PADI’S PARADE (39) : Klaas Delrue (Yevgueni)

Op zaterdag zoekt showbizzreporter PADI een West-Vlaamse zanger op.

>> BIO – Bekend van Yevgueni, maar ook van nevenproject Delrue

Klaas Delrue zag het levenslicht in West-Vlaanderen. Hij groeide op in Rekkem, dichtbij Menen. Hij studeerde pedagogische wetenschappen aan de Katholieke Universiteit in Leuven. Tijdens zijn studies leerde hij Geert Noppe kennen. Samen begonnen ze met de groep Yevgueni. In 2002 wonnen ze zelfs de Nekka-wedstrijd. Voor Yevgueni kon het dan al niet meer stuk en natuurlijk mocht een debuutalbum niet ontbreken. Drie jaar later kwam Kannibaal uit. Zeven jaar lang trokken ze naar allerlei zalen en festivals en speelden ze met Yevgueni de pannen van het dak. Tot 2012, want dan besloten ze een sabbatjaar te houden. Het bleef niet bij één jaar, het werden er uiteindelijk twee. In die tussenperiode bracht Klaas in maart 2014 onder zijn familienaam Delrue een solo-album Risquons Tout uit. Voor de fans van Yevgueni is er goed nieuws, want zopas kwam het nieuwe album Van Hierboven uit met twaalf sterke nummers. “Natuurlijk gingen we terug met Yevgueni optreden”, zegt Klaas. “We werkten jaren keihard om die groep aan de top te krijgen. Het is dus maar logisch dat we met Yevgueni verder optreden. Er zullen nog veel mooie jaren volgen.”

>> HET MOOISTE MOMENT – Onze overwinning in 2002 tijdens Nekka

“Voor mij persoonlijk situeert het mooiste Yevgueni-moment zich al heel vroeg in onze carrière, namelijk de overwinning op de Nekka-wedstrijd in 2002. Het moment zelf waren we nog wat verbaasd en verdwaasd. Maar de euforie die we tijdens de daaropvolgende nacht voelden, kan je nadien nooit meer ervaren. In de zaal zaten onze voltallige families, een volledige bus met vrienden uit Rekkem, even veel vrienden van bassist Maarten en pianist Geert uit Melsele, en een heel goede bende studentenvrienden uit Leuven. We zijn toen met een vrij grote groep de nacht en de stad Antwerpen ingetrokken met het gevoel dat de wereld aan onze voeten lag. Onze pianist woonde toen nog op een appartement in Antwerpen. Naar huis gaan was dus niet nodig en eigenlijk ook geen optie. Het is meer dàt gevoel dat nadien het verschil heeft gemaakt dan de overwinning zelf. We wisten van elkaar dat we deze nacht zouden grijpen om er echt iets van te maken. Ik denk dat we die nacht ook onbewust beslist hebben dat we het niet zouden opgeven tot het ons was gelukt. Dat gevoel of die beslissing is het belangrijkste moment in de carrière van elke groep, denk ik.”

>> HET MEEST MEMORABELE OPTREDEN – Twee optredens heel vroeg op Dranouter

“Dat was in 2007 toen we voor de eerste keer op het hoofdpodium van Dranouter stonden. Ik ga dat nooit vergeten. Twee jaar eerder – na de release van ons eerste album – waren we al eens heel aangenaam verrast geweest door de opkomst in de Clubtent. Dat is het tweede grootste podium en we moesten er al heel vroeg spelen. Zo vroeg zelfs dat de helft van mijn vrienden uit Rekkem nog in hun tent lagen. Maar gelukkig lag dan niet iedereen te slapen. Er stond toch een dikke duizend man voor onze neus. Toch niet weinig voor een toen nog vrij onbekende band. Twee jaar later mochten we openen op het hoofdpodium. Opnieuw vrij vroeg, waardoor we oprecht een beetje schrik hadden voor de opkomst. Duizend mensen zie je immers nauwelijks staan in de Kayam. Een half uur voor het optreden leek onze ergste vrees nog waarheid te worden, want vanuit de coulissen zagen we de tent niet meteen uit haar voegen barsten. Bij het begin van ons optreden stond er dan toch een uitzinnige menigte voor onze neus, die de helft van onze nummers uit volle borst meezongen. Dat was iets waar ik als kind al van droomde. Onvergetelijk !”.

>> WELKE DROOM KOESTERT KLAAS NOG – Voltijds van de muziek kunnen leven

“Er zijn al heel veel van onze dromen uitgekomen en daar prijs ik me heel gelukkig mee. Mijn grootste droom was en blijft om voltijds van mijn hobby mijn beroep te kunnen maken en om dus van de muziek te kunnen leven. Dat is mij ooit wel vier jaar aan een stuk gelukt, namelijk tussen 2009 en 2013. Maar omdat ons landje zo klein is, blijft het toch een beetje nipt en moeilijk om jaar na jaar voldoende optredens te blijven verzamelen zonder constant op dezelfde plaatsen te spelen. Zeker door die sabbatperiode was het voor mezelf terug nodig om een deeltijdse job te nemen. Dat is op zich geen probleem en ook totaal geen ontgoocheling. Integendeel, het betekent nog altijd dat je halftijds van je hobby kan leven en dat je droom dus al minstens half is uitgekomen. Maar als je mijn grootste droom vraagt, blijft het toch om die andere helft ook nog als muzikant te kunnen leven. Dat zou bijvoorbeeld kunnen lukken, wanneer we in Nederland ooit eens echt van de grond zouden komen. Of als ik als songschrijver voor andere mensen zou kunnen werken. Er blijven dus zeker nog dromen en uitdagingen over voor de toekomst. Maar nogmaals, er zijn al heel veel dromen uitgekomen, ik heb dus zeker niet te klagen. Mijn halftijdse job is zelfs ook een heel leuke job. Ik werk in Muziekcentrum Het Depot in Leuven. Voila, ‘t heeft dus ook met muziek te maken.”

(PADI)

Info : chris@5to9.be, info@busker.be