Zelfs in regen en wind staan steeds meer mensen uit de regio urenlang aan te schuiven bij de voedselbedeling in Ieper. Sinds de uitbraak van de coronacrisis zijn er 100 nieuwe gezinnen met kinderen bijgekomen. We gingen in de rij staan en laten enkele mensen aan het woord.
“Wij moeten zorgen voor tien kinderen van bijna 2 tot 19 jaar, deze voedselbedoeling is broodnodig voor ons gezin”, vertelt Bruce (31) uit de Ieperse deelgemeente Voormezele, die afgelopen vrijdag met zijn vriendin staat aan te schuiven. “We komen hier al jaren om de twee weken groenten, fruit, aardappelen, beleg, brood en andere noodzakelijke levensmiddelen ophalen. Een goede vriend vervoert ons met de auto. Dankzij deze hulp kunnen we de eindjes aan elkaar knopen. We zitten in collectieve schuldenregeling. Er is licht aan het einde van de tunnel, maar het zal nog een tijdje duren. Mijn vriendin werkt op interimbasis en ik moet thuis blijven om voor de kinderen te zorgen. Van zodra de jongste naar school gaat, probeer ik ook te gaan werken om uit onze moeilijke situatie te geraken. We doen alles wat we kunnen om onze kinderen te helpen.”
Sinds de uitbraak van de coronacrisis zijn meer gezinnen afhankelijk van voedselbedeling Op ‘t Spoor, die gevestigd is bij het Iepers station. “Er is inderdaad meer volk”, bevestigt Bruce. “In de rij horen we hen vertellen dat ze het goed hadden, maar door corona financiële en emotionele tegenslagen hadden. ‘En nu staan we hier hé’, klinkt het dan. We proberen elkaar te helpen door kleren uit te wisselen bijvoorbeeld. De vrijwilligers van de bedeling staan altijd klaar voor hulp en een babbel, maar de rijen worden alsmaar langer. De politici in Brussel moeten eens geconfronteerd worden met de harde realiteit.”
“Ik was zwanger toen ik in Brussel naar voedselresten zocht in vuilnisbakken”, vertelt een vrouw, die intussen aan de slag is als vrijwilliger bij de voedselbedeling, maar nog altijd zelf voedselpakketten nodig heeft. “Toen ik 20 jaar geleden naar Ieper kwam hadden mijn pasgeboren dochter en ik helemaal niks. Gelukkig kon ik hier altijd terecht, voor eten en een deugddoende babbel. Alle beetjes helpen, want het gaat nu beter: ik help zelf mee en mijn dochter doet hogere studies. Door ons verleden is ze zich bewust van het belang van hard werken. Omwille van haar toekomst blijf ik liever anoniem, maar mijn verhaal toont dat er hoop is.”
Armoede wordt vaak doorgegeven van generatie op generatie. “Dat zie ik hier al 20 jaar: eerst staat de grootmoeder aan te schuiven, dan de dochter en de kleindochter”, getuigt Marleen Coutigny (67) uit Poperinge, die de voedselbedeling in Ieper oprichtte. “Dat begon zeer kleinschalig met slechts 20 gezinnen, maar het aantal hulpbehoevenden bleef groeien. Door corona moeten we nu 100 gezinnen met kinderen extra bedienen en dat aantal groeit elke week. In totaal hebben we zo’n 350 gezinnen. Dat zijn een 1.500-tal individuen uit Ieper, Zonnebeke, Langemark-Poelkapelle, Heuvelland en Mesen. Ongeveer 40 vrijwilligers bedienen hier elke week een 140-tal gezinnen, die een attest voorleggen. We krijgen steun van supermarkten, landbouwers, serviceclubs, weggeschonken coronawaardebonnen en de stad Ieper.”
Het Ieperse stadsbestuur trekt dit jaar 9.500 euro extra uit en voorziet meer ruimte. “Zorgwekkender dan de instroom is de uitstroom die stropt: mensen geraken moeilijker terug aan het werk op dit moment”, waarschuwt schepen Eva Ryde (N-VA).
(TP)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier