigenlijk dat die mensen samen met kleine kinderen op die manier leven. Want wees maar zeker dat ze nu al op zoek zijn naar een nieuw huis dat ze kunnen vernielen en een nieuwe huisbaas die ze kunnen ruïneren.”In twaalf jaar tijd werden ze maar liefst acht keer verplicht uit hun huis gezet. En telkens lieten ze die huizen totaal uitgewoond achter. Bart I. (47) en Nancy K. (44) moeten zowat de slechtste huurders aan de kust zijn. “De uitwerpselen lagen hier letterlijk op de grond”, getuigt hun laatste slachtoffer.

(Tim Lescrauwaet)