Selina De Maeyer (34): “Ik ben eerst christen, dan pas fotografe”

Al een paar jaar is Selina De Maeyer een klinkende naam onder fotografen. Status of succes boeien haar echter niet. Haar ambities liggen eerder bij haar geloof en de liefde die ze daardoor in haar werk kan steken. “Ik wil vooral schoonheid creëren.”

Vanuit haar appartement heeft ze een prachtig zicht op de Sint-Salvatorskathedraal en op het huis van de bisschop. Dat het vast geen toeval is, glimlacht ze. Alles wat ze doet in haar leven, is omdat God dat zo wil, zo gelooft ze. Selina spreekt begeesterd en bevlogen als het gaat over haar geloof en haar leven, tout court.

Zonder schroom, nuchter ook. “Waarom zou ik dat ook verstoppen? Het is gewoon wie ik ben. Als het je intens gelukkig maakt, dan kán je het gewoon niet voor jezelf houden. Ik ben altijd dankbaar als mensen daarover praten.” En dat doet Selina zelf ook graag, met een open geest en zonder het vanuit een conservatieve hoek te benaderen.

Innerlijke ziel

Aan elke muur in haar appartement is er een beeltenis van Jezus te zien, al valt vooral haar grote boekenkast op met daarin een officieel portret van Sinterklaas, de cd van Stan Van Samang en boeken van onder meer Ish Aït Hamou, Leen Dendievel en zowaar Tom Van Grieken, van wie ze de cover van auteurfoto’s voorzag.

Op tafel liggen boeken met foto’s van kerkelijke gebeurtenissen en shoots met Miss België. “Er valt niet echt een lijn in mijn werk te trekken, nee”, lacht Selina. Opvallend: bij die laatste zijn het eerder sprookjesachtige foto’s in unieke settings met prachtige jurken in de plaats van bikini’s. Een kwestie van principe, klinkt het. “Ik wil die sprookjeswereld combineren, met iets puurs. Hun innerlijke ziel naar boven halen.”

Mond-tot-mondreclame

Toen ze 18 jaar was, dacht Selina in de wereld van grafische vormgeving terecht te komen. “Ik kwam op een gegeven moment een vriendin tegen, die vroeg wat ik zou doen. Zij wilde fotografie studeren. Toevallig had ik net heel wat leuke reacties gekregen op een fotoshoot met mijn zus. Eentje in het bos, met wat kleren die we vonden op de zolder van onze grootmoeder. Je moet daar verder in gaan, zei die vriendin.”

“En zonder er echt verder bij na te denken, schreven we ons samen in. In het tweede jaar bouwde ik verder aan mijn portfolio en vanaf dan is de bal aan het rollen gegaan. Het is niet meer gestopt, in die zin dat mijn studies naadloos overvloeiden in mijn werk.”

“In het Antwerpse, waar ik woonde, kwam ik in contact met enkele artiesten die op hun beurt mij aanraadden aan andere mensen. Alles wat ik doe, is haast via mond-tot-mondreclame gebeurd. Ik ben heel slecht in het verkopen van mezelf.”

Zus

Haar zus speelt een belangrijke rol in haar levensverhaal. “Ze liet zich door een vriendin overtuigen om mee te doen aan Miss België. Mijn zus prees me daar aan bij Darline Devos. Toen ik een tentoonstelling organiseerde in Waregem, kwam Darline kijken. Sindsdien werken we regelmatig samen.”

“Mijn zus studeerde overigens een tiental jaar geleden in Brugge en woonde in dit appartement met haar man. Ze kregen kinderen – vier al intussen – waardoor ze verhuisden en dit pand vrijkwam. Ik kende Brugge niet zo goed, maar ik vind dit een geweldige plek.”

“Het is een dorp en een stad tegelijkertijd. Ik hou van die sfeer, die vibe en dat pittoreske. Het voelt heel erg Charles Dickens aan. Wat ik ook erg apprecieer, is de gereserveerdheid van de mensen. Net omdat ze soms moeilijker zijn om tot door te dringen, is het extra waardevol als dat wel lukt en je in hun hart zit.”

Fijngevoeligheid

Dat Brugge heel wat kerken heeft, is een extra pluspunt. Elke dag zoekt Selina er haar heil, maakt ze naar eigen zeggen contact. “God is mijn leven. In de eerste plaats ben ik christen, dan pas fotografe. Alles wat ik doe, komt voort uit mijn geloof.”

“Als je het hebt over ambitie, dan gaat dat voor mij vooral over het groeien in liefde, het streven naar het goeie. Als je daarmee één wordt, kan je dat ook doorgeven in je vak. Ik wil schoonheid creëren, mensen bewust maken van die fijngevoeligheid.”

Liefde

Er is een tijd geweest dat Selina het lastig had. “Maar mijn geloof is nooit verdwenen. Ik dacht lang dat ik naast iemand zou staan, maar ik voelde uiteindelijk dat het God moest zijn. Ik ga nu heel bewust celibatair door het leven. Op een bepaald moment heb ik mezelf aan Hem geschonken, onverdeeld.” (denkt na)

“Kerstmis komt eraan en dat is het moment dat God zichzelf vernederde om mens te worden. Wat een liefde om uiteindelijk jezelf te geven aan de mens. Dáár draait het om: die liefde. Dat hij verrezen is, is het fundament van mijn hele geloof. De dood, of het kwade, heeft nooit het laatste woord.”

“De liefde overwint altijd. Door mijn geloof kijk ik heel anders naar de wereld en kan ik heel makkelijk relativeren. Succes bepaalt je geluk niet. Ik ben dankbaar voor wat ik elke dag kan doen. Hij heeft me dit gegund”, besluit Selina.