PADI’S PARADE (48) : Will Tura

Speciaal voor het nieuwe jaar brengt Padi’s Parade deze week misschien wel dé grootste artiest van de provincie.

>> BIO – Méér dan vijftig jaar op het podium

Op 2 augustus 1940 zag Will Tura het levenslicht in Veurne als Arthur Blanckaert. Al van jongs af hield hij van muziek. In 1951 bracht hij – als elfjarige – zijn eerste solonummer in Cinema Eldorado in Veurne. Door de Veurnse revue kwam Arthur in contact met Harry Cogge, een West-Vlaamse accordeonleraar en leider van het orkest De Nachtvlinders. Will leerde op de accordeon spelen en later koos hij voor de gitaar. In die periode trok hij ook van de ene naar de andere zangwedstrijd. De jonge charmezanger ging ook naar school in het Conservatorium in Gent en Oostende. In 1957 kwam hij in contact met platenbaas Kluger. Tijdens de maand juni 1959 deed Will zijn drie dagen in ‘t Klein Kasteeltje in Brussel. Eens soldaat bleef hij verder zingen. In 1963 brak hij door met Eenzaam zonder jou, een nummer door hem geschreven tijdens een vakantie in Mallorca. De familie Blanckaert vestigde zich inmiddels – vooral voor de zangcarrière van Will – in Steenokkerzeel. Meer dan 50 jaar staat Will al op het podium en hij blijft maar meegaan met zijn tijd en sterke liedjes uitbrengen, die het publiek nog altijd weet te waarderen. Liedjes zoals De Rode Duivels gaan naar Rome (1990), Zoals die zomer van Tien om te Zien (1991), Moa ven toh (1992), Hoop doet leven (1993), Hemelsblauw (1994) en nog tientallen andere songs zijn échte klassiekers geworden.

>> HET MOOISTE MOMENT – “Optreden in Vorst-Nationaal, show voor Dag Allemaal”

“Ik sta niet veel meer stil bij ‘t verleden. Natuurlijk maakte ik heel wat mooie momenten mee, maar wat ik toen beleefde, daar praat ik niet veel meer over. Maar… ik denk vanzelfsprekend wel eens terug aan de volle zalen die ik trok en ook aan de periode toen we prachtige Tura-shows brachten in o.a. Vorst-Nationaal. Dat waren momenten dat mijn publiek met duizenden de trip maakte om mij aan het werk te zien. Mag ik echter ook eens terugblikken op een recent mooi moment ? Op zondag 28 december jl. was ik aanwezig op het feest van Dag Allemaal in het Antwerpse Sportpaleis. Ik kreeg er de trofee van Beste Zanger. Dat is inderdaad een mooie erkenning net zoals ik in november jl door Minister Sven Gatz de Sabam Muze kreeg in De Panne. Wat ik echter op 28 december nog mooier vond, was dat die 21.000 mensen uit de bol gingen toen ik Het kan niet zijn, Eenzaam zonder jou en Hoop doet leven zong. ‘t Was mijn laatste optreden van 2014 en ‘t publiek gaf mij daar een lang en heel warm applaus. De nacht erna sliep ik heel goed.”

>> HET MEEST MEMORABELE OPTREDEN – “Zingen op de begrafenis van Koning Boudewijn en Koningin Fabiola”

“Aan mij werd gevraagd om niet enkel Hoop doet leven te zingen op de begrafenis van Koning Boudewijn in augustus 1993, maar ik mocht in december jl. ook zingen op de begrafenis van Koningin Fabiola in dezelfde kathedraal in Brussel. Zingen op een begrafenis is altijd iets apart en vooral wanneer het dan voor de Koning en de Koningin is. Toen ik werd geconfronteerd met sterfgevallen in mijn familie, van mijn naaste familie, had ik het wel eens moeilijk toen ik enkele dagen later terug op het podium moest staan en de mensen met mijn liedjes probeerde blij te maken. Maar ook dat hoort erbij voor een zanger.”

>> WELKE DROOM KOESTERT WILL NOG ? – “Verjaardagsshow in Veurne”

“Dromen, ik, och… Ik ben blij met ‘t verleden, blij met mijn muzikale leven en ook met mijn familie. Ik wil vooral gezond blijven en verder actief blijven in ‘t vak. Inderdaad, ik denk nog niet aan stoppen. Zolang mijn gezondheid het toelaat, zal ik blijven zingen. Wellicht zal ik niet meer zoveel optredens per jaar verzorgen, maar ik zal verder op het podium staan. Begin augustus vier ik zelfs mijn 75ste verjaardag met een optreden in openlucht in Veurne. Daar kijk ik al naar uit. Dat is op mijn geboortegrond, waar ik ook vroeger al diverse van mijn verjaardagen voor een groot publiek vierde.”

(PADI)