De Brugse priester Alexander Stroobandt (57) is maandagochtend voor de strafrechter in Brugge verschenen op verdenking van schuldig verzuim. Toen een vriend hem via de telefoon zijn zelfmoordplannen had opgebiecht, besliste hij om noch de hulpdiensten noch de echtgenote te verwittigen. “Zijn biechtgeheim schenden stond voor hem gelijk aan verraad en excommunicatie uit de Kerk.”
Op 1 oktober 2015 stapte de 54-jarige T.V. uit het leven in de garage van zijn woning in Gistel. De man was manisch depressief en kampte met een drankprobleem. Tijdens een telefoongesprek met de weduwe daags na de zelfmoord gaf priester Alexander Stroobandt, met wie T. al 20 jaar bevriend was, meteen toe dat hij op de hoogte was van wat de man ging doen. “Hij had mij gebeld, maar ik kon hem niet op andere gedachten brengen. Door mijn biechtgeheim kon ik je niet verwittigen. Hij had mij gevraagd om je niet te verwittigen”, zei hij tot ontsteltenis van de weduwe, die na een gesprek met haar therapeute besliste om een klacht in te dienen tegen de priester wegens schuldig verzuim.
“Niet om munt te slaan uit de situatie, maar om te vermijden dat dit zich ooit nog eens herhaald”, stelde advocaat Patrick-Bernard Martens maandagochtend in de Brugse correctionele rechtbank.
Mogelijkheden niet benut
Volgens Martens blijkt uit het sms-verkeer en de gesprekken tussen T. en Stroobandt dat de priester drie uur de tijd had gehad om in te grijpen. “Hij had tal van mogelijkheden om hulp te bieden, maar hij deed helemaal niets. Een biecht- of beroepsgeheim speelt in zo’n situatie geen enkele rol. De hulpverleningsplicht geldt immers voor iedereen.”
Procureur Guy Billiouw deelde die mening en vroeg toepassing van de strafwet. “Iedereen moet een mens in nood helpen”, stelde hij. “Op die regel bestaan geen uitzonderingen.”
Volgens het openbaar ministerie zijn alle elementen voldaan om van schuldig verzuim te kunnen spreken, maar de verdediging was een andere mening toegedaan. “Dat mijn cliënt niets heeft gedaan, klopt mijns inziens niet”, stelde advocaat Jan Leysen. “Het telefonieverkeer toont duidelijk aan dat hij heel uitgebreid geluisterd heeft. Hij heeft de noodkreet niet genegeerd en geprobeerd om hem op andere gedachten te brengen. Dat is precies wat ook de mensen van teleonthaal doen: luisteren.”
Gigantisch dilemma
Volgens Leysen stond Stroobandt voor een gigantisch dilemma. “Hoe kon hij immers zijn vriend helpen zonder zijn biechtgeheim te schenden of zijn vriend te verraden? Indien hij het biechtgeheim had geschonden zou hij uit de Kerk geëxcommuniceerd zijn geweest. Dat kon hij niet doen. Priester zijn is zijn leven.” Leysen vroeg de vrijspraak voor zijn cliënt.
De weduwe vroeg 1 euro symbolische morele schadevergoeding. “Mijn man had wel vaker een dipje maar hij belde altijd iemand op om hulp te vragen”, stelde ze in de rechtbank. “Dat was hier ook het geval. Hij vroeg hulp, maar kreeg die niet. Alexander wist zeer goed waar we woonden, maar deed zelfs niet de moeite om in zijn auto te springen. Dat neem ik hem kwalijk.” De rechtbank doet uitspraak op 1 oktober.
(AFr)
Wie vragen heeft rond zelfdoding, kan terecht op de zelfmoordlijn via het gratis nummer 1813 of op www.zelfmoord1813.be.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier