PADI’S PARADE (38) : Jimmy Frey

Op zaterdag zoekt showbizzreporter PADI een West-Vlaamse zanger op.

>> BIO – Van bakkers- en beenhouwersgast naar populair artiest

Ivan Moerman zag het levenslicht in Brugge op 28 april 1939. Tijdens zijn jeugdjaren verhuisde het gezin van Heist-aan-Zee naar Brussel. Op vijftienjarige leeftijd ging Ivan werken als bakkers- en beenhouwersgast. Tussenin deed hij mee aan zangwedstrijden. In de beginjaren zong hij onder de artiestennamen Benny Martel of Ben Timior. Pas in 1964 veranderde hij zijn naam naar Jimmy Frey. Tijdens zijn legerdienst won hij de superfinale van het Belgisch leger en toen besloot hij van zanger te worden. In 1964 kwam ook zijn eerste single Aan de overkant uit. Zijn definitieve doorbraak kwam er in 1966 door Canzonissima. Van Zo mooi, zo blond en zo alleen werden er maar liefst 55.000 exemplaren verkocht. Ook opvolger Als een kus naar tranen smaakt werd een boem qua verkoop. In 1970 scoorde Jimmy met Rozen voor Sandra, een lied dat in meer dan 20 landen werd uitgebracht. In 1980 zong hij in ‘t Engels Yes I Know, een vertaling van Et pourtant van Charles Aznavour. Voor dat nummer kreeg hij in 1980 de publiekprijs tijdens Zomerhit. In 1989 stond hij op het podium van Eurosong. Zijn nummer Vrijen met jou was geen hoogvlieger. In hetzelfde jaar werd Jimmy helaas- twee dagen na zijn 50ste verjaardag – ook geconfronteerd met kanker, zodat hij maanden moest vechten om terug gezond te worden. In 1990 was hij het boegbeeld van de vtm-actie Levenslijn. Eind 1992 kreeg Jimmy een speciale Tien-om-te-Zien Award. In de daaropvolgende jaren bracht Jimmy nog singles en albums uit. Hij stond vaak in de spotlights. Dit voorjaar werd hij ook opgenomen in de Eregalerij van de Vlaamse Klassiekers van Radio 2. Een dankjewel voor meer dan vijftig jaar muzikaal genot.

>> HET MOOISTE MOMENT – Zo mooi, zo blond en zo alleen

“Muzikaal gezien vond ik mijn mooiste moment de periode van mijn liedje Zo mooi, zo blond en zo alleen. Dit was een kentering qua Vlaamse muziek. De arrangementen klonken immers anders. Ik denk ook terug aan mijn optredens met de Gigiband, waardoor ik meer werk begon te krijgen in de Vlaamse steden. Mooie momenten zijn ook mijn twee concerten in oktober 2013 in de Stadsschouwburg van Brugge naar aanleiding van mijn 50-jarige carrière als artiest. ‘t Was een organisatie van VBRO en ‘t was af.”

>> HET MEEST MEMORABELE OPTREDEN – Optreden in een zaal zonder elektriciteit

“Ik zal dat optreden nooit vergeten, ‘t was in Blankenberge. In 1974 won ik Zomerhit met het lied Niemand weet hoeveel ik van je hou. Ik teerde één jaar op dat succes. In de daaropvolgende zomer bracht ik een nieuw nummer Pappie nummer twee uit. Ik deed een optreden in Blankenberge, maar de elektriciteit viel uit. Enkel nog de kabel naar de grote vol spot werkte nog. De nieuwe single was dan maar twee weken uit, er zaten 650 mensen in die zaal en net bij ‘t begin van dat liedje viel de elektriciteit uit. Het publiek zong echter heel het liedje mee. Dat was iets speciaals. Ik maakte ook grootse concerten mee waar de zaal op ontploffen stond. Dat zijn zeker en vast memorabele optredens. Zoiets vergeet je nooit meer.”

>> WELKE DROOM KOESTERT JIMMY NOG – Ga ik wel nog verder zingen ?

“Och niet veel… ik twijfel zelfs eraan of ik nog verder zal zingen. Ik geef het toe, mijn prijs is niet goedkoop. Er zijn organisatoren die dat willen betalen, andere willen dat niet meer betalen. Misschien dat ik volgend jaar sporadisch nog eens zing. Een vijftiental keren per jaar. Ik val ook niet meer op mijn knieën voor een contract en ik zal zeker mijn prijs niet verminderen. Ik had een te mooie carrière om voor een appel en een ei te gaan zingen. Misschien ga ik toekomstgericht meer zingen in ‘t buitenland. En… ik denk van terug aan zee te komen wonen. Ik ben daarover aan ‘t nadenken. Zo ergens rond Duinbergen. Ik werd groot in Heist, die zee… die mis ik wel.”

(PADI)