Marieke Vervoort was voor velen een voorbeeld. Ook voor Robbe, een 12-jarige jongen met een beperking. “Ik put kracht uit haar doorzettingsvermogen en positieve levensenergie.”
“Ik leerde Wielemie kennen in 2012, toen ik naar de Paralympische Spelen keek in Londen”, vertelt Robbe (12) uit Ieper. “Ik was amper 5, maar weet nog dat ik luid supporterde voor de tv. Twee jaar later heb ik haar voor het eerst ontmoet in Kortrijk op een wedstrijd voor wheelers. Ik supporterde voor haar. Ze signeerde mijn T-shirt, nam mij op haar schoot en pakte mij stevig vast. Ze knuffelde mij altijd. Dat was heel speciaal. Door haar werd ik een even grote knuffelbeer. Ze was jaloers op de wielen van mijn rolwagen en wou ze wisselen. Dat was om te lachen natuurlijk. Zotte Mie was altijd in een zotte bui. Dat maakte een sterke indruk op mij. Zij had pijn en beperkingen, net zoals ik, maar zij zette door en verwezenlijkte mooie dingen in haar leven.”
“Door haar heb ik leren doorzetten. Normaal moest ik mijn lager onderwijs doen in buitengewoon onderwijs. Ik besliste om naar een gewone school te gaan in Ieper. Dat lukt, met wat hulp van een laptop in de klas. Ik kan niet zo goed schrijven als de andere leerlingen, maar ik kan wel al beter werken met een computer. Dat leerde ik van Mieke: ik kan uitblinken in zaken, die ik wél kan.”
Robbe liep bij zijn geboorte hersenschade op door zuurstoftekort. Zijn spraak verloopt moeilijk en de beweeglijkheid van zijn ledematen is heel beperkt. “In het huis en in de klas kan hij stappen met zijn ‘spaghettibenen’, maar elders moet hij zich verplaatsen in een rolwagen. Ook zijn fijne motoriek is heel slecht”, vertellen zijn ouders Ellen Degheldere (34) en Marino Pinceel (38). “Marieke was een belangrijke inspiratiebron in zijn jonge leven. Hij heeft haar meermaals kunnen ontmoeten: op Wings For Life in Ieper, aan haar ziekenhuisbed na haar brandwondenongeval, na een wedstrijd, in de luchthaven, bij haar bungeejump. Meestal was er een meute journalisten en fotografen, maar van zodra ze Robbe zag, moest iedereen aan de kant. Eerst een knuffel met mijne kleine maat! Dat zal hem altijd bijblijven. Gelukkig hingen haar medailles rond haar nek, of Robbe had ze mee naar huis.”
Robbe experimenteert nu ook met allerlei G-sporten. “Hij is de jongste van een groep volwassen rolstoelgebruikers, die regelmatig bijeenkomt om te sporten. Dansen, fietsen, boksen, judo, tennis, kajakken, tjoekbal, badminton, pingpong, karabijnschieten, bowlen. Hij doet wat hij kan.” “Kajakken gaat niet zo goed, omdat ik niet genoeg kracht kon zetten met mijn arm”, vertelt Robbe. “Maar ik laat mijn hoofd niet hangen hoor, dat deed Wielemie ook niet. Ze heeft mij aan een driewieltandem geholpen.”
“Op een benefiet in 2016 had ze allerlei gesigneerde spullen van BV’s laten opsturen en onrechtstreeks voor een gift gezorgd”, klinkt het bij zijn ouders. “Onze facteur wist niet wat er gebeurde: een gesigneerde pet en T-shirt van Dimitri Vegas en Like Mike, gesigneerde truitjes van Club Brugge en Anderlecht en zelfs een bal, die gehandtekend was door alle Rode Duivels. Die laatste heeft hij voor zichzelf gehouden. Dankzij Marieke heeft hij al de helft van bekend Vlaanderen ontmoet: Peter Van de Veire, Marc Herremans, Jani Kazaltzis, Louis Talpe, om er maar enkele te noemen. Hij zat al op de schoot van voormalige missen als Joke van de Velde en Véronique De Kock.”
“Mieke stuurde me berichtjes op mijn verjaardag, plechtige communie, na het overlijden van pépé, tijdens de examens en feestdagen”, aldus Robbe. “De laatste keer dat ze stuurde was voor mijn 12de verjaardag, amper een week geleden. Gelukkig verjaardag, kleine maat. Ik wist dat het niet lang meer zou duren, maar niet dat het al dinsdag zou zijn. Volgend jaar zal ik een poos in het ziekenhuis liggen door een operatie. Ze had beloofd dat ze nog op bezoek zou komen.”
“We hebben Robbe dinsdagavond nog wakker gemaakt om hem het nieuws te vertellen”, vertellen de ouders. “We wilden niet dat hij het zou vernemen via de media of op school. Hij heeft al veel traantjes gelaten. Ze was een lieve supermadam en heeft Robbe altijd gesteund, wanneer hij een dip had. Bijvoorbeeld vanaf het moment dat hij in een rolstoel belandde. Robbe zit nu aan het einde van zijn kunnen op motorisch vlak en kan in principe enkel nog achteruitgaan. Of dat daadwerkelijk zal gebeuren, zal de toekomst uitwijzen.”
Robbe heeft zijn beste vriendin alvast voor de rest van zijn leven dichtbij hem. “Ze sprak een berichtje in na het behalen van haar olympische medailles in Rio. Haar opgewekte stem zal ik altijd koesteren.”
(TP)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier